Elfin’den
Mirza’nın söylediği şeyle kalbimin çarpıntısını bütün vücudum hissetmişti. Hayatımda ilk kez hissettiğim bu yoğun hislere karşılık istemsiz gülümsemem bütün yüzüme yansıdı. Hemen yelkenleri suya indirmem normal miydi? Bu, benim tecrübesiz olduğumu mu gösteriyordu? Yoksa ondan hoşlanmaya başladığım için miydi bütün bu olanlar?
Nurşen’in de dediği gibi artık inkâr edecek bir şey yoktu. Kalbimin ona doğru çekildiğini ve bana dokunduğunda, baktığında içime doğru ılık ılık bir şeylerin aktığının farkındaydım. Bunları inkâr edemezdim. Azra denen kız için bana yaptıklarından sonra hissettiğim o yoğun acının üzerine onun bana tek güzel sözü bile yetmişti.
Sayıklıyor bile olsa bilinç altına işlediği için mutluydum. Gülümsememi durduran şey tuttuğum bez parçasının sımsıcak olmasıydı.
