Elfin’den
Mirza’nın odadan çıkmasının ardından yatağımın kenarına kıvrıldım. İçimde büyük bir huzursuzluk vardı. Sanki hiç geçmeyen bir yürek yangıyla beraber kor bir aleve dönmemi sağlıyordu. Her saniye daha da artan o yürek yangını, beni günden güne eritiyordu. Onun ilacı yoktu. Geçmiyordu…
Mirza’nın yaptıklarını düşündüm. Çift karakterli falan olduğunu düşünmeye başlamıştım. Ya da ikizler burcuydu. İkisinden biri kesin vardı. Onun gerçekten benimle konuşmasından ve beni öpmesinden bir şeylerin farklı olabileceğini düşünmüştüm ama öyle olmamıştı. Yanılmıştım. Sabah o kahvaltıdaki konuşmamız gerçekten bana insancıl taraflarını göstermişti.
Hele akşam geldiğinde beni öpmesi… Öperken bile o sert tutumunu hissetmiştim ama yine de o öpüşte bir sahiplenici tavır vardı. Kimse beni böyle sah
