พ่อสามีและตัวร้ายข้าหมายครองรักทั้งคู่

3

เซียวหัวเฟิงหมุนตัวไปอีกทาง เขาไม่ต้องการเผชิญหน้าเหวินซืออี้

“หากเสี่ยวอี้ ยังรั้งตัวข้าไว้ด้วยการกระทำซึ่งไร้สติ บุรุษผู้นี้ย่อมผิดต่อ 115 ชีวิตที่จากไป รวมถึงองค์หญิงหก...ซึ่งนางเป็นผู้มีพระคุณต่อเจ้า”เขายังย้ำเรื่องเดิมให้เหวินซืออี้เจ็บช้ำ

“หึๆ ๆ สวรรค์โปรดฟังข้าเถิด สตรีที่ชิงบุรุษของข้าไป คือผู้มีพระคุณต่อข้าเยี่ยงนั้นหรือ บัดซบยิ่งนัก เฟิงเกอ ทะ ท่านช่างอำมหิต และมีใจมืดบอดหลงใหลต่อนางมารร้าย เอาล่ะ... หากท่านหย่าขาดกับข้าแล้ว สตรีผู้นี้ก็จะปล่อยท่านไป”

สิ่งที่นางแจ้งออกไป ก็ได้ผลลัพธ์ที่ทำร้ายเหวินซืออี้อย่างสาหัส

ซึ่งก่อนชายหนุ่มจะจากไป ยังมีคำหนึ่งจากปากของเกิงเตียวอิ๋งที่ทำให้ผู้เป็นเจ้าสาวนึกฉงน

“คุณหนูอี้ แม้ข้าไม่เห็นด้วยที่ท่านแต่งกับแม่ทัพเซียว แต่ข้าเป็นสตรีใจกว้าง เตรียมของขวัญเอาไว้ให้ท่าน สักพักคงเดินทางมาถึง และขออวยพรให้คุณหนูอี้ มีความสุขในวันมงคล”

“ข้าไม่ต้องการของใดจากคนแพศยา”

เกิงเตียวอิ๋งยิ้มบางๆ ในสีหน้า และเอ่ยว่า “เมื่อของมาถึงมือท่านแล้ว ค่อยปฏิเสธก็ไม่สาย เอาล่ะ... ข้าต้องการให้แม่ทัพเซียวขับพิษร้าย อาจใช้เวลานาน... นานสักหน่อย หวังว่าผู้เป็นเจ้าสาวจะเข้าใจเรื่องนี้ได้”

เมื่ออีกฝ่ายเอ่ยจบ ภาพที่เหวินซืออี้เห็นก็คือ ร่างของเกียงเตียวอี้ ที่ถูกเซียวหัวเฟิงอุ้ม แล้วเปลี่ยนไปขึ้นม้าตัวใหญ่ของเขา

จากนั้น ทั้งคู่ก็จากไปพร้อมกำลังทหารทั้งหมดที่มีในป้อมแห่งนี้

เหวินซืออี้กำผ้าขาวผืนนั้นที่มี่หนังสือหย่าจากคนรักซึ่งเขียนด้วยเลือดอีกฝ่าย นางก้าวกึ่งวิ่งกึ่งเดินขึ้นไปจนถึงกำแพงป้อมสังเกตการณ์ด้านบน เพื่อมองร่างของคนทั้งคู่ที่ขี่ม้าจากไป

ภาพดังกล่าวสะท้อนหลายสิ่ง มือหนึ่งนางถือมีดสั้น ๆ เอาไว้ ส่วนหนังสือหย่านางโยนลงไปเบื้องล่าง มันปลิวไปตามสายลม ยามนี้นางไม่อยากจดจำเรื่องใด ชีวิตช่างไร้ค่าโดยแท้ ขณะเดียวกันนางรับรู้ได้ถึงการเคลื่อนไหวเล็กๆ ก่อนจะรู้สึกหน้ามืดเล็กน้อย

โอ้... สิ่งที่นางกลัวเกิดขึ้นแล้ว

ชีวิตเล็กๆ กำลังดิ้นในครรภ์นาง อนิจจา เรื่องนี้นางไม่ได้ตั้งใจมาก่อน

ขณะที่นางค่อยๆ พยุงตัวไม่ให้ล้ม นอกจากเด็กที่ดิ้นในท้อง นางก็รู้สึกว่ามีอาการทรมานยิ่งนัก

นางคลื่นไส้ ปวดเกร็งทั่วร่าง ขณะเดียวกันก็มองกลับไปยังพิธีแต่งงานของนาง และได้เห็นว่ามีทหารหน่วยพิเศษปรากฏตัว พวกเขาล้วนมีผ้าพันคอสีม่วงเข้ม

“ฆ่าให้หมด พวกมันล้วนเป็นกบฏ สกุลเหวินขายชาติ และร่วมมือกับต่างแคว้น”

เหวินซืออี้ไม่อาจเข้าใจสิ่งที่ทหารพวกนั้นกล่าวหา แต่ภาพต่อมาคือบ่าวรับใช้ ต่างทยอยล้มตายลง โอ้ ชีวิตเหล่านี้ล้วนเป็นผู้บริสุทธิ์

“หยุด... เหตุใดถึงฆ่าผู้คนเช่นนี้”

เป็นตอนนั้นนายทหารผู้หนึ่งและหน่วยของเขา เตรียมก้าวขึ้นไปยังหอสังเกตการณ์ แต่มีคนของเซียวหัวเฟิงที่เหลืออยู่ขัดขวางไม่ให้เข้าถึงตัวของเหวินซืออี้

