When Love Strikes

FIVE

“That’s it for today.” A warm and gorgeous smile flashed across Strike's face.

Tulala ang lahat ng babae sa loob ng board room, kung saan siya unang nagpakita ng mukha pagkalipas ng limang taon. The last time he had talked in front of these people was when he’s still a badass heir; and that’s really five years ago.

“You may go.” Malambing na sabi niya niya sa lahat na parang ayaw pa siyang iwan na mag-isa sa loob ng kwarto.

“Surprise!”

Gulantang ang lahat ng bigla na lamang bumukas ang pintuan at pumasok ang isang babaeng blondie, kulot at sexy.

Hinanap kaagad no'n ang direksyon niya at kahit na hindi magkandaugaga sa mga dala-dalang paper bags ay agad pa rin na nanakbo papunta sa kanya, sabay lambitin sa leeg niya.

Beatrice…

“Hi dicky.” Anito at walang humpay siyang pinupog ng halik sa harap ng marami.

Naiiling na lang ang mga kalalakihan at tumalikod na sa wakas ang mga kababaihan.

“What the heck are you doing here?” aniya sa babae na nakabungisngis.

Naupo ito hindi sa silya kung hindi sa mesa. She crossed her legs in front of him, showing her long thighs. She’s tanned. Sinuri niya ito at wala rin siyang pakialam kung halos sumilip na ang panty nito sa suot na mini skirt. Sanay na siya na ganoon si Beatrice.

“I’m here  to see my beloved ex, my present and still my future.” Anito sabay tawa kaya nailing siya. “You promised that you’d stay with me in Zambales but you left me after f*****g me.”

Damn that mouth.

“Jesus please. I have loads to do.”

“Yeah, and you loaded me with lots of c*m, too.” Hagikhik nito kaya naman naningkit ang mga mata niya.

She’s  talking dirty and he doesn’t want that in his company. Nahihiya siya sa makakarinig na empleyado at sa mga oras na iyon, nakatayo pa rin ang sekretarya niyang si Lucia sa may pintuan.

He glanced at the woman.

“I’m sorry, sir. She was rushing—”

“Never mind.” Ngumiti na lang siya dahil mukhang tensyunado iyon.

Hindi siya si Tyler Cibrian. Istrikto ang ama niya at hindi ngumingiti pero siya ay friendly at hindi siya malamig.

“You may go back to work, Lucy.”

Nangingiti iyon na tumalikod, parang nakahinga nang maluwag.

“Now, you woman.” Baling niya kay Beatrice. “bumaba ka riyan.”

“Nah-ah.” Anito saka kinagat ang labi.

She’s  seducing him again. She’s always like this. Kung sige na lang siya nang sige, baka araw-araw silang nagsi-s*x ng babae. Beatrice is right. She’s his ex and as far as he could remember, this is the only woman he had loved so much but fate wasn’t so kind during their younger years. Umalis ito sa Stockholm nang malipat ng destino ang amang Astronaut. Sa Australia na ito nag-kolehiyo. Maraming nangyari, and one of those was cheating. He cheated. Marami siyang naging babae, hindi mabilang. Maayos naman ang komunikasyon nila pero biglang naputol nang magrebelde siya sa ama niya. Nawalan siya ng gana sa buhau at pati ito ay napabayaan niya.

Strike found out that Beatrice had a new boyfriend and all that he had to do was to let go. Naghiwalay ang dalawa, bumalik ito sa UK at naging magkaibigan sila. They’re friends with benefits but he limits himself. Beatrice is no longer the woman of his dreams. She’s so classy and not simple anymore. Hindi na ito mahiyain, bulgar na pero simula nang maging magkaibigan sila, parang hindi na ito nagdi-date ng iba.

“Treat me lunch. I can’t damn accept it that you left me in Zambales.” Demand ni Beatrice sa kanya kaya tumingin siya sa relos na suot.

He smiled wickedly.

“That’s fine.” He simply shrugged.

Napapalakpak pa ito saka bumaba sa mesa. Ipinasa nito lahat sa kanya ang dala-dala kaya naman binitbit na niya. “what are these stuffs?”

“For you. Pasalubong ko sa’yo." Kindat nito saka siya hinila sa necktie.

Lumabas sila ng board room at para itong may hilang aso. He doesn’t mind it all. He’s not that sensitive anyway. Wala rin siyang pakialam sa sasabihin ng tao sa paligid dahil siya naman ang nakakaalam sa buhay niya.

“Where are you going to treat me for lunch? Where are we going after that?” lumingon ito saglit at niyakap na siya sa braso.

Nakahilig ito roon at dinudutdot ang palad niya. He knows such body language but he has schedule, fine schedule for today that he could not risk it for s*x.

