รถม้าสกุลหลัวเคลื่อนตัวฝ่ากระแสผู้คนในท้องตลาด
เซียงฉินในห้องรถม้านิ่งงันราวกับรูปปั้น กุมมือที่หน้าตัก ท่าไหนท่านั้น นัยน์ตาสีดำขลับเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง ใบหน้าโฉมสะคราญแฝงด้วยอารมณ์ซับซ้อนยากที่จะคาดเดาได้
วินาทีที่ก้าวขาออกมาจากจวนสกุลคัง ความรู้สึกรักชอบของนางก็สิ้นสุดลงเช่นกัน ไม่หลงเหลือความอาลัยอาวรณ์อันใดอีก
ความสัมพันธ์ซับซ้อนนี้ในที่สุดก็เข้าใจ เป็นนางที่หลงคิดไปเองแต่เพียงผู้เดียว หานซวี่ถึงแม้จะสนิทสนมกับหลัวฟางฉีมาตั้งแต่เด็ก เป็นทั้งสหายและพี่ชายในคนเดียวกัน แต่เขาก็มองนางเป็นแค่น้องสาวเท่านั้น เวลาจะช่วยเยียวยาทุกอย่าง และไม่นาน นางก็จะกลับมาเป็นหลัวฟางฉีคนเดิมที่สดใสอีกครั้ง
ขณะครุ่นคิดอย่างใจลอย รถม้าก็พลันหยุดชะงักกะทันหัน แรงโน้มถ่วงทำให้ฟางฉีกระเด้งตัวไปข้างหน้า เคราะห์ดีที่สองมือยกขึ้นดันฉากกั้นห้องรถม้าได้ทัน ไม่เช่นนั้น ใบหน้าสะคราญโฉมก็คงโดนกระแทกจนบาดเจ็บไปแ
