เจ้าต้องโดนทำโทษ NC

2363 Words

ทั้งสองร่างสะดุ้งเล็กน้อย หากแต่ท่านประมุขก็ยังไม่ยอมปล่อยเหม่ยฮวาไปเขากระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้นอย่างลืมตัวพร้อมให้ไปมองผู้มาใหม่ เหม่ยฮวาที่เห็นฮุ่ยหลิงเดินเข้ามาก็รีบคว้าคอแกร่งไว้แน่นพร้อมกับหันไปส่งยิ้มจริตให้นาง “ท่านประมุข คุณหนูเหม่ยฮวา” “เจ้าเองฮุ่ยหลิงมีธุระอะไรเช่นนั้นหรือ” ฮุ่ยหลิงชะงักเล็กน้อยกับคำถามของเขา พลางมองคนที่อยู่ในอ้อมแขนที่ไม่ยอมลงกลับเกี่ยวคอท่านประมุขไว้แน่น แววตาพลันส่งความไม่พอใจแต่ก็เป็นเพียงแค่เสี้ยววินาทีเท่านั้น แต่มีหรือที่คนอย่างเหม่ยฮวาจะจับไม่ได้ ฮ่า ฮ่า ฮ่า สะใจนักถึงแม้นางจะสงสัยว่าทำไมเฉินฉือถึงไม่ปล่อยนางแต่ก็ดีแล้ว เพราะเขาจะเป็นของนาง “ข้าเห็นว่าท่านบาดเจ็บเลยจะมาดูให้แน่ชัด ไม่คิดเลยว่าจะเจอคุณหนูเหม่ยฮวาอยู่ด้วย เหตุใดจึงมาได้หรือเจ้าคะ” นางพูดน้ำเสียงนอบน้อม “ข้าไม่เป็นไรมากลำบากเจ้าแล้ว” เสียงทุ้มเอ่ย ทีกับนางทำเสียงแข็งกับนางเอกคงคนละเสียงกันอย่างนั้นแหละ “แล้วนาง” “นางเป็นเพีย..” “ข้ามาในฐานะคนกำลังเกี้ยวเขาเจ้าค่ะ” นางรีบชิงพูดก่อนก่อนที่เฉินฉือจะได้บอกว่านางเป็นเพียงแค่สัตว์เลี้ยงของเขาไม่ได้มีฐานะอะไรสำคัญพร้อมกับกระชับอ้อมกอดที่รัดคอเขาไว้แน่น พร้อมกับหมุนตัวใช้ขาเกาะเอวเขาไว้เพราะกลัวเขาจะปล่อยนาง เฉินฉือมองนางอย่างอึ้งๆ นางไม่สนใจสายตาเขา “ข้ากำลังเกี้ยวเขาเจ้าค่ะ ส่วนท่านก็เป็นคนรักของท่านพี่มิใช่หรือเจ้าคะ การตามบุรุษมาในยามวิกาลเช่นนี้หญิงที่ดีที่มีคนรักแล้วมิควรทำหรอกหรือเจ้าคะ” “จ เจ้า” ฮุ่ยหลิงหน้าหงิกหงอที่โดนตอกกลับอย่างตรงไปตรงมาเช่นนี้ นางแค่เป็นห่วงเพียงเท่านั้น นางหันไปมองหน้าประมุขที่ยังคงมองหน้าเหม่ยฮวามิได้สนใจนางแต่น้อย ก็ยิ่งเจ็บใจ “ถ้างั้นฮุ่ยหลิงขอตัว” นางที่คิดจะปลีกตัวออกมาเพื่อลองใจประมุขมารอีกครั้ง และมันเกือบจะได้ผล ใช่มันเกือบจะได้ผลแล้วเชียว เฉินฉือเกือบจะหันไปหาแม่นางเอกแล้ว แต่เพราะข้ารั้งหน้าเขาเอาไว้จนแก้มทั้งสองข้างบี้เข้าหากันดูน่ารักในสายตานางนัก คิกคิก ดูสายตาทิ่มแทงนั่นสิ น่ากลัวจังเลยยย ฮุ่ยหลิงเห็นดังนั้นก็รีบจ้ำอ้าวเดินออกมาทันทีเพราะรู้สึกเสียหน้าเป็นอย่างมาก “เจ้านี่ช่างเป็นสตีที่วุ่นวายยิ่งนัก” “ท่านอยากอยู่กับนางมากหรือไงเจ้าคะ” “ก็” “นางเป็นสตรีที่มีคนรักแล้ว! ท่านนิช่างโง่เง่านัก ปล่อยข้าลงเลยนะ” นางหันมาแว้ดใส่เขาอย่างหัวเสียเมื่อเห็นเหมือนเขาจะพูดว่า ใช่ ร่างเล็กดิ้นขัดขืนอยู่บนขนแกร่งพร้อมทำท่าเง้างอนจนคนตัวสูงอดไม่ได้ที่จะหัวเรอะออกมาเล็กน้อย พร้อมกันนั้นก็เดินลงไปที่บ่อน้ำด้านหน้าทันที “ปล่อยข้านะ ท่านจะพาข้าลงไปด้วยทำไม” “เจ้ามาหาข้าเช่นนี้ ไม่ใช่เพราะอยากปรนนิบัติข้าหรอกหรือ” “ท่านคิดได้แต่เรื่องนี้หรือเจ้าคะ” “อืม” “เอ้ะ! นี่ท่าน” ตูม! นางถูกเขาโยนลงบ่อน้ำอย่างไม่ใยดี เป็นเรื่องดีที่บ่อน้ำนี้ไม่ลึกมาแต่มันก็สูงจนชิดคางของนาง นางที่โดนเขาโยนลงสระอย่างไม่ทันตั้งตัวต่อให้บ่อน้ำจะตื้นแต่มันก็ทำให้นางที่กำลังตกใจสำลักน้ำไปหลายอึก แค้ก แค้ก แค้ก “อุ้บ อื้อ” ยังไม่ทันที่ร่างบางจะหายใจได้เต็มปอด ก็ถูกคนตัวสูงประชิดตัวพร้อมกับประกบจูบทันที เฉินฉือประคองใบหน้านางก่อนจะละเมียดละไมชิมความหวานจากกรีบปากแดงระเรื่อของนาง ยิ่งปากที่เปียกชื้นสร้างความหวั่นไหวให้กับเขามิใช่น้อย แม้เขาจะผ่านเรื่องบนเตียงมามาก แต่มิเคยมีผู้ใดเย้ายวนและหอมหวานได้เท่ากับนาง “อืมม” “อื้อ” ร่างเล็กสั่นสะท้านเมื่อร่างสูงลิ้มเลียริมฝีปากนางเบาความอ่อนโยนทำให้นางใจเต้นอย่างรุนแรง นางเผยอรับลิ้นร้อนของเขาให้เขาได้เข้ามาตักตวนของหอมหวานจากปากของนาง ริ้นร้อนเกี่ยวพันกันอย่างเนิ่นนานจูบอย่างลึกซึ้งแบบที่เธอไม่เคยได้สัมผัสทำให้เธอยิ่งเบียดชิดกายเข้าหาเขาด้วยความร้อนลุ่ม เฉินฉือที่ยิ่งดื่มด่ำกับความหวานจากนางก็ยิ่งถอนตัวไม่ขึ้น เมื่อนางเบียดเข้ามาใกล้จนเขาสัมผัสได้ถึงหน้าอกใหญ่เกินตัวของนางที่เบียดบดกับแผงอกของเขาทำให้เขาสติเลือนราง “อ้า อือ” ร่างสูงขบเม้ม ซุกไซร้ตามซอกคอขาวระหงส์จนเป็นสีแดงระเรื่อ ผิวของนางเปลี่ยนเป็นสีชมพูเล็กน้อยยิ่งเพิ่มทวีความหื่นกระหายในตัวของเขา เขาดูดไซร้ซอกคอของนางอย่างแรงจนเปื้อนสีแดงตามคอขาวจนทั่ว ร่างเล็กสั่นสะท้านเล็บจิกที่แผงอกของเขาเพื่อต้องการระบายอารมณ์ ฟุบ เฉินฉือจับร่างเล็กอุ้มขึ้นเหนือน้ำจนหน้าอกนางโผล่พ้นออกมาจากสาบเสื้อที่บางยิ่งตอนนี้ก็แทบจะปกปิดอะไรไม่มิด ยอดปะถุมสีชมพูดอ่อนปรากฏแก่สายตา