JOSH MONTEMAYOR The Quadro Plaits ( Tagalog )

Chapter- 4

GUSTO nang sumabog ni Josh sa matinding pagnanasa but Josh respect her, lalo ang p********e nito. Kahit na asawa na niya ito at may karapatan siya ay ayaw niyang gawin iyon. Halos ma-trauma ito na muntik nang ma-rape ang asawa. Ayaw niyang samantalahin ang sitwasyon. Alam niya na hindi naman siya mahal nito at sa papel lang sila mag-asawa.

Halos walang tulog si Josh everytime nagigising si Eloiza na nagsisisigaw sa takot at umiiyak. Awang-awa siya rito pero wala siyang magawa kundi yakapin lang ito.

“Shhh, it’s alright, sweety. Go back to sleep, babantayan kita.”

Napanatag naman agad ito kahit na may panginginig pa ang katawan. Bukas paggising nito ay ipatatawag niya nang muli ang doktor.

Nakatulugan niya na hawak nang mahigpit ang kamay ni Eloiza. Kaya nang magising ang babae ay hirap siyang maigalaw iyon sa pagkakamanhid. Sisigaw na sana ito nang mamataan ang familiar figure sa gilid ng bed. Nakasubsob ang binata roon. Napatitig siya rito at sumikdo bigla ang dibdib niya sa kaalamang binantayan siya ng kanyang asawa pero saglit lang at napalitan agad ng kaba at takot ang kanyang nararamdaman.

Baka nakaligtas nga siya sa mga gustong mang-rape sa kanya ngunit sa mga kamay ni Josh Montemayor naman siya bumagsak. Kailangan niyang dumistansiya rito hangga’t maaga. Hindi siya dapat magtiwala rito. Alam niyang kaya siya pinakasalan nito ay dahil gusto nitong maangkin ang kanilang hacienda. Kung nalaman niya nang maaga ang totoo ay hinding-hindi siya papayag sa fix marriage na iyon. Kaya lang it’s too late, kaya dapat makalayo siya sa poder nito.

Sinikap ni Eloiza na maging normal sa paglipas ng mga araw. Kailangang maging malakas siya para sa kanyang plano. Dapat kondisyon ang katawan niya sa gagawing pagtakas. Sumumpa siyang hinding-hindi magtatagumpay si Josh kung anuman ang mga plano nito sa kanya, lalo na at ang hacienda nila ang pinag-uusapan dito. Hindi siya makapapayag na magtagumpay ang sakim na gaya ni Josh Montemayor, never!

Kahit suklam siya sa kanyang asawa ay dapat na pakisamahan niya ito. Kailangan na makuha niya ang lubos nitong pagtitiwala sa kanya at para walang kahirap-hirap siyang makaalis nang wala nang bodyguard na umaaligid sa kanya.

“J-Josh, kumain ka na ba? Gusto mo ipag-prepare kita?” patay-malisyang alok niya sa kararating lang na si Josh. ’Kita niyang natigilan ito, marahil ay nagtataka o nabigla sa maganda niyang pakikitungo rito. Tinamisan niya pa ang ngiti kaya naman agad na nangislap ang mga mata ni Josh.

“Sige, sweety, gutom na nga ako. Give me ten minutes, magsa-shower lang ako at sabay na tayong mag-dinner.”

At nang makapasok sa loob ng banyo ang asawa ay ngiting-aso ang pumalit sa matamis na ngiti niya kani-kanina lang.

‘Humanda ka, Montemayor, ’pag nakalabas ako sa bahay na ito. Maglalaho akong parang bula at manigas ka sa kakahanap, hinding-hindi mo ako makikita!’ Nang-uuyam na napangiti sa hangin si Eloiza.

Ilang umaga na palaging tinitiis na gumising nang maaga ni Eloiza para ipaghanda ng breakfast si Josh. Ilang panahon na lang at maisasakatuparan na niya ang kanyang plano.

“Sweety, I need to go. Oh, by the way, how about lunch? Join me if you like at susunduin kita dito mamaya?” malapad na ngiti ni Josh sa asawa.

“Okay lang ba sa ’yo, J-Josh?”

