แพรไหม Say ::
เมื่อมาถึงบ้าน ฉันก็โดนกระชากลงมาจากรถ แม้ฉันจะร้องว่าเจ็บเค้าก็ไม่ยอมหยุด ฉันไม่เคยรู้เลยว่าท่านไคแรงเยอะขนาดนี้ เพียงแค่ผ่านประตูบ้าน ร่างของฉันก็ถูกเหวี่ยงลงที่พื้นทันที คนที่พยายามเข้ามาช่วย ถูกตวาดไล่เสียงดัง จนต้องรีบเดินออกจากบ้านไปตามๆกัน
"ทำ ทำไมแพรไหม เธอปกป้องพี่สาวใช่ไหม!!!! ตอบมาสิว่าใช่ ฉันไม่อยากลงโทษผิดคนหรอกนะ" ท่านไคย้อนถามฉันอีกครั้ง แต่ท่านไคโกรธขนาดนี้ บอกว่า ใช่...ฉันรับผิดแทนพี่ พี่พลอยต้องตายแน่ๆ ฉันเองก็ไม่ใช่เด็กดื้ออะไร ท่านไคคงจะไม่ทำอะไรที่มากมายหรอกมั้ง อย่างมากก็ส่งไปให้ท่านโทร่าเหมือนครั้งที่แล้ว
"ฉันเอง เป็นฉันเอง พี่พลอยไม่ได้เกี่ยว" ฉันหลับตาปี๋ เพราะกลัวสายตาของท่านไคตอนนี้มากเลย กลิ่นคาวเลือดจากมือที่บีบเข้าที่แก้มของฉัน มันทำให้ฉันต้องมองตาดุนั่นอีกครั้ง
"การที่ฉันจะรู้กับเธอ รู้ไหม ฉันต้องใช้ความกล้ามากแค่ไหน ดี!!!...ต่อจากนี้ไป เธอ
