รักระหว่างเพื่อน | Friends with Benefits

ว่ากันว่าในความสัมพันธ์มักจะมีฝ่ายหนึ่งรู้สึกลึกซึ้งมากกว่าเสมอ ซึ่งระหว่างฉันกับ ‘ธาม’ แน่นอนว่าเป็นฉันที่เป็นฝ่ายเผลอใจ ส่วนมัน.. ฉันไม่รู้ “มึงมานั่งทำอะไรตรงนี้” ฉันหันมองหน้าธาม แล้วกระดกเบียร์ในขวดเข้าปากอย่างไม่สนใจสายตาดุๆ ของมันที่กำลังสั่งให้ฉันหยุดดื่ม “แล้วมึงล่ะ ออกมาทำไม” ฉันมองผ่านประตูบานเลื่อนกระจกใสเข้าไปภายในห้องซึ่งมีวินด์ คีน เหนือและน้องกริ๊ง เด็กที่ไอ้ธามพึ่งพามาเปิดตัวกับพวกเราสดๆ ร้อนๆ วันนี้นี่เองในฐานะ ‘คนคุย’ นั่งล้อมวงดื่มเบียร์และเล่นไพ่กันอย่างสนุกสนาน มีเพียงฉันที่ห่อเหี่ยวไม่มีอารมณ์จะเฮฮากับพวกมัน “มึงโกรธกู?” ธามถามฉัน มันพ่นควันสีเทาออกมาโดยไม่ได้หันมองมาที่ฉันเลยสักนิด ส่วนฉันหันมองมันประมาณสามวินาทีก่อนที่จะเบนสายตาไปทางอื่น “เปล่า” “แล้วมึงมานั่งทำอะไรตรงนี้” “ก็ปกติของกูไหม” ฉันพูดพลางยกเบียร์ขึ้นดื่มอีกครั้งเพื่อดับความรู้สึกบางอย่างที่กำลังคุกรุ่นอยู่ในอกให้มอดลง แต่ดูเหมือนว่าเบียร์ในขวดที่ฉันกรอกเข้าปากจะแค่ทำให้มึนหัวเท่านั้น ส่วนเรื่องอื่นไม่ได้ช่วยห่าอะไรเลย “เรื่องกูกับน้องกริ๊ง ตอนนี้แค่คุยๆ กัน” “…” ฉันไม่ได้พูดอะไรออกไปเพราะไม่รู้จะพูดอะไร จึงแค่นั่งนิ่งรอฟังธามพูด “แต่ในอนาคต กูไม่รู้” จึก! เหมือนกับใครสักคนเอามีดเสียบลงกลางใจฉันเมื่อธามพูดประโยคเมื่อครู่ออกมา “มึงโอเคไหม ถ้ากูจะ..” “แล้วแต่มึงเถอะ เรื่องส่วนตัวมึงนี่” ฉันพูดสวนขึ้นมาเพราะไม่อยากฟังมันพูดประโยคเจ็บหัวใจเป็นครั้งที่สอง ธามเป็นเพื่อนฉัน เราเป็นเพื่อนกัน มันจะคบกับใคร คุยกับใคร หรือเอากับใคร ก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉัน ถึงแม้ว่าฉันกับมันจะมีอะไรกันเกินกว่าเพื่อนทั่วไปก็ตาม แต่แล้วไง! ก็ตกลงกันแล้วไหมว่ามันได้ ฉันได้ หิวเมื่อไหร่ก็แค่แวะมา อิ่มแล้วแยกย้าย ต่อหน้าคนอื่นก็แค่เพื่อนกัน แค่นั้น.. Tham Talk ผมหันมอง ‘เฟย์’ ที่กำลังนั่งกระดกเบียร์เข้าปากอย่างเอาเป็นเอาตาย ดูก็รู้ว่ามันไม่โอเคอย่างที่ปากพูด เฟย์ชอบผม เรื่องนั้นผมรู้อยู่เต็มอก ไม่ใช่แค่ผม ไอ้สามคนที่นั่งล้อมวงอยู่ในห้องต่างก็รู้ แต่ที่พวกมันไม่รู้คือเรื่องที่ผมกับเฟย์ได้กันแล้ว แม้ครั้งแรกจะแค่พลาดเพราะเมา อีกทั้งบรรยากาศพาไป แต่ครั้งต่อมาเราสองคนตั้งใจ เราทั้งคู่ก้าวผ่านคำว่าเพื่อนธรรมดามาอยู่ในสถานะ Friends with Benefits แต่ก็ไม่ได้มากไปกว่านั้น เพราะถึงแม้ไอ้เฟย์จะคิดกับผมเกินกว่าเพื่อน แต่ผมไม่เคยรู้สึกกับมันมากเกินไปกว่าเพื่อน พูดง่ายๆ ผมไม่ได้ชอบมัน และยังไม่อยากผูกมัดกับใคร ส่วนน้องกริ๊ง ผมก็แค่คุย แต่ในอนาคตยังไม่รู้ เพราะน้องก็ตรงสเปคผมอยู่ไม่น้อย ซึ่งผมก็ไม่อยากให้เรื่องนี้ทำให้ผมกับเฟย์มีปัญหากัน เพราะก่อนผมกับมันจะได้กัน เราสองคนก็เป็นเพื่อนสนิทกันมาก่อน ผมยังอยากมีมันโคจรอยู่ในชีวิต แต่ในขณะเดียวกันก็อยากมีอิสระในการคบหากับผู้หญิงคนอื่นโดยไม่ต้องหนักใจอย่างที่กำลังเป็นอยู่ตอนนี้ “ไอ้เฟย์ มึงรู้ใช่ไหมว่ากูแคร์มึง” “…” อีกครั้งที่เฟย์เลื่อนสายตามามองผม แต่ไม่ได้พูดอะไร “ไม่ว่าในอนาคตมันจะเป็นยังไง กูยังอยากมึงอยู่ในชีวิต” ผมรู้ว่าผมมันเห็นแก่ตัว แต่จะให้ผมทำยังไง ในเมื่อทุกอย่างมันเลยเถิดจนหันหลังกลับไม่ได้อีกแล้ว End tham Talk ฉันแค่นยิ้ม แน่นอนว่าสิ่งที่ธามต้องการ มันจะได้ ฉันไม่มีวันทิ้งมันไปไหน และไม่ใช่แค่มันที่จะเดินไปข้างหน้า เดินไปหาคนที่ตัวเองรักไปพร้อมกับความสัมพันธ์บ้าๆ ห่าเหวของเราสองคน ฉันเองก็จะทำเหมือนกัน ถ้าสักวันฉันเจอผู้ชายที่ใช่ ฉันก็จะคว้าผู้ชายคนนั้นเอาไว้ ไม่มีทางติดแหง็กอยู่ในวังวนเพื่อนร่วมหลับนอนแบบนี้กับมันตลอดไปหรอก “เออ! ไม่ต้องดราม่า กูไม่ทิ้งมึงไปไหนหรอก ยังไงเราก็เพื่อนกัน” ฉันปรับอารมณ์อย่างรวดเร็วจนไอ้ธามเองก็ดูตกใจไม่น้อยเมื่อเห็นท่าทีของฉันที่เปลี่ยนไป “มึงโอเคจริงๆ เหรอ” “มึงจะถามซ้ำทำไมวะ กูโอเค” ฉันยิ้มให้มัน มองหน้าหล่อๆ ของมันแล้วพยายามตัดใจ ตัดอารมณ์ หน่วงหนึบที่เกิดขึ้นหลังจากรู้ว่าไอ้ธามมีผู้หญิงที่กำลังคุยๆ ทิ้งไป กลับมาเป็นเฟย์ที่สดใสคนเดิม “แต่ถ้าวันหนึ่งกูมีผู้บ้าง มึงก็ทำใจให้ได้แล้วกัน” ไม่รู้ว่าคิดไปเองไหม แต่เมื่อกี้ฉันเห็นนัยน์ตาสีเข้มของธามฉายแววบางอย่าง เหมือนว่ามันไม่พอใจเรื่องที่ฉันพูดออกไป แต่คงไม่ใช่หรอก คนอย่างธามน่ะเหรอจะสนใจเรื่องที่ฉันจะมีผู้ ฮึ! ไม่มีทาง