ร่างบางปรือตามองสายตาหวานหยดย้อย ดวงหน้าแดงกร่ำจนถึงใบหูและลำคอ ร่างแกร่งกลืนน้ำลายอึกใหญ่กับภาพเย้ายวนตรงหน้า “อ้ะ อ้า” เขาฉกฉวยยอดปถุมของนางข้างหนึ่งทันทีแม้จะมีผ้าบางกั้นอยู่แต่นางกลับรู้สึกชัดเจนถึงลิ้นร้อนที่ดุนดันยอดของนาง มันยิ่งทำให้นางร้อนวูบวาบกับบทรักที่เขามอบให้ เฉินฉือลากลิ้นร้อนผ่านทั่วทั้งร่มผ้าอีกมือหนึ่งละจากการประคองนาง บีบคลึงหน้าอกข้างนั้นก่อนจะแหวกเสื้อของนางออกจนเต้าขาวพ้นจากร่มผ้า ร่างบางกระตุกเกร็ง เมื่อลิ้นเขาสัมผัสลงมาอีกครั้งบนเนื้อของนาง เขาทั้งดูดดึง และเลียรอบฐานปะถุมของนางก่อนจะกลืนกินหน้าอกของนางจนติดปากของเขา “อ้ะ อ้า อื้มม อ้ะ อย่ากัดอื้ออ” เฉินฉือละจากเต้างามแล้วไปบรรจงดูดเลียอีกข้างอย่างเท่าเทียม เหม่ยฮวาที่ได้รับความเสียวกระสันนี้อย่างหนักหน่วงทำให้เธอเกร่งกระตุกช่วงล่างปวดตุบไปหมดพร้อมกับส่ายหัวไปมาพร้อมกับส่งเสียงร้องครางอย่างน่าอาย เฉินฉือปลดเปลื้องผ้านางออกจนหมดก่อนจะปลดเสื้อผ้าของตัวเองออกเช่นกัน เขาส่งสายตาเร้าร้อนมาให้นาง เฉินฉือกระซิบที่ข้างหูของนางด้วยเสียงแหบพร่า “เจ้าต้องได้รับโทษ” เฉินฉืออุ้มเหม่ยฮวาให้นางนั่งตรงขอบบ่อ ทันทีที่ริมฝีปากเป็นอิสระเหม่ยฮวารีบร้องทักบุรุษผู้เร่าร้อนตรงหน้าทันที “อ้ะ ดะ เดี่ยวก่อนท่านประมุข” นางพยายามขยับหนีเขา แต่เขาไวกว่าดึงเอวคอดของนางไว้ก่อนจะจับขาเธอถ่างออกพร้อมกับใช้นิ้วลูบไล้จุดอ่อนไหวของนางไปมาอย่างแผ่วเบา พลันร่างนางตึงเครียดทันทีที่เขานวดคลึงตรงจุดกระสันของนาง นางอ้าปากร้องคราง “อ้ะ อ้า อ้ะ” ร่างสูงยิ้มอย่างพอใจ เขาปลดซับในตัวน้อยของนางออกอย่างง่ายดาย ใบหน้าคมคายก้มสูดดมกลิ่นกายสาวนางมีกลิ่นที่หอมยิ่งนัก ยิ่งคิดเขาก็ยิ่งอยากกลืนกินนางให้หมดทั้งตัวเมื่อนางมายั่วยวนเขาถึงเพียงนี้ เฉินฉืออยู่ตรงระหว่างขาของนาง นางกระตุกยามสัมผัสชื้นแฉะแตะโดนกลางกายสาว “อ้ะ อื้อ ถ้าท่านทำอย่างนั้น อ้า” เหม่ยฮวายันตัวเองไว้ด้วยมืออีกข้างพร้อมกับใช้อีกมือปิดปากของตัวเอง นางเสียวมากจนกลัวว่าเสียงนางจะก้องดังให้ได้ยินกับทั่วทั้งวัง มือหนายกมือของนางที่ปิดปากออก “ร้องออกมา” เขาแหวกขานางออกจนกว้าง เขาเลียกรีบนอกของนางไม่เพียงเท่านั้นเขาลากลิ้นร้อนเลียต่ำจนถึงโพรงหวานของนาง