“Yes, sweety. I will pick you up at eleven, okay?” Sabay kindat pa niya rito na ikinapula ng mukha nito. Bakit bigla na lang siyang nakaramdam ng ganito? Parang nag-iinit ang mukha niya sa simpleng kindat ng kanyang husband.

Pagdating ni Josh sa opisina ay nangingiti pa rin siya dahil naging maayos na ang pakikitungo nila ng asawa sa isa’t isa. Tila napagkit na yata sa mga labi niya ang ngiti at parang baliw lang na nakatulala na malayo ang tingin.

‘Malapit ka nang mahulog sa mga kamay ko, my dear wife. Sisiguraduhin kong nagmamakaawa ka sa akin para dalhin kita sa ibabaw ng kama. You’re mine, mahal kong Eloiza.’ Nangingislap ang mga mata niya na may kahalong pananabik.

At pagkalipas ng ilang buwan, ang mga ngiti ni Josh na akala niya ay nagtagumpay na siya ay mali pala. Talagang maraming nabibiktima ang maling akala dahil nagising na lang siya isang araw na wala na si Eloiza.

Ang akala niya ay okay na, ’yon pala ay wala naman palang sila kaya hinayaan na niyang kumilos ito nang malaya at umalis nang walang bodyguard. But he was wrong, dahil ang ibinigay niyang pagtitiwala sa asawa ay isa palang pagkakamali.

Kung alam lang niya na mangyayari ito, sana hindi na niya ibinigay ang respeto at pagtitiwala rito. At sana ay kinuha na niya ang karapatan niya bilang asawa nito. Pero it’s too late. Saan niya ngayon hahanapin ang kanyang magaling na asawa? Agad siyang tumayo at iniwan ang opisina kung saan tini-train siya ayon sa gusto ng kanyang ama.

Sobrang inis niyang sinipa ang mga madaanang bagay. Ikinatingin ito ng mga tauhan ng kanyang ama. Pabalibag siyang lumabas ng company, sumakay sa kanyang kotse na umuusok sa galit at pinasibad iyon palayo. Sinisisi niya ang sarili na kung naging mapagmatyag lang sana siya at hindi agad ibinigay ang tiwala sa babaeng iyon, wala sana siya sa ganitong sitwasyon.

Ipina-investigate niya pa ang kanyang asawa at umupa rin siya ng private agent to find her. Ngunit hanggang ngayo’y walang nakaaalam kung nasaan si Gianna Eloiza Madrigal. Humanda talaga sa kanya ang kanyang asawa, matitikman nito ang galit niya ’pag nagkita sila.

“Sir, nasa L.A. po si Miss Gianna Eloiza Madrigal ayon sa aming information. She’s stayin’ there almost two months at nagpapraktis ng pagmo-model.”

“I need the name of the modeling agency.”

Hindi siya papayag na pumasok sa gano’ng career ang kanyang asawa. He hate that kind of job. Para sa kanya, mababa ang tingin niya sa mga model. Nagbibilad ng katawan sa publiko na nakasuot pa ng two-piece ang mga iyon, lalo na at involve ang kanyang mahal na si Eloiza, never!

Lumipad agad siya patungo ng L.A. Sakay siya ng private jet at kasama ang tatlo pang kakambal saka ilang mga tauhan. Iuuwi nila ang asawa sa Pilipinas no matter what.

After long hours of travel, sa wakas ay lumapag na sila sa L.A. Agad silang dumiretso kung saan nakatira si Eloiza.

Sa bahay ni Eloiza ay ginising siya ng pag-iingay ng doorbell kaya’t pupungas-pungas pang buksan niya ang pinto.

“Anong?”

Agad na natakpan ni Delta ang bibig ni Eloiza at ilang segundo lang ay nakatulog na ito. Parang walang nangyari na madali nilang naisakay sa kotse ang walang-malay na babae. Bumalik agad sila sa airport kung saan naghihintay ang private jet pabalik ng Pilipinas. Pasalamat na lang siya dahil schoolmate niya ang isang immigration officer kaya walang naging problemang nalagyan ng tatak ang passport nito kahit tulog. Agad na kinuha ni Josh ang asawa kay Delta at iniakyat sa loob ng plane.

