ซีรีส์สาวน้อย

ซีรีส์สาวน้อย เล่ม 1 สาวน้อยอุ้มท้องหนีรัก “ว้าย!” เมขลาร้องอย่างตกใจเมื่อรถคันหรูของจิรดาขับผ่านแล้วเหยียบน้ำบนถนนจนกระเด็นใส่เธอ ก่อนที่รถสีแดงเพลิงคันนั้นจะจอดสนิทอยู่ตรงหน้าของเธอ “เดินยังไงห้ะ” จิรดากระชากเสียงถาม ทั้งๆ ที่ตัวเองขับรถเหยียบน้ำบนถนนใส่เธอเพราะจงใจแกล้ง “คุณดาขับรถเหยียบน้ำใส่เอยนะคะ” “อ้าว... ฉันไม่เห็นหมาแมวแถวนี้น่ะ” จิรดาเหยียดปากมองเด็กในบ้านตั้งแต่หัวจรดเท้า เมขลา เดือนพันดวงเป็นลูกสาวใช้ในบ้านของเธอ ที่เธอเกลียดอีกฝ่ายจับใจก็เพราะว่ามารดาของอีกฝ่ายเล่นชู้กับบิดาของเธอ ทำให้มารดามาเห็นแล้วตกบันไดเสียชีวิต นั่นทำให้เธอเกลียดสองแม่ลูกจับใจ แม้จินดาจะปฏิเสธและโยนความผิดว่าบิดาของเธอปลุกปล้ำ แต่เธอไม่เชื่อน้ำหน้านังพวกเมียน้อยเด็ดขาด เมขลาก้มมองชุดนักศึกษาที่เธอสวมใส่อยู่เปรอะเปื้อนไปหมดก็ถอนใจเฮือกใหญ่ เธอรู้ว่าจิรดาเกลียดเธอกับมารดามาก แต่เธอยังเรียนไม่จบ เพิ่งจะเข้าเรียนปีหนึ่งเท่านั้น งานการก็ยังไม่มี จะพามารดาหนีออกไปจากบ้านหลังนี้ก็ไม่สามารถทำได้ เลยจำต้องกล้ำกลืนฝืนทนเพราะยังไม่มีที่ไป จิรดาเหยียดปากก่อนจะเดินไปขึ้นรถขับเข้าบ้าน ไม่นานรถหรูอีกคันก็ขับตามเข้าไป หญิงสาวเห็นคู่หมั้นหนุ่มของตัวเองก็รีบวิ่งไปกอดแขนของเขาด้วยความคิดถึง “พี่องศา คิดถึงจังเลยค่ะ” เธอกอดหอมเขา กอดแขนของเขาอย่างออดอ้อน “คิดถึงเหมือนกันครับ” องศาหยิบช่อดอกไม้มาส่งให้คู่หมั้นสาว “เข้าไปในบ้านกันดีกว่าค่ะ คุณพ่อรออยู่” จิรดากอดเอวหนาขององศาพาเดินเข้าไปในบ้าน ในขณะที่เมขลาเดินผ่านประตูรั้วเข้ามามองคนทั้งสองตาละห้อย องศาเป็นผู้มีพระคุณของเธอ ย้อนไปเมื่อหนึ่งปีก่อน เหตุการณ์ในครั้งนั้นยังชัดเจน เขาได้ช่วยเหลือชีวิตของเธอเอาไว้ “จะไปไหนจ๊ะน้องสาว” ชายฉกรรจ์หลายคนที่เห็นว่าเมขลาเดินมาคนเดียว เข้ามาดักหน้าดักหลังเพื่อจะลวนลามเธอ ด้วยว่าหล่อนไปไหนมาไหนคนเดียวออกบ่อย จึงเป็นโอกาสให้ทำมิดีมิร้ายได้อย่างใจ “นี่ปล่อยนะ ถอยไปนะ” เมขลาสะบัดมือหนีจากมือหนาที่กระชากมือของเธอไปกุมเอาไว้ พวกมันหัวเราะอย่างชอบใจก่อนจะเอามือไปดมแล้วยิ้มอย่างชอบใจ “แค่มือยังหอมขนาดนี้ตรงอื่นจะหอมแค่ไหนกันนะ” พวกมันหัวเราะอย่างสนุกสนาน “ไปกับพวกพี่เถอะนะน้องนะ รับรองว่าได้ขึ้นสวรรค์ชั้นเจ็ดแน่ๆ” “นี่ปล่อยนะ ปล่อยสิ ปล่อยนะ” พวกมันเข้ามาฉุดกระชากลากถู เมขลาดิ้นหนีร้องโวยวายให้คนช่วย “ช่วยด้วย ช่วยด้วย ชะช่วยด้วย อื้อ...” พวกมันอุดปากของเธอเอาไว้ “อุดปากอีนี่เอาไว้ให้ดีสิวะ อย่าให้แหกปากร้องเสียงดังแบบนี้ เดี๋ยวก็มีคนมาเห็นเข้าหรอก” หนึ่งในพวกมันตะโกนให้พรรคพวกจับเธออุดปากเอาไว้ “เฮ้ย! นั่นทำอะไรน่ะ ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ” องศาที่ขับรถผ่านมาพอดีรีบตะโกนออกไปเมื่อเห็นว่ามีหญิงสาวคนหนึ่งโดนฉุดอยู่ในซอยเปลี่ยว “มึงยุ่งอะไรด้วยวะ” พวกมันเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าองศามาคนเดียว “คุณตำรวจเหรอครับ จัดการมันเลยครับ” เสียงขององศาทำให้พวกมันตกใจแตกตื่นเพราะคิดว่าตำรวจมาจริงๆ แต่เขาแค่ขู่พวกมันเท่านั้นเอง “เป็นยังไงบ้าง” องศารีบเข้ามาเอ่ยถาม “ไม่เป็นอะไรค่ะ ขอบคุณนะคะ” “เดี๋ยวฉันจัดการแจ้งตำรวจ เผื่อจะจับพวกมันได้ มารสังคมชัดๆ” องศาโทรแจ้งเหตุ แต่บริเวณนี้ไม่มีกล้องวงจรปิดจึงต้องตามตัวกันมากหน่อย อีกทั้งหากเป็นคดีเล็กๆ ตำรวจก็ไม่ค่อยให้ความสนใจมากนัก “เธอชื่ออะไรเหรอ” องศาเอ่ยถาม “เมขลาค่ะ” “บ้านอยู่ในซอยนี้เหรอ” “ใช่ค่ะ” “ดีเลย ฉันจะมาบ้านคู่หมั้นของฉันน่ะ รู้จักไหมชื่อจิรดา เลิศศศิกุล ลูกของคุณจิรภพน่ะ” “อ้อ... เจ้านายของเอยเองค่ะ” “ชื่อเล่นว่าเอยเหรอ” “ค่ะ” “แล้วนี่จะไปไหนล่ะ” “ไปซื้อของให้คุณดาน่ะค่ะ” “ไปซื้ออะไรเดี๋ยวฉันพาไป” “ไม่เป็นไรค่ะ” “เดี๋ยวฉันพาไป แล้วฉันจะให้เธอจะได้พาฉันไปบ้านคู่หมั้นของฉันด้วย” เขาพูดแบบนั้นเธอเลยพยักหน้าให้เขา และหลังจากนั้นเขาก็กลายมาเป็นแขกประจำบ้านของเลิศศิริกุล ในฐานะคู่หมั้นของจิรดา องศาถูกผู้เป็นอาส่งไปเรียนต่างประเทศหลายปีหลังจากบิดามารดาเสียชีวิต เขาเดินทางกลับมาดูแลธุรกิจของครอบครัวและมาทำตามคำสัญญาของผู้ใหญ่ที่ได้หมั้นหมายลูกๆ เอาไว้ด้วย องศาเหลือบมองเมขลาที่เดินเข้ามาในบ้านด้วยสภาพเลอะเทอะ แต่จิรดาเห็นเข้าก็รีบลากคู่หมั้นหนุ่มเข้าบ้านไปในทันที “คุณพ่อคะพี่องศามาค่ะ” จิรดายิ้มหวานให้บิดา เธอค่อนข้างหวงบิดา หลังจากมารดาเสียก็ไม่ยอมให้บิดามีภรรยาใหม่ ถ้ามีก็จะอาละวาดใส่จนจิรภพไม่กล้า แต่เธอก็รู้ว่าบิดาไปหาเศษหาเลยนอกบ้านอยู่เสมอตามประสาผู้ชาย ตราบใดที่ไม่มีใครยกย่องออกนอกหน้านอกตาบางทีเธอก็ทำแกล้งเป็นไม่รับรู้ไปบ้าง “ดีเลย วันนี้มากินข้าวกันก่อนนะ หายไปหลายวันยายดาเขาบ่นคิดถึงทุกวันเลย” “คุณพ่อน่ะ” “ผมติดงานน่ะครับ” องศายิ้มให้คู่หมั้นคนสวย เขาเป็นพวกรักเดียวใจเดียว