Chapter 9
1223 Words
Asper Reign Dahlia’s Pov
“I know that I was the one who suggest that you should be close to your neighbor,” ani Mira na naabutan kong kakababa lang sa sasakyan niya pagkagaling ko sa kapitbahay ko. “Pero hindi ko naman inaasahan na sa loob ng tatlong linggo ay malaya ka nang nakakapasok diyan.”
“Well, they trusted me easily and they love my desserts.” Inaya ko na siyang pumasok at sa kusina na kami dumeretso dahil naihanda ko na naman sa mesa ang kakainin namin. “They want everyday supplies of SweetHeart’s product so I am giving them a special delivery.”
“Nagiging busy ka na,” sabi niya. “Tingin ko ay dapat kumuha ka na ng makakatulong mo para sa paggawa ng products natin.”
“For now?” Umiling ako. “I can still manage my time with doing our products and some other stuff."
"Are you sure?" paninigurado niya. "I can just put a hiring sign so when you need them, we can just call them."
Medyo napaisip ako sa sinasabi niya.
Tulad ng sinabi ko kay Mira, kaya ko pa namang gawin ang lahat ng trabaho ko at ang tulong na ibinibigay ko kina Rajiv ay hindi nakakaabala sa akin.
Pero kung pagbabasehan ko ang takbo ng mga bagay sa SweetHeart ngayon, hindi imposible na ma-overwhelmed ako sa trabaho.
Kaya napabuntong hininga na lamang ako.
"Well, I guess you are right," sabi ko. "Mas mabuti na din siguro na handa tayo kung sakali man na mas dumami pa ang maka-discover sa SweetHeart."
Ngumiti siya. "I understand," aniya. "I will put up a hiring sign tomorrow then I will tell you when we start the interview."
Tumango ako. "Okay."
Matapos naming kumainn ay ako na ang nagligpit at naghugas ng pinagkainan namin. Habang hinayaan ko na si Mira na mag-half bath nang sa gayon ay makapwesto na siya sa kama ko at magsimula ang panonood niya.
Maliban sa pahinga ay iyon lang naman ang madalas niyang gawin dito sa bahay ko kapag ganitong gusto niya na mag-sleepover.
Pero dahil matatakutin siya ay hindi na ako nagtaka nang makita ko siya na nakaupo pa sa kama pero hindi pa binubuksan ang television ko.
"Ang tagal mo naman," angal niya tsaka hinablot ang remote at binuksan ang tv.
"Oh, sorry," natatawa kong sabi. Pumasok na ako sa banyo pero hindi na ako nag-abala pa na isara ang pinto dahil hindi iyon magugustuhan ni Mira. "Bakit ba kasi ang hilig mong manood ng horror movie pero takot ka namang mag-isa."
"I don't know," sabi niya. "Basta ang alam ko ay gusto ko itong panoorin. But I can't help but imagine the same thing happening to me in real life whenever I am alone in a room. So watching it alone is not my option whenever I plan on watching this genre."
"What about in the movie cinema?"
"Well I tried watching one in a theater since karamihan sa mga movies ay matagal pa bago ilagay sa mga streaming sites," kwento pa niya. "At public din naman iyon at sigurado na may makakasama ako sa panonood but the ambiance itself doesn't really take away my fear."
"Oh." Isang mabilis na ligo lang naman ang ginawa ko at nang matapos ako ay nag-suot lang ako ng pajama pair at lumabas na ng banyo. "You didn't enjoy the dark setting of the theater."
Marahas siyang umiling. "In fact, I feel like I trigger a fear for that place because since then, I never really set my foot inside of it again."
"I didn't know that you were that dramatic." Napapailing na lang ako. I just don't understand that she loves… really loves watching horror movies but she can't watch it alone in a room or even in a theater.
At kahit naman siya ay hindi din niya maintindihan kung bakit ganito siya.
Naupo ako sa tabi niya at sumandal sa kanya likod. "Do you have a picture of Caspian Jyn?"
"Why do you ask?" tanong niya.
"Well, ever since I set foot inside my neighbor's house, I still haven't managed to meet him," kwento ko. "Kahit na nasa loob din naman siya at nasa itaas lang."
"Hindi ka niya hinaharap?"
Umiling ako. "But like what I told you earlier, they already gave me access to their home so I don't think he was still suspicious of me."
"Maybe he just doesn't want to meet you face to face," aniya. "Or posible din na talagang hindi siya available on those times that you are at his house."
Oh, pwede nga naman iyon.
Umalis ako sa pagkakasandal sa kanya at humarap sa kanya. "But you know what?"
Ni-pause niya muna ang pinapanood pagkuwa'y taas kilay na bumaling sa akin. "What?"
"I actually saw another man inside their house," sabi ko. "And if I am not mistaken, that was the same man that I already saw at the boutique.."
"And who is that man?"
Nagkibit-balikat ako. "Aksidente ko lang naman siyang nakita eh," sagot ko. "At alam mo kung ano ang nakakaloka?"
"Oh, mukhang chismis iyan." Doon siya nagpakita ng buong interes sa sasabihin ko. She even turned off the tv and started facing me. "Now, spill all that tea."
Bahagya akong natawa at napailing. Chismosa talaga ang babaeng ito at talagang itutuon ang buong atensyon kapag may iku-kwento ako sa kanya tungkol sa mga taong nae-encounter ko.
"Well, like what I said earlier, una kong nakita ang lalaking iyon sa isang boutique na malapit sa grocery store kung saan ako madalas pumunta," panimula ko. "He was holding underwear and carefully choosing what to buy so I thought that he was… you know," I said. "Sayang."
Kumunot ang noo niya. "What is wrong with that?"
"Nothing," sabi ko. "Nakuha lang nito ang atensyon ko kasi super gwapo niya. As in, gwapo talaga. From his hair that was carefully combed. His fair complexion. His eyes that actually like an ocean–"
"Wait," pigil niya sa akin. "Eyes with a color of the ocean?"
Tumango ako. "Why?"
"I only know one person with that kind of eye color." Mabilis niyang hinablot ang kanyang bag at kinuha ang phone. May kung ano siyang hinahanap doon dahil panay ang scroll niya,
Medyo natagalan pa siya doon at kapag magpapatuloy ako sa pagku-kwento ay agad niyang ihaharang sa harap ko ang kamay niya para pigilan ako kaya napapabuntong hininga na lang ako.
Aba'y ako itong nagku-kwento tapos pipigilan niya ako?
"Heto!" Masaya niyang sabi at agad na iniharap sa akin ang screen ng kanyang cellphone. "Is this the man that you saw?"
Tinitigan ko ang picture na kanyang ipinakita sa akin pagkuwa'y tumango ako. "Yeah, same person," sagot ko. "Siya din iyong lalaki na aksidente kong nakita sa isa sa silid ng bahay nila Rajiv habang nakasuot ng bra kaya tama talaga ang hinala ko na bakla ang lalaking iyan." Ibinalik ko ang tingin sa kanya at napakunot ng noo. "But why do you have his picture?"
"He is Jyn, Asper."
Nanlaki ang mga mata ko. "What?"
"He is Caspian Jyn, the youngest bachelor CEO of Jyn Food Chain Corporations," she said. "He is the owner of that house."
"Oh my!" Napatakip ako ng bibig ko. "Then, ibig sabihin nito ay ang kinababaliwan ng mga kababaihang youngest bachelor sa buong Hexoria ay isa pa lang bakla?"
- Writer
