อ้อนรัก กับดักคุณสามี

อ้อนรัก 5

ทางด้าน เกดกนกหลังจากไดยินเสียงปิดประตูก็ได้สติเธอก็ลนลานล้างเนื้อล้างตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วรีบออกมาหาเขา ก็พบเข้ากับสายตาที่เย็นเฉียบ อย่างที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อนมันทำให้เธอไม่กล้าสู้สายตากับเขา ได้แต่ยืนตัวสั่นงกๆต่อหน้าของเขา

“นั่งลง” เสียงตะวาดดังลั่นทำให้เธอรีบทรุดตัวลงนั่งแทบทันที (แบบว่าเข่าอ่อนกระทันหัน)

“ ทำไมยังไม่ไปอีก ใครอนุญาตให้อยู่แล้วมีสิทธิอะไรใช้ห้องน้ำของผม” เขาแผดเสียงใส่ มิหนำซ้ำยังมองแรง เกดกนกทั้งตกใจและกลัวเขาจนพูดไม่ออก

“ตอบ”

“……..”

“บอกให้ตอบ ถ้าไม่ตอบก็ออกไปจากบ้านผมซะ”  เสียงตบโต๊ะดังขึ้นทำให้เธอยิ่งตกใจ แล้วความตกใจก็เปลี่ยนเป็นความโกรธ ความโกรธกลายเป็นความกล้าบ้าบิ่น เธอลุกขึ้นยืนทันทีจนแกลรี่ตกใจขยับถอยไปก้าวหนึ่ง

“ฉันมีสิทธิ อะไรเหรอ ถามโง่ๆ ออกมาได้ก็ใครล่ะที่ต้องการแต่งงานกับฉัน ใครล่ะที่ปลอมตัวเองว่าผมสีบลอนด์ตาสีฟ้าทั้งๆที่ไม่จริง หลอกฉันให้รัก หลอกให้ฉันมาแต่งงาน หลอกให้ฉันดื่มไวน์จนเมาแล้วยัง หลอก หลอก จ้ำจี้มะเขือเปาะกับฉันอีก”

ชายหนุ่มยังคงยืนงงงันกับคนตัวเล็กที่ลุกขึ้นมาเถียงเขาฉอดๆ เขามองปากแดงๆที่ขยับขึ้นลงใส่เข้าด้วยภาษาอังกฤษราวกับเจ้าของภาษาเขาอึกอักเล็กน้อยกับความจริงที่เธอพูด

“ เอ่อ  แต่คุณก็ได้เงินผมไปแล้วไง แล้วผมก็โน๊ตบอกคุณแล้วว่าผมจะติดต่อไปไงเข้าใจบ้างสิผมมีความจำเป็นที่ต้องทำอย่างนั้น”  เสียงเขาอ่อนโยนขึ้นบ้าง

“ไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจอะไรทั้งนั้น และจะไม่ไปไหนด้วย จะอยู่ที่นี่”  เกดกนก ยังยืนยันคำเดิมเธอกอดอกมองหน้าเขาอย่างไม่ยอม เขาขบกรามแน่น

“ไม่ไปใช่ไหม “  เขาเข็นเขี้ยวพูด

“ไม่ไป ยังไงก็ไม่ไป ไม่ไป” หญิงสาวก็ตอบกลับมาด้วยท่าทางกอดอกเชิดหน้าใส่เขา แกลรี่หันซ้ายหันขวาอย่างหงุดหงิด เมื่อสิบนาทีก่อนแม่ตัวดีนี่ยังกลัวเขาจนหงออยู่เลยแต่ดูตอนนี้สิมันน่ารัก เฮ้ยไม่ใช่ มันน่านัก

“ด้าย ไม่ไปใช่ไหม มานี่เลยแม่ตัวแสบ”  แกลรี่เดินเข้ามาจับที่ต้นแขนเธอแล้วออกแรงลากเธอมายังหน้าประตูบ้านเกดกนก ขืนตัวเองไว้สุดแรงเกิดสองหนุ่มสาวยื้อยุดฉุดกระชากกันอยู่นาน เกดกนกร้องโวยวายตลอดจนเขาแสบแก้วหูไปหมด

“ปล่อยนะ  เรื่องอะไรมาไล่เค้า ปล่อยน้าตัวเองเป็นคนผิดแท้ๆ ปล่อย ไม่ไป”

“ฉันรู้ว่าฉันผิดและฉันก็บอกเธอแล้วว่ามันจำเป็นที่สำคัญฉันไม่อยากอยู่กับใครตอนนี้ ไม่เข้าใจหรือไง มานี่นะ”  แกลรี่ใช้แรงที่มากกว่าลากเธอออกมาจนได้

“ไม่ๆ  ปล่อยนะ ไม่ปล่อยใช่ไหม  นี่แน่ะ”  เกดกนกจัดการผลักคนตัวโตตกลงไปในสระว่ายน้ำทันทีเมื่อได้จังหวะ

“ตูม แค่กๆ”  เสียงน้ำแตกกระจายตามด้วยเสียงไอแค็กๆ ของคนสำลักน้ำ

“ แบร่  ฮ่าๆ นี่ยังน้อยไปนะถ้าเทียบกับสิ่งที่คุณทำกับฉัน สมน้ำหน้าเย็นดีไหมคะสามีขาไปก่อนน้า” พูดเสร็จเธอก็โกยอ้าวทันทีโดยไม่สนใจเสียงโวยวายจากคนข้างหลัง