“หึๆ ๆ ก่อนที่คุณหนูห้าเหวินจะตาย มีบางสิ่งที่องค์หญิงฝากไว้ เป็นของขวัญวันแต่งงานเลือดของท่าน”

คนผู้นั้นเอ่ยจบ ก็ไม่ทันให้นางได้โต้ตอบสิ่งใด กล่องไม้หลายใบถูกยกมา ดวงตากลมโตมองมายังเบื้องล่าง ถึงเป็นระยะไกลหลายจั้ง แต่นางเห็นได้ชัด เมื่อทหารคนนั้น กับลูกน้องเขาเทของในกล่องออก เหวินซืออี้พลันทรุดลงกองไปบนพื้น

กลิ่นคาวคลุ้งลอยตลบ และไม่ใช่แค่เลือดสดๆ ที่ไหลออกมา หากเป็นชิ้นส่วนของร่างกายมนุษย์ ที่หล่นกระจัดกระจายตามพื้น

“สาวใช้สองคน และแม่นมของท่าน จำได้หรือไม่ว่าคนพวกนี้หายตัวไปได้อย่างไร นับแต่คุณหนูห้าเดินทางจนมาถึงเมืองไฉ”

เหวินซืออี้สับสน นางคิดว่าสาวใช้สองคนที่ติดตามกันมาหนีไปเพราะกลัวความผิดที่พาหญิงสาวออกจากคฤหาสน์สกุลเหวิน ซึ่งพวกนางเรียกได้ว่าเติบโตด้วยกัน ทั้งเหนียวเอ๋อร์ กับหยุนเอ๋อร์ จงรักภักดีต่อสกุลเหวิน ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาก็ยอมเจ็บตัวแทนเหวินซืออี้ตลอด ยามนี้ต้องจากไป เพราะนางเป็นต้นเหตุ โถ...สวรรค์เหตุใดถึงได้ใจร้ายนัก

ส่วนแม่บ้านผิง เปรียบได้กับมารดาคนที่สองเหวินซืออี้ ฝ่ายนั้นมาทำงานในช่วงอายุย่างสามสิบปี พอเห็นภาพพวกนางแล้วก็รู้ว่าคงได้รับการทรมานแสนสาหัส ก่อนจะกลายเป็นร่างไร้วิญญาณ

ฝ่ายขันทีผู้เป็นหัวหน้าใหญ่หันไปทางร่างบอบบางซึ่งมีผ้าปกปิดใบหน้าเอาไว้ มองเผินๆ เหมือนผู้ชาย หากความจริงเป็นสตรี คนผู้นี้พยักหน้าให้ขันทีเปิดกล่องสำคัญอีกใบ เป็นกล่องใบขนาดย่อมเล็กกว่าเมื่อครู่

เหวินซืออี้ไม่อยากเห็นสิ่งใด ด้วยเกินจะรับเรื่องเลวร้ายได้อีก “คุณหนูห้าเหวิน... อย่าเพิ่งตื่นตระหนก ท่านเป็นคนเริ่มเรื่องนี้เอง เยี่ยงนั้นสานต่อให้จบๆ ไปเสียเถอะ โทษฐานที่ท่านอยากก้าวขึ้นเป็นฮูหยินแม่ทัพ มันก็ต้องแลกด้วยชีวิตของผู้คนมากมาย”

“พวกเจ้า ทำเรื่องผิดศีลธรรม และยังฆ่าผู้บริสุทธิ์ อย่าคิดว่า จะรอดพ้นไปได้”

เหวินซืออี้กล่าวจบ เสียงหัวเราะแหลมเล็กแสนน่าเกลียดก็ดังขึ้น

“เด็กน้อย เจ้าช่างไร้เดียงสา ชาตินี้ก็ถือเสียว่า เกิดมาเพื่อชดใช้กรรม เป็นหมากเล็กๆ ให้ลูกสาวข้าก้าวเดินเพื่อขึ้นเป็นใหญ่ในวันข้างหน้า” เสียงดังกล่าวฟังแล้วช่างน่าชิงชัง

หญิงสาวมองคนผู้นั้น แต่นางไม่ล่วงรู้ว่าเป็นใคร หากกลุ่มทหาร และองครักษ์ต่างให้เกียรติยิ่ง

“ในกล่องนี้ ยังมีพี่ชายของคุณหนูห้าด้วย ดูเหมือนว่าเขารักท่านจับใจ ติดตามมาถึงเมืองไฉ และเจียนได้เข้าร่วมงานแต่งแล้วแท้ๆ แต่... ไม่อาจทันได้ส่งน้องสาวเข้าหอ ฮ่าๆ ๆ อ้อ และเขายังร้องหาท่าน ไม่หยุด ทั้งฉี่แตก ถ่ายหนักเรี่ยราดตลอดนอกจากนั้น ยังถูกจับแก้ผ้า เขียนตัวอักษรประจานบนเนื้อตัว และกร้อนผมด้วย!”

คนผู้นั้นเอ่ยจบ ศีรษะเหวินเจิ้งเทา ซึ่งอีกฝ่ายคือพี่ชายที่คนที่สี่ของหญิงสาว ซึ่งสนิทสนมกันมากถูกจับยกขึ้นจากกล่องไม้ เหวินซืออี้กระอักเลือดกองโตออกมาในที่สุด นางไม่อาจทนดูภาพใดๆ ได้อีก