Ep1 ผู้ปกครอง

1519 Words

..แนะนำตัว.. >>~เก่ง อายุ42ปี สถานะโสด สูง187 น้ำหนัก78 หลังผมอกหักจาก “ออนิว” จนต้องหลบไปเลียแผลใจที่ต่างประเทศนานถึง17ปี พอทำใจได้ ก็กลับมารับงานเป็นอาจารย์สอนพิเศษที่มหาลัยxx แต่ดูเหมือนชะตาจะเล่นตลก อุตส่าห์เปิดใจคบกับผู้หญิงมาตั้งหลายคน แต่มันก็ไม่อินไม่ฟินกับสาวคนไหนสักที ดันมาตายน้ำตื้น เผลอใจให้กับเด็กสาววัยคราวลูก แถมยังเป็นลูกของนิวผู้หญิงที่ผมเคยรัก แบบนี้แววอกหักรอบสอง ก็มายืนจ่อรอที่หน้าประตูตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มแล้วครับ ````````````````````````````````` >>~~มิลล์ อายุ17 ย่าง18 สูง155 น้ำหนัก 42 เป็นลูกแม่ออนิวคนสวย กับพ่อจ๋าราโชนสุดหล่อ^^ มิลล์มีน้องชาย3คนค่ะ ชื่อ ไอโอ, อาเธอร์, แล้วก็ ชีตาห์ ลิงสามตัวเนี้ยแสบๆทั้งนั้น มิลล์พึ่งเรียนมหาลัยปี1 คณะการจัดการและบริหารธุรกิจ เพราะชอบแต่งตัวสวยๆเก๋ๆ เป็นเหตุผลเพียงอย่างเดียวในการเลือกคณะนี้ . . . เช้าวันหยุด.. ตึก! ตึก! เสียงเท้าเล็กตีโซฟาอยู่ในห้องรับแขก คนตัวเล็กกำลังนอนคว่ำหน้านอนดีดขาขึ้นลงสลับกันไปมา “นี่สองวันแล้วนะคะ ทำไมไม่กลับมาซักที” —งานคุณพ่อที่นี่ยังไม่เสร็จเลยจ้ะ แต่หนูก็ไม่ได้อยู่คนเดียวนี้คะ— “แต่มิลล์เหงา คิดถึงลิงแสบสามตัวนั่นด้วย” —พี่มิลล์ พี่มิลล์ไม่ต้องคิดถึงหรอกฮะ พี่มิลล์ชอบแกล้งไอโอ ช่าย~แกล้งต้าด้วย — เสียงจากวีดีโอคลอ พูดสลับกันไปมา ยิ่งทำให้สาวน้อยที่นอนอยู่ทำหน้าบึ้ง “มิลล์คิดถึงคุณพ่อกับคุณแม่แล้วนะคะ” ทำหน้าอ้อน —เดี๋ยวให้คุณพ่อเคลียร์งานเสร็จจะรีบกลับจ้ะ ห้ามดื้อกับคุณลุงคุณป้า แล้วก็ห้ามดื้อกับอาเก่งด้วยเข้าใจนะจ้ะ— หลังแม่พูดจบวิดีโอคลอก็ตัดไปปล่อยให้คนตัวเล็กมุดหน้าลงกับโซฟาอย่างหมดหวัง “คุณหนูมิลล์ครับ วันนี้เดี๋ยวคุณเก่งจะมารับประมาณบ่ายโมงนะครับ” เสียงลุงวินเดินมาบอกขณะที่ฉันนอนคว่ำหน้าอยู่ที่โซฟา “มิลล์ไม่อยากไปอ่ะ ลุงวิน มิลล์ไม่ไปได้มั้ย” “โทรหาคุณฟางสิครับ น่าจะช่วยได้บ้างนะครับ” “จริงด้วย0.0” ฉันดีดตัวลุกขึ้นรีบกดโทรศัพท์หาป้าฟางทันที —จ้า~~ ว่าไงหลานรักของป้า— “ป้าฟางขา มิลล์ไม่อยากไปติวกับอาเก่ง ป้าฟางช่วยพูดกับอาเก่งให้มิลล์ได้มั้ยคะ น้าาาา” —เสียใจจ๊ะ อาเก่งเขาเก่งสมชื่อ ถ้าอยากได้เกรดเอ อาเก่งสอนน่ะถูกแล้ว— “อื้ม! ทำไม มีปัญหาอะไร ” เสียงดุของใครบางคนดังอยู่ข้างโซฟาที่ฉันนอนอยู่ พอหันไปมองก็เป็นคนที่ไม่คิดอยากเจอเลยแม้แต่เหงาของเขา “ไหนบอกจะมาบ่ายโมงไงคะ ขี้โกง” ทำหน้ามุ่ย “ไปเปลี่ยนชุดใหม่” “ทำไมคะชุดนี้ก็สบายดี” “พ่อกับแม่ไม่มีเงินซื้อเสื้อผ้ารึไง สั้นแค่คืบจะเห็นก้นลายอยู่แล้ว” “อาเก่ง! หยาบคาย ลายตรงไหนคะ” “นับหนึ่ง ถึง สาม ถ้าไม่ไปเปลี่ยนชุด แต่งตัวให้มันดีกว่านี้ อาจะตีก้นให้ลายกว่าเดิม” หนึ่ง.. สอง.. สาม.. อ๊ายยย!!! “อาเก่ง อย่านะ” ร่างเล็กถูกอุ้มพาดตัก ฝามือหนาฟาดลงที่ก้นเล็กสองสามที กระโปรงตัวจิ๋วรั้งดึงขึ้นจนเห็นแก้มก้นขาว พรึ่บ! เฮ้ยย!! เธอเด้งตัวลุกหันกลับมานั่งค่อมที่ตักหนา จังหวะที่กำลังลุกขึ้น หน้าอกนุ่มดันอัดทับเข้าที่หน้าของหนุ่มใหญ่วัยกำลังแซ่บ จนแทบหายใจไม่ออก เขารีบจับเอวคอดเล็กยกขึ้นลงมานั่งข้างๆ ใบหน้าเข้มแดงก่ำเพราะความเขิน เขาพยายามเก็บอาการควบคุมสติสุดชีวิต ถึงแม้เจ้าของหน้าอกนุ่มจะยังไม่รู้ตัวแต่คนที่สัมผัสเต้านั้นเข้าเต็มหน้า ย่อมจดจำกลิ่นหอมและสัมผัสความนุ่มนั้นได้เป็นอย่างดี “อาเก่ง! ว้าว อาเก่งยกมิลล์ทีเดียวปลิวเลย สุดยอด” ตาโตท่าทางตื่นเต้นในความแข็งแรงของชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นอาอย่างภูมิใจ มือเล็กจับลูบคลำตามแขนใหญ่ของเขาอย่างชื่นชมไม่ได้สนใจสายตาที่กำลังจ้องมองเธออยู่ “พอมิลล์! อาบอกให้ไปแต่งตัว” เสียงดุ ผมยอมรับว่าเขินมากและพยายามควบคุมอารมณ์ตัวเอง ท่องไว้เสมอว่าเธอคือหลานสาวของผม แม้จะไม่ใช่หลานแท้ๆก็ห้ามคิดเกินเลยไปกว่านี้ เธอหายขึ้นไปบนห้องนานจนผมเกือบหลับ มันชักจะแปลกๆเลยคิดจะเดินขึ้นไปดู “คุณเก่งจะไปไหนครับ” เสียงวินคนสนิทของราโชนดังขึ้น “ผมกำลังจะขึ้นไปตามมิลล์ ทำไมหรอครับ” “เดียวผมให้แม่บ้านไปครับ คุณราโชนฝากบอกว่าอย่าให้คุณเก่งทำเกินหน้าที่” “เขาหวงแม้กระทั่งลูก กับฉันเนี่ยนะ หึๆ” “ผมว่าห่างๆไว้ดีแล้วครับ คุณเก่งก็รู้ ว่าคุณโชนหวงลูกกับเมียมากแค่ไหน” ตึกๆ ตึกๆ “มาแล้วววววว คร้าาาา” เสียงแหลมดังมาแต่ไกล ทำให้พวกเขาหันไปสนใจคนที่กำลังนั่งไถลมากับราวบันได “ระวัง!!” เสียงเข้มของชายสองคนพูดพร้อมกันเสียงดัง แต่ไม่ทันขาดคำเธอก็กระโดดโผล่เข้ามากอดที่คอของเก่งจนเขาแทบจะล้มหงายหลัง อุ้บ!! “อาเก่งแข็งแรงมากเลยค่ะ สุดยอด ขนาดมิลล์กระโดดใส่ยังไม่ล้มเลย” “อืม ไม่ล้มแต่จุก อย่าเล่นแบบนี้ ไม่งั้นอาจะโทรหาแม่ให้จัดการซะ” คนตัวเล็กก้มหน้าทำปากขมุบขมิบ “อย่าเล่นแบบนี้มันอันตราย เดียวป๊ารู้ลุงไม่ช่วยแล้วนะครับ” “ลุงวินอ่ะ” “มิลล์ไม่คุยด้วยแล้วทั้งอาเก่งแล้วก็ลุงวินด้วย ชิ!!” ร่างเล็กเดินสะบัดหัวฟัดหัวเหวี่ยงออกไป ปล่อยให้ชายสองคนยืนมองตามแผ่นหลังเล็ก ก่อนจะส่ายหน้าเบาๆแสดงถึงความเหนื่อยใจกับสาวน้อย ~~ในรถ~~ “อาเก่งคะ วันนี้ป้าเกรซ ไม่มาด้วยหรอคะ ปกติติดตูดมายังกะเห็บ” “มิลลดา ใครสอนให้พูดแบบนี้คะ ไม่น่ารักนะรู้มั้ย” เสียงนิ่มปนดุ ทำให้คนฟังที่นั่งอยู่ทำหน้าไม่พอใจ “เรียกเต็มยศขนาดเนี้ย เป็นอาจารย์ หรือเป็นอาคะวันนี้” “ก็เป็นทั้งคู่นั่นแหละ เป็นเด็กเป็นเล็กพูดถึงผู้ใหญ่แบบนั้นมันไม่ดี ไม่เคยมีคนบอก หรือบอกแล้วไม่ฟัง” “อาเก่ง!” เสียงดัง “อย่าตะคอกใส่ผู้ใหญ่” เสียงดุ แววตากลมโตจ้องคนตัวโตข้างๆ ปากเล็กกัดกรามแน่น “มิลล์ไม่ใช่เด็กๆแล้วนะคะ แล้วเมื่อกี้มิลล์ก็ไม่ได้ตะคอก แค่พูดเสียงดัง ปะป๊าบอกว่าจะทำให้ลูกน้องกลัวเราต้องพูดเสียงดังชัดเจน อาเก่งไม่รู้หรอคะ” “หึ เลี้ยงลูกแบบนี้ ถึงทำให้เป็นเด็กมีปัญหาเอาแต่ใจ” เสียงบ่นในลำคอแต่ก็ดังพอที่สาวน้อยจะได้ยินประโยคเมื่อครู่ “อาเก่งว่าใครเป็นเด็กคะ แล้วอาเก่งรู้ใช่มั้ยว่าปะป๊าเป็นใคร แค่มิลล์โทรหาลุงวินกริ๊งเดียว อาเก่งก็หนีไม่รอดแล้วนะคะ” เสียงเล็กพูดพรางมองหน้าคนที่กำลังขับรถท่าทางจริงจัง รถเก๋งเลี้ยวเข้าจอดข้างทางก่อนร่างใหญ่จะโน้มตัวเข้าไปใกล้จนหลังของคนตัวเล็กเอนติดกับเบาะ แววตากลมโตจ้องดวงตาคมเข้ม จมูกของทั้งคู่ใกล้กันจนลมหายใจร้อนประทะหน้า “ไหน พูดอีกสิ เงียบทำไม” เสียงนุ่มกระซิบเบาๆลมหายใจอุ่นๆของเขาทำให้สาวน้อยนั่งตัวแข็งทื่อหัวใจเต้นแรง “อะ อาเก่งอย่าท้านะคะ” “เชิญ!!” คิ้วหนายกขึ้นเป็นเชิงท้าทาย มือเล็กจับโทรศัพท์กำลังจะกดโทรออก อุ้บ! อืออออ! อืมมม!! ปากหนากดทับริมฝีปากเล็กสีชมพูอิ่มน้ำ มีเสียงอู๊อี้ในลำคอ โทรศัพท์หล่นจากมือเล็ก ก่อนที่หนุ่มใหญ่จะผละปากออกจากคนที่เรียกว่าหลาน ปากเล็กสั่นระริก ตาโตเบิกกว้าง เธอกำลังตกใจกับสิ่งที่เขาพึ่งทำ “ไงไหนว่าโตแล้ว ถ้ายังเถียงเก่ง อาก็จะลงโทษคนที่โตแล้วแบบนี้อีก” ปากหนายกยิ้มอย่างพอใจแล้วขยับกลับมานั่งที่เดิม ผมไม่ได้ตั้งใจจะทำแบบนั้น แค่จะคุยแล้วสั่งสอนด้วยคำพูดแต่มันห้ามใจตัวเองไม่ได้ รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่จูบเธอไปแล้ว

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more