จะให้หวงใคร
1004 Words
"พี่คิม~" เสียงเรียกหวานสดใสพร้อมใบหน้าหวานจิ้มลิ้มของวีนัสที่วิ่งมาหาคนตัวสูงที่ยืนพิงตัวรถคันหรูอยู่หน้าคณะของเธอ
คนตัวโตได้ยินเสียงเรียกถึงกับระบายยิ้มออกมาบางๆ เขาวางมือหนาลงบนศรีษะคนตัวเล็กทันทีเมื่อเธอมาหยุดอยู่ตรงหน้าเขา
"เป็นไงบ้าง"
"ก็ดีค่ะ แต่พี่ว๊ากโหดไปหน่อยวีนัสแอบกลัวเขามักจะชอบทำโทษวีนัสตลอดเลย" ได้ทีร่างบางฟ้องคนตัวสูงด้วยใบหน้าหงิกงอ
คนตัวสูงเมื่อได้ฟังเช่นนั้นถึงกับต้องตวัดสายตาเย็นชาจ้องมองไปยังตึกคณะตรงหน้าอย่างโกรธเกรี้ยว
"เดี๋ยวพี่กลับมา"
"ไปไหนคะ?" ร่างบางเอ่ยถามขึ้นทันทีเมื่อคิมหันต์มาส่งเธอถึงห้องแล้วจะออกไปอีก
"พี่มีธุระนิดหน่อย อย่าไปไหนจนกว่าพี่จะกลับ" คิมหันต์บอกกับคนตัวเล็กด้วยท่าทีอ่อนโยน จนเธอพยักหน้าเพราะไม่อยากจะเซ้าซี้เขาไปมากกว่านี้
ผั๊วะ!
ทางด้านของคิมหันต์ที่จู่ๆก็เดินปรี่เข้าไปปล่อยหมัดหนักๆใส่ชายหนุ่มที่นั่งดื่มอยู่ภายในผับ
"อะไรวะ! ไอ้คิมหันต์" ชายหนุ่มที่ถูกต่อยไม่ทันตั้งตัวตะโกนลั่น เมื่อเห็นใบหน้าเกรี้ยวกราดของอีกฝ่ายถึงกับชะงัก
"เออ กูเอง" คิมหันต์ที่สืบหาตัวพี่ว๊ากที่ทำให้คนตัวเล็กที่เขาเฝ้าทะนุถนอมมาตลอดต้องหวาดกลัว แน่นอนว่าเขาไม่อาจอยู่เฉยได้
"มึงมาต่อยกูทำไมวะ" ชายหนุ่มถามด้วยท่าทีกวาดกลัวเพราะเขารู้ดีถึงวีรกรรมของคิมหันต์ชื่อเสียงของคิมหันต์มีใครบ้างที่ไม่รู้จักถึงความป่าเถื่อนและรุนแรงของเขา
"มึงเป็นพี่ว๊ากปีหนึ่ง?"
"ช ใช่"
"งั้นมึงจำชื่อนี้ไว้ให้ดี 'วีนัส' คือคนที่มึงไม่ควรจะเข้าใกล้หรือรังแกเธอได้" คิมหันต์บอกเสียงเรียบนัยน์ตาเย็นชาดุจน้ำแข็งถอดแบบจากผู้เป็นพ่อตอนนี้มันน่ากลัวเสียจนคนที่จ้องมองต้องเสียวสันหลังวาบ
"ต้องขนาดนี้เลยเหรอวะ" ขันเงินที่ยืนดูอยู่ห่างๆเอ่ยถามขึ้นทันทีเมื่อคิมหันต์เสร็จจากการข่มขู่อีกฝ่ายจนหน้าซีดเผือด
"..." เขาไม่ตอบเพียงแต่เหลือบมองเพื่อนรักนิดๆ ในเมื่อมันมายุ่งกับคนสำคัญของเขาก็สมควรแล้วที่เขาจะต้องสั่งสอน
"มึงแม่งหวงน้องเกินไปแหละ"
"กูมีน้องสาวคนเดียวจะให้กูหวงใคร"
"ไอ้เหมันต์ไง นั่นน้องแท้ๆมึงไม่เห็นหวงห่าไรเลย"
"มันไม่น่าหวง" เขาตอบตามตรง ถึงวีนัสจะเป็นแค่ลูกสาวของเพื่อนพ่อกับแม่แล้ว ตั้งแต่จำความได้เขาถูกบอกมาเสมอว่า 'พี่คิมของน้องวีนัส' ให้เขาปกป้องและดูแลเธอที่เป็นดั่งน้องสาวของเขา
"กูละเชื่อมึงเลยไอ้เวร" ขันเงินเอ่ยอย่างเอือมๆเขาไม่เคยเห็นหรอกว่าหน้าตาของน้องสาวเพื่อนหน้าตายังไงเพราะคิมหันต์ไม่เคยพามาให้เห็นเลยสักครั้ง
"เอาไงต่อ มึงจะกลับแล้วเหรอ?"
