เช้าวันต่อมา
“ไงยะชะนีหวานยิ้มมาเลย วันนี้ไม่เศร้า” รันทักหวานยิ้ม ๆ
“ไม่หรอก เราน่ะ เข้มแข็งแล้ว”
“เข้มแข็งอะไรกันจ๊ะ อุ้ย หวานไม่เศร้า เป็นไปได้ ไม่น่าเชื่อ โดนยัยแพรวล้างสมองมาแน่ ๆ”
“ฟ้า ไม่ขนาดนั้นเว้ย” ฉันตอบกลับยัยฟ้า ก่อนที่เราทั้งหมดจะหัวเราะออกมา
“นี่ก็เจ็ดโมงครึ่งแล้ว เรามีเรียนแปดโมงใช่ไหมอะ ขึ้นเรียนกันเถอะ” จบคำพูดยัยหวานเราทุกคนก็มุ่งตรงไปที่ห้องเรียน
มาถึงห้องเรียนก็พบว่าเพื่อน ๆ บางส่วนขึ้นมารออาจารย์แล้วเหมือนกัน
“แพรว เมื่อวานอะสุดมากเลยนะ ไม่กลัวหมายหัวเหรอ แต่ฉันชอบว่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า” เพื่อนผู้ชายในคลาสพูด ซึ่งฉันก็ไม่ตอบอะไรมองมันยิ้ม ๆ เท่านั้น
“อะ เลิกแซวเพื่อน แล้วเรามานั่งลุ้นชะตากรรมตัวเองดีกว่า รุ่นพี่ปีสองบอกว่า วิชานี้ยาก วันนี้ครบกำหนดเกณฑ์ของอาจารย์ ถ้าพวกเราทำแบบประเมินของอาจารย์ไม่ได้ อาจารย์จะสั่งงานเพิ่มเป็นสองเท่า!! แล้วตั้งแต่เรียนของอาจารย์มา ท