And he’s evading bedding Beatrice more often. Pangatlo pa lang ang sa Zambales na iyon noong nakaraang araw simula nang maging magkaibigan sila sa loob ng limang taon. He doesn’t insist it. She wants it. Lalaki lang siya at may pangangailangan pero malinaw sa kanya kung ano lang sila. Mahal niya ito pero tulad ng sabi niya, hindi na ito ang babaeng gusto niya sa buhay.  He wants something like…

Fuck. He can’t  actually name it.

“After lunch, I’ll head back to my office and you’ll  head back to your condo or hotel." Simpleng sagot ni Strike sa babae na agad na umasim ang mukha.

Alam niyang may in-expect ito pero hindi na muna. He doesn’t want attachment. The more he indulges himself to her or vice versa, the harder to let go. s*x just comes naturally. Hindi iyon pinagpaplanuhan. Iyon ang natutunan niya sa buhay niya. Hindi niya kailangan na mamilit ng babae o magtalaga ng oras para maghotel sila dahil karamihan sa babae niya, kinakausap lang niya ng ilang minuto, maya-maya pa ay nasa kama na sila.

“Saan tayo kakain?” bored na tanong na lang ni Beatrice sa kanya.

Saglit siyang tumigil nang nasa tapat na sila ng opisina niya, opisina na bakante sa loob ng napakahabang panahon. Retirado na kasi ang ama niya, matagal na. Busy na lang iyon sa isang golf course at sariling golf club. Simula nang gumawa si Tyron ng last will kahit na hindi pa naman mamamatay, iniwan na no’n lahat sa kanya kaya napilitan siyang ayusin ang sariling buhay. Inspirasyon niya ang namatay na ina kaya siguro successful na rin talaga siya.

“Wait here. I’ll put these bags inside.” Paalam niya kay Beatrice na sumungaw na naman ang ngiti sa labi.

“Wanna have fun inside your office?”

He smiled at her. “no.”

Umasim ulit ang mukha nito sa kanya at halatang inis na inis na. The truth is, his d**k doesn’t ache for her anymore. He had f****d so many women of her kind and he knows their style. They’re experts and it’s not thrilling anymore. Hindi na thrill sa kanya ang babaeng nag-aalok ng s*x. Gusto niya siya ang mag-aalok at siya ang tatanggihan.

Basta na lang initsa ni Strike ang mga paper bags sa sofa at para lang siyang nagsu-shoot ng bola sa basketball. Nang matapos siya ay kinabig ulit niya ang pinto papasara.

“Way to the canteen, Lucy?” bulong niya sa sekretarya nang yumukod siya sa may mesa nito.

Sumulyap na muna ito kay Beatrice na may dinudutdot sa cellphone.

“C floor, sir.”

Napaisip muna siya. C floor? He’s not familiar with that floor.

“If you’ll use your private lift, there’s no ‘C' button, sir because your father never went to the canteen. The elevator was programmed differently for the Chairman. You have to use the employees lift.” Paliwanag nito kaya saglit na napaawang ang labi niya.

He sighed after. “That doesn’t  make sense at all. Grabe talaga si Papa.” Aniya na lang at ngumiti lang naman si Lucy. “Thanks.” He said with a smile.

Strike looked at Beatrice. Busy pa rin ang babae.

“Hey, booty. This way." Aniya saka siya nagpatiunang maglakad.

Lumalagutok ang takong nito sa sahig kaya alam niyang nakasunod ito sa kanya.

What the f**k? Iba nga ang elevators. May mga pangalan din ang mga iyon sa itaas. Noong nakaraan pa siya sakay nang sakay kung saan-saang elevator, iyon pala ay may kanya-kanya.

PL, EXL, EL…

What the hell?

Hindi siya pamilyar. Ang daming nagbago.

Nakanganga siya sa mga letra na digitalized. He also looked at the doors. The two has the same but the other one has glass doors but he couldn’t see what’s inside it. It’s tinted, so tinted. Hilera iyon ng mga lifts at paulit-ulit naman ang mga letra. Iisa lang doon ang may salaming pinto at malamang ay iyon ang private lift, which has PL at the top.

“What’s taking you so long?” untag ni Beatrice sa kanya pero nakatingala pa rin siya.

He decided to push the button near the one which has, EL. Pumasok siya kasusunod ang babae at nakita niya na may ‘C' sa pindutan. So, that’s the lift for the employees. It has C button to reach the canteen.

Tumigil ang elevator sa 45th floor. Bumukas ang pintuan at may mga babaeng naghihintay.

Papasok sana ang mga iyon pero agad na naghilahan nang makita siya. Nanlalaki ang mga mata no'n sa kanya.

“Diyos ko. Siya ‘yon.” Anang isang babae.

The door will shut again so Strike pushed it. “Come in, ladies.” He invited.

Umani siya ng masamang tingin mula kay Beatrice. “You’re  the Chairman. How come you’re inviting your employees? I mean, regular employees.” Tumaas pa ang kilay ng babae sa kanya kaya parang tuluyan nang nawalan ng gana ang mga babae na makisabay.