"อื้ม น้องรอกูอยู่"
หญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้มนั่งมองประตูห้องสลับกับหน้าจอทีวีเป็นระยะ เมื่อถูกกำชับว่าให้รอเธอจึงรอชายหนุ่มกลับมา อีกอย่างคือเธอยังไม่คุ้นชินจึงทำให้นอนไม่หลับ
แกร๊ก!
เสียงประตูเปิดออกเผยให้เห็นร่างสูงหน้าตาเย็นชา แต่เมื่อเขาเห็นใบหน้าหวานจิ่มลิ้มของร่างบางแล้วก็เปลี่ยนเป็นชายหนุ่มที่อบอุ่นขึ้นมาทันที
"ยังไม่นอนเหรอ" เขาเดินไปนั่งใกล้ร่างบางจรงโซฟาตัวนุ่ม หญิงสาวส่ายหัวปฎิเสธก่อนจะทำหน้าอ้อนเขา
"มาช้าจัง วีนัสรอนานมากรู้ไหมคะ" แก้มนวลป่องขึ้นเมื่อเธอกำลังทำท่าทางงอนเขาอยู่
"ขอโทษ พี่ยุ่งนิดหน่อย" เขาลูบศรีษะเล็กแบบที่ชอบทำ
"คราวหลังโทรมาบอกก็ดีนะคะ วีนัสเป็นห่วง"
"รู้แล้ว" เขาตอบรับก่อนจะลุกขึ้นยืน ไม่วายหันไปสั่งคนตัวเล็กต่อ
"ไปนอนได้แล้ว พรุ่งนี้มีเรียนเช้าไม่ใช่เหรอ"
"ค่าๆ อยู่บ้านแม่ก็บ่นมาอยู่คอนโดพี่คิมก็ยังบ่นวู้~" คนตัวเล็กบ่นเล็กน้อยแจ่ก็ยอมเดินไปเข้าห้องของตัวเองแต่โดยดี
คิมหันต์มองตามแผ่นหลังเล็กจนเธอปิดประตูห้องไป เขาส่งเสียงหัวเราะออกมาน้อยๆด้วยความเอ็นดูของร่างบาง
เป็นเวลามาหลายสัปดาห์แล้ว ที่วีนัสและเขาได้พักอยู่ด้วยกัน แต่คืนนี้เป็นงานวันเกิดของขันเงินเพื่อนของเขา ครั้งนี้เขาคงปฎิเสธไม่ได้ที่จะต้องไปผับเพื่อร่วมแสดงคำอวยพรให้เพื่อนแสนเลวระยำของเขา
"คืนนี้เราอยู่คนเดียวได้ไหม พี่ต้องไปงานวันเกิดเพื่อน"
"ที่ไหนคะ?"
"ผับ" ร่างบางตาลุกวาวขึ้นทันทีเมื่อได้ยินสิ่งที่คิมหันต์พูด
"วีนัสไปด้วยนะคะ" เธอออดอ้อนอยากจะไปผับดูสักครั้งว่าจะเป็นแบบไหน
"อย่าไปเลยคนเยอะ"
"พี่คิม วีนัสไม่อยากอยู่คนเดียวขอไปด้วยนะ" คนตัวเล็กเริ่มงอแงเมื่อร่างสูงมีท่าทางไม่ยอมจะพาเธอไปด้วย
"ไม่ดื้อสิ"
"นะคะวีนัสไม่กวนพี่คิมแน่นอน พาวีนัสไปด้วยนะ" เธอช้อนดวงตากลมโตส่งสายตาอ้อนวอนก่อนจะเข้าไปคลอเคลียแขนหนาของเขา
"ไปแต่งตัว" เมื่อได้ยินอย่างนั้นร่างบางก็ฉีกยิ้มกว้างแล้วเขย่งหอมแก้มคนตัวสูงก่อนจะรีบวิ่งกลับเข้าห้องของตัวเองไป
คิมหันต์ได้แต่อมยิ้มมุมปากกับการกระทำหน้ารักของคนตัวเล็ก ถึงเธอจะทำแบบนี้กับเขาเมื่อเขายอมตามใจเธอเพื่อเป็นรางวัลให้เขามาตั้งแต่เด็ก แต่ภายในหัวใจที่แสนเย็นชาและกระด้างนี้มันยังคงเต้นแรงได้เสมอ
- Writer