แม้นิสัยของจิรดาจะไม่โอเคไปบ้าง แต่เขาก็มองข้ามมันไป เพราะสำคัญที่เธอไม่ได้นอกใจเขา เขาเกลียดที่สุดก็คือการนอกใจนี่แหละ มารดาของเขามีชู้ ทำให้บิดาของเขาตรอมใจจนตาย เขาจึงไม่ชอบผู้หญิงมากรักหลายใจ หลังจากบิดาเสียชีวิต ผู้เป็นอาที่เลี้ยงดูเขามาก็ส่งเขาไปเรียนต่อเมืองนอก เขาจึงใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นหลายปี ในขณะที่เพิ่งเคยเจอจิรดาเพียงแค่ครั้งเดียวเมื่อยี่สิบปีก่อน เมขลากลับมาถึงบ้านก็ทำเอามารดาตกใจไม่น้อยเมื่อท่านเห็นสภาพของบุตรสาวเข้า “เอยไปโดนอะไรมาลูก” “มีรถขับผ่านเหยียบน้ำบนถนนใส่น่ะค่ะ” เธอไม่อยากให้มารดากังวลใจเรื่องที่เธอมักจะโดนจิรดาโขกสับกลั่นแกล้งอยู่เสมอ จึงเลี่ยงที่จะบอกความจริงกับท่าน “ตายแล้ว ไปอาบน้ำอาบท่าก่อนจ้ะ เดี๋ยวจะได้มาช่วยแม่จัดโต๊ะอาหารกัน” “ค่ะแม่” เธอรีบไปอาบน้ำอาบท่า การไปจัดโต๊ะอาหารและดูแลรับใช้บนตึกทำให้เธอได้เห็นหน้าขององศา เธอแอบรักเขาข้างเดียวข้าวเหนียวนึ่ง ในขณะที่เขามีคู่หมั้นคู่หมายอยู่แล้ว และคนคนนั้นก็เป็นคนที่เกลียดเธอสุดหัวใจ จิรภพนั้นเจ้าชู้มาก หลายครั้งที่อีกฝ่ายเข้าหามารดาของเธอ แบบที่มารดาของเธอไม่ได้เต็มใจ นั่นทำให้เธอโดนจิรดาเกลียดชัง มารดาของเธอโดนจิรภพปลุกปล้ำในห้องทำงานวันนั้น มารดาของจิรดามาเห็นเข้าก็คิดว่าเป็นชู้กัน ทำให้ท่านตกใจก้าวพลาดตกบันไดเสียชีวิต นั่นยิ่งทำให้จิรดาเกลียดชังเธอกับมารดาจับใจ “อาหารมาแล้ว วันนี้พอรู้ว่าเราจะมา ยายดาก็สั่งให้แม่ครัวเขาทำอาหารเยอะแยะเลย” จิรภพหันไปมองเมขลาไม่วางตา คนเป็นแม่ว่าสวยแล้ว แต่ลูกสาวนี่สวยยิ่งกว่า ถ้าไม่เพราะจิรดาคอยจ้องจับผิดอยู่ เขาคงเคลมทั้งแม่ทั้งลูกไปแล้ว “คุณพ่อคะ” เสียงเข้มๆ ของจิรดาทำให้จิรภพสะดุ้งเล็กน้อย “อะไรกันลูก ทำเสียงเขียวใส่พ่อ” “หนูเห็นนะคะ” “พ่อยังไม่ได้ทำอะไรเสียหน่อย” “ไม่ทำก็ดีแล้วค่ะ อย่าให้รู้ว่าทำ” จิรดาจิกสายตามองเมขลาอย่างเกลียดชัง เมขลารีบตักข้าวให้เจ้านายทุกคนและไม่กล้ามอบหน้าใครอีก “เสร็จแล้วก็ไสหัวออกไปเถอะ เหม็นขี้หน้านัก” จิรดาไล่เมขลาในทันที “ไม่เอาน่าลูก เกรงใจองศาเขา” “เกรงใจทำไมคะ พี่องศาเข้าใจหนูค่ะคุณพ่อ” หลังจากมารดาเสีย จิรดาก็เอาแต่ใจตัวเองเรื่อยมา และ  จิรภพไม่อยากขัดใจลูกสาวคนเดียวเพราะรู้สึกผิดเรื่องที่ทำให้ภรรยาเสียชีวิตด้วย นั่นจึงทำให้เขาตามใจจิรดามาตลอด ดังนั้นใครขัดใจไม่ได้เลย