“ยายบ้าผลักมาได้ยังไงเห็นไหม เปียกหมดแล้วเนี้ยฮ้า อย่าให้จับได้นะเธอตายแน่” เขาตีน้ำอย่างหัวเสียเมื่อเสียท่าให้กับเธอ เกดกนกวิ่งเข้าไปในบ้านแต่ยังไม่วายหันมาทำแลบลิ้น ทำหน้าล้อเลียน เขาอย่างกับเด็กๆ เขาไม่รู้ว่าจะโกรธเธอหรือขำเธอดี แม่ภรรยาของเขานี่แสบจริงทำเขาทีเผลอ อย่าให้ถึงทีเขาก็แล้วกัน แกลรี่หมายมาดไว้ใจชายหนุ่มกระโดดขึ้นจากสระเดินตรงไปยังประตูแต่แล้วเขาก็ต้องสบทออกมาอีกครั้งเมื่อประตูไม่มีทีท่าจะขยับแม่ตัวแสบล็อกประตูบ้านเขาแล้วนี่เขาจะเข้าไปยังไงเนี้ย

“นี่ เปิดประตูนะ “ เขาทุบประตูเสียงดังแต่คนข้างในกลับเลิกคิ้วกวนเขาหันกลับไปดูทีวีโดยไม่สนใจเขาอีกเลย แกลรี่ทุบประตูจนปวดมือไปหมด คิดแล้วก็เจ็บใจนักตอนที่ให้ช่างทำประตูเขาสั่งให้ติดกระจกแบบพิเศษที่แน่นหนากว่าปกติสิบเท่า เขาหันไปค้อนประตูเมื่อทำอะไรไม่ได้ จะเข้าบ้านตัวเองก็ไม่ได้ จะออกบ้านก็ไม่ได้เพราะการ์ด มือถือ กุญแจรถ อยู่ในบ้านหมดประตูใหญ่ต้องใช้การ์ดของเขาเท่าในที่ใช้ปิดเปิด

“โธ่เว้ย ยายบ้า ฝากเอาไว้ก่อนเถอะ”เขาเดินไปนั่งที่เก้าอี้นอนข้างสระว่ายน้ำถอดเสื้อที่เปียกน้ำออก ตามด้วยกางเกงเหลือแต่บ๊อกเซอร์ตัวเดียวนั่งมองคนข้างในที่เดินเข้าครัวทำอาหารแล้วยังมานั่งทานล่อตาเขาอีกชายหนุ่มส่งค้อนวงคมๆให้กับเธออีกครั้งก่อนจะเอนตัวลงนอนแล้วหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย

ทางด้าน เกดกนกหลังจากทานข้าวเสร็จแล้วก็หยิบปากกากับกระดาษแล้วก้มหน้าก้มตาลงเขียนข้อความบางอย่างลงไป จากนั้นจึงเดินเข้าไปหยิบเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นของเขาออกมาพร้อมกับแซนวิซชิ้นใหญ่อีกสามชิ้นน้ำหนึ่งขวดก่อนจะค่อยๆ เปิดระตูแล้วย่องเอาของทั้งหมดไปวาใกล้เขาแล้วรีบกลับมาที่ประตู

“อีตาบ้านอนสบายนักนะ นี่แนะ” หมอนใบเล็กถูกโยนใส่แผ่นหลังกว้างถึงจะไม่แรงจนทำให้เขาเจ็บแต่ก็ทำให้เขาลุกขึ้นมานั่ง เมื่อเห็นท่าไม่ดีสาวเจ้าจึงรีบเผ่นเข้าบ้านล็อกประตูเสร็จสรรพแอบมองเขาตรงประตู เธอเห็นว่าเขางัวเงียตื่นขึ้นมองมายังเธออย่างหงุดหงิด เกดกนก ส่งยิ้มหวานๆ ไปให้เขาพร้อมกับชี้ไปที่เสื้อผ้า ชายหนุ่มมองตามนิ้วเรียว เขาคว้าแซนวิชใส่ปากเป็นอันดับแรกตามด้วยน้ำอย่างหิวโหยหมดภาพผู้บริหารจอมดุไปเลยสงสัยจะหิวมากแฮะ พอทานเสร็จเขาก็ลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าที่เธอเตรียมไว้ให้แล้วเขาก็ถอดกางเกงบ๊อกเซอร์แถมยังหันหน้ามาทางเธออีกเกดกนกรีบหันหลังทันทีใบหน้าแดงก่ำแล้วเดินหนีเข้าไปข้างใน

“อ้าย คนบ้าทำไมต้องหันมาทางนี้ด้วยนะ ลามกที่สุด ทุเรศ อึ้ย...เป็นตาจะเป็นกุ้งยิงไหมเนี้ย”

ชายหนุ่มเห็นท่าทางของเกดกนกแบบนั้นก็หัวเราะออกมาเบาๆด้วยความขบขัน ไม่รู้ตัวเองเลยว่าเพียงมีเธออยู่ใกล้ๆไม่กี่ชั่วโมงก็เรียกรอยยิ้มจากเขาได้ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ชายหนุ่มมองไปที่กระดาษขนาดเอ สี่ ที่มีข้อความอยู่ในในประมาณ สิบกว่าบรรทัด เขาหยิบมันขึ้นมา เพียงแค่บรรทัดแรกเขาก็แทบจะปล่อยก๊ากออกมา