Habang nasa himpapawid sila ay nananatiling tulog ang babae. Makikita sa mga mata niya ang galit.

‘Pagsisisihan mo itong babae ka! Kailangan na talaga kitang markahan, tama na ang pagbibigay ko sa ’yo, masyado ka nang na-spoiled!’

Sinenyasan ni Josh ang dalawang kapatid na lumabas. Naramdaman niya na anumang oras ay malapit nang magising ang asawa. Sigurado siyang maghi-hysterical ito at ayaw niyang marinig ng mga kapatid iyon.

“Walang sinuman sa inyo ang magtatangkang pumasok rito!” utos niya sa mga kapatid na may ngiti sa mga labi kaya sinamaan agad niya ng tingin ito.

Halos mapatalon si Eloiza pagmulat ng mga mata nito.

“Nasaan ako?”

“O, gising ka na pala, my sweety wifey?” Nag-smirk ni Josh sa asawa. Agad namang bumaling si Eloiza sa ibang side para hindi niya makita ang mukha ni Josh na kinaiinisan niya sa mahabang panahon.

“P-Paano mo nalaman?”

“Nakalimutan mo na bang isa akong Montemayor? Na kahit saan ka mang sulok ng mundo magtago ay makikita’t makikita kita?” mariing pahayag niya sa nanggigigil na babae. “Kaya kung ako sa ’yo, huwag mo nang balakin pa na tumakas uli dahil this time, hindi ka na makakalusot pa, Ms. Madrigal!” Halos umangil si Josh sa inis. “And for your information, you are my wife and I’m your husband kaya . . .” Inilapit ni Josh ang labi sa gilid ng tainga ni Eloiza na ikinalaki ng mga mata nito. “Be ready, my darling wifey. You are mine tonight.”

Nangilabot si Eloiza sa klase ng tingin sa kanya nito at sa pagbulong nito na kahit mahina ay malinaw na narinig niya. Tatayo sana siya pero bigla siyang sinakmal ni Josh ng marahas na halik sabay hawak nang mahigpit sa kanyang buhok at baywang. Ilang beses niyang tinangkang manlaban pero parang sumusuntok lang siya sa pader sa tigas ng katawan nito. Panay ang bayo niya sa likod ni Josh ngunit hindi man lang ito nasasaktan. Patuloy lang ang marahas na halik nito na halos pangapusan na siya ng hininga.

Isang kagat sa labi ang nagpatigil kay Josh at nalasahan niya ang sariling dugo kaya naman bigla niyang binitiwan ang labi nito.

Akala ni Eloiza ay tapos na ito pero nagkamali siya dahil bumwelo lang pala ito. Malakas nitong hinihila ang kanyang damit at nagtalsikan ang mga botones nito kaya napasigaw siya.

“Stop it! H-How d-dare y-you?!” Subalit nilunod lang ng mapag-angking halik ang mga labi niya at sinalakay na naman siya ni Josh.

Hindi na alintana ni Eloiza na hubad na siya at gano’n din ang binata. Walang pakundangan na itinaas ni Josh ang isang hita niya saka biglang ipinasok ang daliri sa kaselanan niya na nagpaigik sa kanya sa sakit. Ngunit saglit lang iyon dahil hindi nagtagal ay umayon na ang lagusan nito sa ginagawa sa kanya. Napaungol at napahalinghing na lang siya sa kakaibang nararamdaman.

“Oh, J-Josh!” Kaya lang, biglang inalis ni Josh ang daliri sa kaselanan niya at lumayo sa kanya, ’yon pala ay tinitigan lang siya nang nang-uuyam.

“Beg me if you want to continue.”

Ngunit isang malakas na sampal ang dumapo sa kanyang mukha. “F*ck you!"

Bumalatay ang sakit sa mukha niya pero saglit lang iyon at marahas niyang sinibasib ito sa leeg patungo sa dibdib nito habang ang isang kamay ay mahigpit na pinisil ang dibdib nito na nagpaigik dito nang husto.

