Yaşanılanların unutulduğu ama sonra tekrar insanın yüzüne bir tokat gibi çarptığı bir dünyada yaşıyorduk. Yaşayanlar yaşanılanları sorgularken, kaybolanlar ise boşlukta süzülüyordu. Ruhların bile tükendiği bir dünyada yaşıyorduk. İnsanların bile insan gibi davranmadığı dünyada…
Haberlerde Sare’nin ölümünden bahsetmişlerdi bir süre. Karakolun içinde gerçekleşen olaydan kimsenin haberi yoktu. Belki yakında öğrenirlerdi, belki de çoktan oradakilere soruşturma başlatmışlardı bile. Ama yine de bu olayı ne Özgür’ün ne de Ada’nın ağzından duyulmayacağı kesindi.
Özgür yorgun argın televizyonu kumandasıyla kapattıktan sonra sandalyesine daha da kuruldu. Sonra da olanları düşünmek için elini alnına dayadı. Çok yorucu bir gün olmuştu. Duygusal olarak karışık, kalp kırıklığı açısından büyük bir tr
