Mirza’dan
Duyduğum o sesle dişlerimi sıktım. Bu şerefsiz benim evime kadar geldiyse asla geri adım atmayacaktı. Orlondo’nun zaten vazgeçme gibi bir ihtimali olmadığını ben tahmin edebiliyordum. Buraya geldiği için doğduğuna pişman olacaktı.
Elfin’in yüzünde hem telaş hem de kim olduğunu çözmeye çalışır gibi bir hal vardı. “Kim o?” diye sordu. Bir de yalan söylemeye devam ediyordu. “Aşığının sesini daha önce duymadın mı?” diye sordum, alayla.
“Mirza, sana kaç kez söyledim, ben onu daha önce görmedim.”
“Ama o senden vazgeçemiyor, Elfin. Demek ki bir şeyine takmış!” dediğimde utançla yüzü kıpkırmızı oldu. Bu kızın hem utangaç halleri hem de adımı söylemesi bile alt bölgemin adeta karıncalanmasına neden oluyordu. Bu kızda sihir vardı. Bu sihirle herkesi kandırmaya çalışıyordu ama ben kan