ใบหน้าหล่อเหลาห่อลิ้นก่อนจะแทงเข้าแทงออกในร่องของนางไปมาพร้อมกับวนลากลิ้นดูดกินน้ำหวานที่ทะลักออกมาของนาง “อ่า อื้อออ อ๊า” “เจ้าเปียกแล้ว เจ้าชอบหรือไม่” เขาพูดพลางจูบตรงเม็ดกระสันของนางแผ่วเบาลิ้มเลียไปรอบบุปผางาม เขาแหวกกรีบนางออกภายในของนางนั้นมีสีชมพูดแดงฉ่ำ ใจเขาพลางเต้นอย่างลิงโลด ลิ้นแทรกสอดเข้าไปในกายนางเรียกน้ำหวานที่โดนกลืนกินไปเมื่อสักครู่ไหลทะลักออกมาจนเต็มง่ามขา “ม ไม่ ข้า ไม่ไหวแล้ว อ๊า” “นี่คือการลงโทษ” เขาตอบเสียงพร่า แก่นกายของเขาตึงเครียดขยายใหญ่จนปวดหนึบ ไม่รู้ว่านี่คือการลงโทษนางหรือตัวเองกันแน่ นางบิดเร้าด้วยความเสียว นิ้วของเขาแทรกผ่านกายนางเข้าไป “อ้ะ อ้ามันจะ เจ็บ” “อย่าเกร็ง” เขาพูดเสียงนุ่ม นิ้วหนาของเขาแทงเข้าไปในโพรงสวาทของนาง เหม่ยอิงร่างกายสะท้านจิกเล็บกับพื้นอย่างแรง จากนั้นเขาก็ขยับนิ้วช้าๆ เขาขยับควานนิ้วไปรอบๆ ในโพรงสวาท จากที่ทำอย่างเชื่องช้าก็กลายเป็นเร็วตามแรงปราถนาของคนทั้งคู่จนเกิดเสียงกระแทกเปียกดังขึ้น เหม่ยฮวารู้สึกเหมือนจะขาดใจ เหมือนอะไรบางอย่างจะออกมา “อ๊ะ อ่า ข้า ข้ารู้สึกแปลกๆ” “ปล่อยมันออกมา” เฉินฉือเร่งความเร็วนิ้วอีกครั้งจนเกิดเสียงหน้าอาย เขารัวนิ้วหนาที่เพิ่มเข้าไปเป็นสองนิ้วภายในของนางคับแน่นมากถึงน้ำหวานของนางจะเปรอะล้นเต็มมือของเขา เขารัวนิ้วถี่มากขึ้นเมื่อเห็นคนตรงหน้าเริ่มใกล้จะถึงฝั่งฝัน เหม่ยฮวาครางกระเส่าก่อนนางจะกระตุกสองสามที เฉินฉือผละมือออกจากนางก่อนจะรีบก้มลงเลียน้ำหวานที่ไหลทะลักออกมาจากนางอย่างตระกะตระกราม เขาเดินขึ้นจากน้ำมองนางที่นอนหายใจรวยรินดวงหน้าและตัวขึ้นสีแดงระเรื่อ เขานั่งลงข้างนางก่อนจะจับนางขึ้นมาพร้อมกับชักกายแกร่งขนาดใหญ่จ่อที่หน้าของนาง เหม่ยฮวาเบิกตากว้างกับสิ่งใหญ่โตตรงหน้า “ใช้ปากของเจ้า” “ขะ ข้าทำไม่เป็น” “ค่อยๆ ดูดมันช้า อ้า เลียมัน” เหม่ยฮวาเลียส่วนปลายหัวที่ตอนนี้กำลังบวมเปร่ง นางค่อยๆ เลียอย่าเงอะๆ งะๆ ทำให้เฉินฉือเดาะลิ้นอย่างขัดใจ เขาจับหัวนางก่อนจะยัดแก่นกายของเขาเข้าปากนางในทีเดียว “อุ๊กส์ อ๊อก” สวบ สวบ มือหนาขยับหัวนางให้ปากอวบอิ่มนั้นขยับเคลื่อนไหวช้า ๆ “อ่า ปากเจ้านุ่มนัก” นางน้ำตาไหลเมื่อความใหญ่ของเขากระแทกเข้าลำคอของนาง