Bigla ang ginawang pagbuhat ni Josh kay Eloiza saka ito biglang ibinaba sa upuan nang nakabukaka sabay bend niya at agad na sinapo ang puwitan nito sabay hila. Lumapit si Josh sa kanya at biglang ipinasok ang matigas na harapan nito sa kanyang lagusan. Minsan pang malakas siyang hinapit nito kasabay ng sunod-sunod na pagbayo sa kanya na naging dahilan ng marahas na pagsagad ng p*********i nito sa kanyang kaloob-looban. Sabog ang luha at sipon niya sa sobrang sakit, parang binibiyak siya sa gitnang bahagi ng katawan.

“Alisin mo, please, alisin mo. Ang sakit-sakit . . . Ahh, huwag k-kang gumalaw, m-mamamatay ako!”

Subalit hindi siya pinakinggan nito, ipinagdiinan pa ang katigasan sa loob niya at binilisan ang paglabas-masok sa kaselanan niya. Sa sobrang sakit, hindi niya na nakayanan kaya nalungayngay ang ulo niya. Saka lang natauhan si Josh nang makitang hindi na gumagalaw ang asawa.

Hindi niya malaman ang gagawin kaya agad niyang inalis ang sarili at lumayo sa walang-malay na asawa. Napansin niya na nabalot ng dugo ang kanyang harapan kaya lalo siyang nahintakutan.

“Sweety, wake up.” Panay ang tapik niya sa pisngi ng asawa ngunit wala itong kagalaw-galaw at nanatiling nakalungayngay ang ulo nito.

Agad na binalot ni Josh ng kumot ang katawan nito saka mabilis na inayos ang sarili at tinawagan ang mga kakambal.

“What happened, Kuya?” Humahangos na lumapit sina Delta at Drake.

“H-Hindi ko alam, b-bigla na lang siyang nahimatay.”

Agad namang idinikit ni Delta ang tainga sa dibdib ni Eloiza at pinakinggan ang t***k ng puso nito saka pinakiramdaman ang pulso nito.

“Mabilis ang hinga niya, Kuya. Bakit, ano ba ang ginawa mo sa kanya?”

“I make l-love to her pero bigla na lang siyang nagkaganyan.” Halos maiyak si Josh habang sinasabi sa mga kapatid ang ginawa niya sa kanyang asawa.

“Bakit mo naman pinuwersa, Kuya? Alam mo namang virgin pa siya.” Naiiling si Delta habang gusto namang matawa ni Drake.

“Relax, Kuya. Maya-maya lang ay magkakamalay din siya.”

“D-Dugo, m-marami siyang d-dugo doon.” Nagkakandautal si Josh.

“OMG, Kuya! Alam mo namang nandito tayo sa himpapawid eh, bakit hindi mo dinahan-dahan? Silipin mo uli, Kuya, kung nagbi-bleed pa siya.”

“Papaano, eh nandito kayo?!” Galit at halos sumigaw na siya sa mga kapatid.

“Kapain mo lang, Kuya, hindi ko sinabing ibuyangyang mo sa harapan namin ang asawa mo!”

Agad namang ipinasok ni Josh ang kamay sa loob ng kumot sa ibabang parte ng katawan ni Eloiza habang nakatalikod ang mga kakambal. Agad din niyang inilabas ang kamay saka tiningnan iyon.

“Merong dugo pero hindi naman marami.”

“Mag-relax ka na, Kuya. Maya-maya lang magigising din si Eloiza. Hayaan mo muna siyang makapagpahinga.”

Napaiiling na natatawa ang dalawang kapatid sa nangyari sa Kuya nilang si Josh. Sa bagay, hindi nila ito masisisi kung bakit niya nagawa iyon. Sa pinaggagawa ng asawa nito ay baka mas higit pa ang mangyari.

“Bakit kayo nakangiting dalawa diyan?” sita niya sa mga kapatid.

“Kuya naman, bakit hindi mo dinahan-dahan? Alam naman namin kung gaano ka-monster ’yan.” Sabay tingin sa ibabang bahagi ng katawan niya.

“Magsilayas nga kayo!” bulyaw niya sa mga ito na lalo pa siyang inasar sa kangingiti habang palabas ng kuwarto.

Agad niyang niyakap si Eloiza saka mabining hinaplos ang buhok nito.

“I’m so sorry, sweety.”