“My company will never exist without them.” Aniya at nag-iwan na lang ng isang ngiti. “Sure you don’t want to come?” aniya pa sa mga iyon na parang mga nahihipnotismong umiling.

Okay.

He let the door shut.

Dire-diretso na ang elevator sa Canteen at nang bumukas iyon ay nasurpresa siya na isang buong floor na pala ang kantina. Dati nakahiwalay iyon sa building, nasa likod, katabi ng lobby.

Marami talagang nagbago at mukhang ipinaayos naman ng tatay niya ang lahat nang magdesisyon iyon na gawin ng sentro ng negosyo ang building nila sa Pilipinas.

“What are we doing here, Strike? I mean, what the hell are we doing here?” Asked Beatrice with her duh tone.

He takes a look at her, smiling wickedly. “We'll have lunch.”

“Damn it!” anito saka pumadyak pa kaya naman natawa siya. Lumalabas na naman ang pagiging spoiled nito.

“I never imagined in my entire life that I’ll eat with you inside a canteen. Strike, sa iba na lang tayo…” pumipiksi ito at hinihila siya pero humakbang siya papasok.

Gusto niyang makita ang mga empleyado niya.

“Strike!” Beatrice warned him but he just chuckled and still walked inside.

All eyes on him and suddenly, the world seems stopped moving. Parang napako ang mga tao sa ginagawa nang makita siya. Ang iba ay kinalabit ang iba tapos sabay-sabay na napatulala sa kanya.

He scanned the entire floor up to where his eyes could reach. Ang daming empleyado roon at hanggang sulok ay mayroon. His attention was captured by a lady in front of the glass food display. Namimili ang babae na iyon at walang kaalam-alam na nakatulala na ang mga tao sa kanya, habang iyon busy sa pagkalkula sa mga ulam.

“Sit here, Booty. I’ll get food for us.” Aniya sa babae na napabuntong hininga at pumangalumbaba sa mesa.

Strike waved his hand to eveybody. Nang tila matauhan ang mga iyon ay kanya-kanyang labas ng camera at kuha ng litrato sa kanya.

He’s not a celebrity but his looks are more than just what celebrities have. He models for some Branded motorcycle gears and suits but he doesn’t show his face, just his back. Ayaw niya ng maingay na buhay kaya tama na ang patagong mga endorsement niya. The latest that he has is the Striker big bike, suit and helmet. Iyon ang gamit niyang motor at helmet sa ngayon. He had financed it but he’s not the owner. He just invested and the profit is good.

Naglakad siya papunta sa may harap ng mga pagkain saka niya tiningnan ang babaeng maliit. Liliko-liko ang labi nito habang pumipili.

“S-Sir…” kandautal na sabi ng serbidora kaya sinenyasan niya na huwag maingay.

“Sixty pesos, isang piraso ng porkchop, ate Batsoy. Ang mahal naman ng porkchop mo.” Anang katabi niya sabay kamot sa ulo kaya nangiti siya. “Itong chopsuey, ang mahal din. Itong sisig sana kaso ginto ang presyo.”

“Kanina pa pumipili. Ano na lang ba ang sa'yo?”

“Karneng tao, meron kayo?” hagikhik nito tapos ay tinakpan pa ang labi.

“Pasaway ka talaga. Unahin ko na si sir.” Anang serbidora kaya noon tumingin sa kanya ang babaeng katabi niya.

She looked up at him and her cute face mesmerized him. Nakaawang ang labi nito na hugis puso, balot ng peach na lipstick. Her eyes are the most beautiful and so as her height—cute.

Ngumiti ito nang kaunti matapos siyang pakatitigan lalo na ang mga mata niya. “Mauna na ho kayo. Bago ho kayo rito? Ano hong department? Ang ganda po ng mata niyo.” Komento nito sa kanya pero kapagkuwan ay napatulala ulit.

Tulala rin siya.

Hindi siya nito kilala? Nakapaskil ang pagmumukha niya sa labas, sa billboard bilang Chairman ng Cibrian Pillar. Wala ba itong idea o bulag ata ito para hindi makita ang mukha niya roon. And she looks familiar. He thinks he saw her just the other day.

Saan nga ba?

Far Western University.

Oh. She’s  the woman at the gate, wearing her sexy navy blue uniform.

Hindi niya ito pinansin. Tiningnan niya ang serbidora. “Serve me your most expensive dish and give this lady the foods she mentioned a while back, triple it. Charge to me.” Aniya lang saka niya tiningnan ulit ang bata.

Sa tingin niya, hindi ito regular na empleyado. Iba ang suot nito sa karamihan. Brown ang kulay ng skirt nito at ng vest. She’s  a student, training perhaps.

He smiled at her, the deadliest one, the multi-billion-dollar one.

Napanganga ito matapos na lumunok ng laway, saka parang naestatwa kaya tinalikuran na lang niya. Magkikita pa sila.

Del Valle, Marianne Ivana. That’s what’s on her name tag.