Ep2 ความหลัง

1661 Words

รถถูกขับกลับสู่ถนนปกติ ตรงไปยังคอนโดหรู ของคุณอาเก่งมาดเท่ห์ บรรยากาศภายในรถเงียบจนน่าอึดอัด ผมมาอยู่คอนโดตั้งแต่กลับจากต่างประเทศเพราะเกรงใจพี่หาญกับฟาง เลยขอแยกออกมาอยู่คนเดียว เป็นเหตุผลที่ต้องพาหลานสาวตัวแสบมาติวที่นี่ แทนที่จะเป็นบ้านหลังใหญ่ @คอนโด รถวิ่งมาถึงคอนโด ดับเครื่องจอดนิ่งสนิทแต่คนตัวเล็กกลับนั่งหน้าบึ้งไม่ยอมลงจากรถ “ไม่ลงหรอคะ” เสียงนุ่มถามอย่างใจเย็น แต่ไร้การตอบสนองของคนที่นั่งข้างๆ “ถ้าไม่ลง อาจะอุ้มลงนะครับ” พูดจบร่างใหญ่ก็ลงจากรถเดินอ้อมมาอีกทางหวังจะอุ้มคนตัวเล็กขึ้นห้อง แต่เธอก็ลงมายืนเสียก่อนทำให้เขาอมยิ้มในความเอาแต่ใจของหลานสาว “อ้าว นึกว่าอยากให้อุ้ม หึๆ” “พูดมากเหม็นขี้ฟัน” “ไงนะ เหม็นจริงหรอ พิสูจน์อีกทีดีมั้ย” เขาโน้มตัวเข้าหาใบหน้าเล็กที่กำลังบึ้งตึง จนเธอทำตาค้อนใส่ “คุณอา มิลล์ไม่เล่นด้วยแล้วนะคะ” ดวงตากลมโตเริ่มมีน้ำใสคลอ ปลายจมูกเล็กเปลี่ยนเป็นสีแดง “อ่ะๆ อาขอโทษครับ ไม่แกล้งแล้ว ไหนบอกโตแล้วไง จะงอแงแบบนี้ไม่ได้นะ” มือหนาลูบผมคนตัวเล็กเบาๆ ก่อนจะกอดเธอเข้าหาอกเพื่อปลอบใจ . . >>ภายในห้องนั่งเล่นของคอนโด มิลล์กำลังนั่งอยู่กับพื้น มีหนังสือและเอกสารประกอบการเรียนหลายชุดวางเต็มโต๊ะ “เข้าใจมั้ย สงสัยตรงไหนรึป่าว” คนตัวโตเดินออกมาจากห้องครัว ในมือถือจานผลไม้มาวางลงข้างๆ สายตามองที่เอกสารในมือ ตรงหน้าของหลานสาว “อาเก่งคะ ตรงนี้มิลล์ไม่เข้าใจ ทำไมราคาต้นทุนกับราคาตรงนี้มันถึงไม่เท่ากันคะ” คิ้วเล็กขมวดเป็นปมสงสัย ยื่นเอกสารให้ผู้เป็นอาดู “ไหน อ่อ! ตรงนี้ไง มิลล์ลืมเอาราคาสุทธิใส่เข้าไปด้วย ไหนลองคำนวณใหม่อีกรอบสิ ถ้าไม่ตรงอีกเดียวอาทำให้ดู” ผมนั่งมองหลานสาวที่กำลังอ่านทบทวนบทเรียน ใบหน้าเล็กน่ารักของมิลล์ ยิ่งมองยิ่งเหมือนกำลังมองออนิวแม่ของเธอ ผมตกหลุมรักนิวตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น เธอมีความน่ารักสดใส ความมุ่งมั่นและเข้มแข็ง แต่สาวน้อยตรงหน้าผมตอนนี้เธอต่างออกไป มิลล์มีความน่ารักสดใสแต่ความเอาแต่ใจนี่สิ สงสัยได้มาจากพ่อ ผมเผลอหลุดยิ้มไม่รู้ตัวจนหลานสาวหันมามองหน้า “อาเก่ง ยิ้มทำไมคะ แล้วเนี่ยกินคนเดียวไม่ชวนมิลล์สักคำ ใจร้ายที่สุด” “ถ้าอ่านตรงนั้นยังไม่เข้าใจ ก็อดครับ” “อ้าวไม่ได้สิคะ สมองมันต้องเดินด้วยท้อง ขอมิลล์กินด้วย” พูดจบคนตัวเล็กก็เอื้อมมือจะหยิบผลไม้ในจาน แต่มันถูกยกหนีไปทางอื่น เธอจึงยืนขึ้นไปนั่งข้างๆผู้ชายตัวโตที่นอนเหยียดกายอยู่ที่โซฟา มืออีกข้างถือจานร่อนไปมาไม่ให้เธอหยิบ ร่างเล็กปีนป่ายบนตัวของเขา เธอไม่ได้นึกถึงความเหมาะสมหรือความระวังใดๆ “มิลล์ๆ ลงไปก่อนเดียวอาเอาให้” ผมรีบบอกให้มิลล์ลงจากตัว เพราะตอนนี้เธอกำลังนอนทับบนตัวผมที่สำคัญหน้าอกของเธอมันกำลังถูไปมาจนพญามังกรของผมมันตื่นตัวแล้ว “ไม่ มิลล์ไม่ลง ไม่ติวด้วย มิลล์เหนื่อย ขอพักก่อนนะคะ” หน้าอ้อน “อาบอกว่าให้ลงไปก่อน ไม่งั้นงานที่สั่งไว้ชั่วโมงที่แล้ว อาจะเพิ่มเป็นอีกเท่าตัว” เธอรีบเด้งตัวลุกขึ้นนั่ง ทำหน้าไม่พอใจ “อาเก่งคะ วันนี้วันหยุดห้ามเป็นอาจารย์สิคะ” “แล้วทำหรือยัง รายงานที่สั่งไป พรุ่งนี้มีตารางเรียนด้วยไม่ใช่หรอ วันนี้ทำหน้าที่อาแต่พรุ่งนี้เป็นอาจารย์งานก็ต้องทำส่งห้ามเบี้ยว อย่าสับสนเข้าใจมั้ย” พูดจบผมรีบลุกเดินไปเข้าห้องน้ำ คงไม่ต้องบอกนะครับว่าไปทำอะไร ไม่ไหวแล้วจริงๆต้องไปจัดการกับเจ้ามังกรก่อน หลังติวหนังสือจนเย็นผมก็พาเธอกลับไปส่งที่บ้าน “พรุ่งนี้เดี๋ยวอามารับ ห้ามสายนะคะ” “ค่ะ” หลังผมส่งมิลล์เสร็จกำลังขับรถกลับออกมาเพื่อไปเตรียมการสอนต่อ ที่ห้อง ติ๊ด ติ๊ด~~ (เสียงโทรศัพท์) “จร้าว่าไงครับน้องนิว คิดถึงพี่หรอ” (สวัสดีค่ะพี่เก่ง คิดถึง แล้วมิลล์เป็นไงบ้างคะ ดื้อมั้ย) “ไม่เลยครับ มิลล์น่ารักเหมือนนิวนั่นแหละแต่เสียอย่างเดียว” (อะไรคะ) “เอาแต่ใจเหมือนพ่อ ฮ่าา” (ไอ้เก่ง กูได้ยิน) มีเสียงแทรกเข้ามาในสาย “ผมล้อเล่นครับเฮีย จริงจังไปได้” (ยังไงฝากดูด้วยนะคะพี่เก่ง นิวกับพี่โชนน่าจะอยู่อีกนานเลย) “ได้ครับ ลูกนิว ก็เหมือนลูกพี่” (เอ่อ ลูกกู เมียกู มึงไม่ต้องเสือกเยอะ ทำเท่าที่สั่ง) “อย่าเผลอแล้วกันครับ ระวังผมแย่งนิวคืนนะ” (ไอ้..) ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด.. กำลังจะมีเสียงด่า ผมเลยชิงตัดสายทิ้งไปก่อน ดีใจที่เขายังรักและดูแลนิวเป็นอย่างดี ไม่เคยทำให้เธอเสียใจอีก ตั้งแต่ครั้งนั้น สำหรับออนิวเธอยังเป็นคนที่ผมรักและหวังดีเสมอ ถึงแม้ว่าสถานะของเราจะไม่ได้เป็นอย่างที่ผมอยากเป็น แค่ฐานะพี่ชายมองเธอเติบโตอย่างมีความสุข แค่นี้ผมก็ดีใจแล้ว >>เช้า เวลา 07.00 น. รถเก๋งวิ่งเข้ามจอดในบ้านหลังใหญ่มีลูกน้องของเจ้าบ้าน ยืนเรียงรายเดินไปมานับสิบ “คุณมิลลดา ถ้ามาช้าจะหักคะแนนจริงๆนะครับ” เสียงเข้มพูดผ่านโทรศัพทก่อนจะกดวางสายไม่รอคำตอบจากอีกฝั่ง ตึก ตึก ตึก “มาแล้วคะ มาแล้ว” เสียงกระหืดกระหอบดังมาแต่ไกลก่อนจะเข้ามานั่งในรถด้วยท่าทางเร่งรีบ “ขะ ขอโทษค่ะ เฮ่อ เหนื่อย อ่อ สวัสดีคะอาเก่ง” “มิลล์ เหมือนแม่มากนะรู้มั้ย” “รู้สิคะ มิลล์สวยเหมือนแม่นิว^^” “อืม เรื่องนั้นอาไม่เถียง แต่ที่ว่าเหมือนอีกอย่างคือความเฟอะฟะ ต่างหาก หึๆ” ประโยคพร้อมเสียงขำในลำคอทำเอาสาวน้อยที่นั่งข้างๆหันไปมองค้อนทำหน้ามุ่ย “อาเก่ง ร้ายกาจ” @มหาลัยXX รถหรูขับมาถึงมหาลัยจอดในที่จอดของอาจารย์ สาวน้อยก้าวลงจากรถท่ามกลางสายตาของนักศึกษาหลายคน ที่มองมาอย่างสงสัยว่าเธอกับอาจารย์พิเศษเป็นอะไรกัน “ยัยมิลล์ อาจารย์ขาสวัสดีค่ะ” เสียงหวานลากยาวมาแต่ไกล คงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากแอปเปิ้ลพร้อมแก๊งเพื่อน ที่กำลังจะไปเรียน “อาจารย์ จะขึ้นห้องเลยมั้ยคะ” อ้อยพูดพรางมองหน้าเพื่อนๆก่อนจะหัวเราะเสียงดัง “ขึ้นสิครับ ไปพร้อมกันหมดนี่เลยมั้ย” เสียงนุ่มพูดตอบกับนักศึกษา ทำให้มีเสียงกรี๊ดดังไปทั้งลานจอด “เบาคะสาวๆ จะไปเรียนมั้ยคะ คุณอาจารย์ด้วยค่ะ เรื่องแบบนี้ชอบนัก” เสียงเล็กพูดขัดทำหน้าเซงก่อนจะเดินนำหน้าเพื่อนๆและอาของเธอเข้าไปในอาคาร “มิลล์ รอด้วย @ก้อย ฉันเดินขึ้นมานั่งรอที่ห้องเรียนกับก้อย และมีเพื่อนหลายคนที่ขึ้นมารอก่อนแล้ว พอถึงเวลาเรียน อาจารย์พิเศษที่สาวๆนักศึกษาต่างชื่นชอบก็เดินเข้ามา กรี๊ดดดด อาจารย์ขา~~ ฉันนั่งมองเพื่อนๆ ที่ส่งเสียงให้อาจารย์ อารมณ์เหมือนมางานมิสแอนด์กรี๊ดของดารานักร้องไม่มีผิด แน่นอนว่าหนุ่มบอยแบนด์ก็เอาแต่ส่งยิ้มหวานกรุ้มกริ่มให้สาวๆนักศึกษาไม่หยุดเหมือนกัน เห็นแล้วมันน่าหมั่นใส้ เป็นภาพที่สวนทางกันกับความเป็นจริงมากที่สุด “เอาละครับ นักศึกษาที่น่ารักทุกคน จำได้มั้ยว่าวันนี้ เราจะสอบเก็บคะแนนกัน” เสียงเข้มดังก้องฟังสบายหูแต่เนื้อหากลับทำให้นักศึกษาถึงกลับเงียบกริบมองหน้ากัน “สมน้ำหน้า คริๆ” ฉันหันไปหัวเราะกับก้อยก่อนจะหันไปทำหน้าเยาะเย้ยใส่แอปเปิ้ลกับเพื่อนที่นั่งอยู่ข้างหลัง “มิลลดา เอางานที่อาจารย์สั่งไว้อาทิตย์ที่แล้วมาส่งด้วยครับ” เพื่อนๆหันมามองฉันเป็นตาเดียว จนแทบอยากจะแทรกแผ่นปูนหนีออกไปจากตรงนี้ เขาเป็นจอมซาตานเจ้ากรรมนายเวรชัดๆโหดร้ายที่สุด ฉันบ่นด่าในใจอยู่นานก่อนจะลุกเดินถือเอกสารออกไปส่งที่โต๊ะหน้าห้อง “เดี๋ยว มิลลดา แล้วอีกเล่มล่ะ วันนั้นอาจารย์จำได้ว่าสั่งไปสองงาน” ฉันกำลังจะเดินกลับถึงกับก้าวขาไม่ออก ลืมไปเลยว่าเขาสั่งงานสองเล่ม “ขอโทษค่ะอาจารย์ หนูลืมจริงๆ” ^^ รอยยิ้มหวานที่เขาส่งมามันแฝงไปด้วยยาพิษ ฉันต้องโดนเขาแกล้งอีกแน่ๆ “งั้นชั่วโมงหน้าคูณสองนะครับ เอาล่ะ ส่วนคนอื่นๆ เอางานมาส่งได้ครับ แล้วก็เตรียมสอบ คำถามอาจารย์เปิดที่จอโปรเจคเตอร์ให้แล้ว” หลังเลิกคลาสฉันเดินคอตกออกมาจากห้องโดยมีเพื่อนๆยืนรอที่หน้าประตู “แก อาจารย์เก่งเป็นอาแกจริงป่ะเนี่ย โหดโคตร @แอปเปิ้ล “นั่นดิ หน้าอย่างหล่อ แต่ใจอย่างโหด @ไอซ์ “พอๆ พอก่อน ฉันขอทำใจแป๊ป ถ้าคูณสองก็เป็นสี่เล่ม ฮืออ มิลลดาเธอชั่งน่าสงสาร” เสียงฉันโอดครวญโดยมีเพื่อนๆยืนให้กำลังใจ แต่ทำไมไม่คิดจะช่วย คนสวยเซง

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more