เขาเริ่มขยับแก่นกายอย่างเร็วๆ พร้อมกับบีบหน้าอกของนางไปมา เขี่ยเล่นยอดเผาถิงนางเล่น เป็นเวลาเนิ่นนานสำหรับนาง คนตัวโตตรงหน้าพลันกระตุก น้ำร้อนขาวขุ่นพุ่งจนเต็มปากงาม “กลืนมันเข้าไป” เขาพูด นางพยายามกลืนมันเข้าไปอย่างว่าง่าย นางไม่คิดเลยว่าการจะมาขัดขวางการพานพบกันของพระรองและนางเอกครั้งนี้จะทำให้นางเปลืองตัวถึงเพียงนี้ “พอใจท่านหรือยังเจ้าคะ อย่าทำเช่นนี้อีกนะเจ้าคะ” หน้าหวานค้อนใส่พร้อมพูดเสียงที่เจือปนไปด้วยความน้อยใจ ถึงแม้ใจนางจะยังเต้นโครมครามเหมือนจะหลุดออกมา ก็พระรองของนางแซ่บมาก ! แต่นางไม่ได้คิดจะมาเป็นสตรีอุ่นเตียงให้เขาสักหน่อย เขาจะรุ่มร่ามกับนางอย่างนี้บ่อยๆ ไม่ได้ เฉินฉือที่เห็นคนตัวเล็กทำหน้างอนน่ารักก็อดไม่ได้ที่จะอุ้มนางเข้ามาใกล้ “ข้าไม่รับปาก” “ติดใจข้าหรือเจ้าคะ” ร่างเล็กที่ไม่ทันตั้งตัวว่าจะโดนอุ้มขึ้นมาบนตักใกล้ชิดเช่นนี้ก็เดินหน้าเย้าแหย่เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาทันที “เพ้อเจ้อ” ร่างสูงดีดหน้าผากคนตัวเล็กแผ่วเบาเมื่อเห็นสีหน้าเย้าแหย่ของคนตรงหน้าเขาพร้อมกับวางลงทันที เขาที่คิดว่าทำไมเขาถึงสติไม่อยู่กับตัวยามนางเข้ามาใกล้ทุกที ก็คิดหาเหตุผลเข้าข้างตัวเองเขาเพียงชื่นชอบกลิ่นกายนางที่มันช่างเย้ายวนก็เพียงเท่านั้น นางนั่งอมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยประโยคที่คิดไว้แล้วว่าเด็ดแน่นอน “ติดใจก็ตามมา อยากมาหาก็ตามใจนะเจ้าคะ จุ้บๆ” เหม่ยฮวายิ้มตาหยี๋พร้อมกับทำปากจู๋ส่งจุ้บให้กับคนตรงหน้า พลางหัวเรอะคิกคักเมื่อเห็นเขาหน้าแดงเล็กน้อย “ข้าจะถือว่าไม่ได้ยินคำพูดไร้สาระจากปากเจ้าก็แล้วกัน” ชายหนุ่มได้ยินแม้ในใจจะรู้สึกวูบไหวเล็กน้อยกับยิ้มหวานและท่าทางของนาง แต่ก็ปั้นหน้าเคร่งขรึมก่อนจะหยิบอาภรณ์ของตนขึ้นมาใส่ แต่เมื่อจะเดินไปก็เห็นว่านางนั้นเสื้อผ้าขาดหวิ่นหมดแล้วจากเหตุการณ์เมื่อสักครู่ ร่างสูงจึงเดินย่ำกลับมาทางนางอีกครั้งพร้อมกับหยิบชุดมาม้วนตัวนางไว้แล้วเอาพาดบ่า “อ้ะ ท่านจะทำอะไรหนะ!” “ร่างกายอัปลักษณ์นักใครเห็นคงตาบอดเป็นแน่” เฉินฉือพูดเสียงเข้มก่อนจะใช้วิชาตัวเบาหายไปจากตรงนั้นและตรงไปที่เรือนนอนของเขาในทันที

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more