บำเรอพิศวาสจอมมาร

9

9

ณัฐกานต์สาละวนอยู่กับการเตรียมน้ำอุ่นให้คนชอบสั่ง เลยไม่รู้ตัวว่าแอรอนเดินมาหยุดยืนหน้าประตูห้องน้ำ ชายร่างสูงยืนกอดอกทอดสายมองร่างเล็กที่กำลังทำตามคำสั่งของตนอยู่เงียบๆ แต่ที่ไม่เงียบคือหัวใจของเขาที่ร่ำร้องหาเธอ ร่ำร้องหาความรัก ความเสน่หา และความแค้น จนเจ้าของหัวใจกลัวว่ามันจะระเบิดออกมา

รูปร่างทรวดทรงองค์เอวของณัฐกานต์ทำให้เขาเกิดความร้อนรุ่มไม่รู้ตัว รสจุมพิตแรกในรอบสี่ปีที่ตนได้ลิ้มรสยังติดอยู่ที่ปาก ความหวานยังซาบซ่านในห้วงแห่งอารมณ์ ความหอมยังคุกรุ่นในโพรงจมูก ชวนให้เขาขนลุกซู่ขึ้นมาทันทีทันใด

หญิงสาวที่เขายืนมองยังคงมีอิทธิพลในใจไม่เปลี่ยนแปลง เธอทำให้เขารักหมดใจ ในขณะเดียวกันเธอก็ทำให้เขารู้สึกแค้นอย่างที่ไม่เคยแค้นใครมาก่อน หากคืนนั้นเธอบอกว่าไม่รักเขา เขาจะไม่เสียใจเลย แต่นี่ณัฐกานต์เหมือนหลอกให้เขาดีใจกับคำว่ารักที่เธอมอบให้ ทำให้ความเจ็บช้ำเพิ่มพูนหลายเท่าตัว ก่อนจะตอกย้ำด้วยคำว่า

ณัฐเพิ่งรู้ว่าในหัวใจของณัฐไม่มีคุณเลย ณัฐยังลืมเขาไม่ได้

เจ็บ...แอรอนรู้สึกเจ็บปวด เสมือนเข็มตรงดิ่งทิ่มแทงหัวใจก็ไม่ปาน ในขณะที่เขาเจ็บแต่เธอกลับมีความสุข ดูจะไม่ยุติธรรมเท่าไหร่นัก เขาตั้งใจทำให้ณัฐกานต์เจ็บไม่ใช่หรือ แล้วจะรอช้าอยู่ใย เริ่มต้นตอนนี้เลยดีกว่า แอรอนจึงจัดการกับเสื้อผ้าของตนให้พ้นกายทุกชิ้น ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ

“ว้าย!” ณัฐกานต์อุทานดังลั่น เมื่อตนเองถูกโอบกอดทางด้านหลัง เอี้ยวศีรษะหันมามองเจ้าของลำแขนด้วยสายตาตกใจ ทำให้ปากของทั้งคู่อยู่ห่างกันไม่กี่นิ้ว

“ร้องซะดังลั่นเลยนะ แต่ฉันว่าเก็บเสียงไว้ร้องครางดีกว่ามั้ง”

เขาพูดชิดเรียวปากบางนุ่ม กดริมฝีปากของตนเองหนักๆ ลงบนปากสาว

“ปล่อยค่ะ ปล่อยณัฐ อย่าทำกับณัฐแบบนี้”

เธอขอร้องเขาเสียงสั่น ดิ้นไปมาในอ้อมแขนแข็งแรง อาการสั่นของเธอเพิ่มมากขึ้น เมื่อรับรู้ถึงบางสิ่งดุนดันอยู่ตรงบั้นท้ายที่สำคัญ ร่างสูงใหญ่ไร้ซึ่งอาภรณ์

“อย่าทำกับณัฐแบบนี้” เขาทวนประโยคเสียงสูง “พูดอย่างกับว่าไม่เคยทำแบบนี้กับฉันอย่างนั้นแหละ เราไม่ได้เจอกันตั้งหลายปี ฉันว่าเรามารำลึกความหลังกันดีกว่านะ”

แอรอนพูดจบก็หมุนตัวณัฐกานต์ให้หันมาเผชิญหน้ากับตน ก่อนที่เขาจะปิดปากนุ่มที่กำลังจะร้องค้านด้วยปากของตน

คนถูกจูบรู้ถึงความไม่ปลอดภัยของตนเอง จึงพยายามผลักไสร่างหนา ปิดปากแน่นเพื่อไม่ให้เขาสอดลิ้นล้วงหาความหวานในช่องปาก แต่ทว่าประสบการณ์ที่เหนือกว่า ทำให้เธอเปิดปากรับเรียวลิ้นใหญ่ที่พุ่งเข้าไปในโพรงปากสาวอย่างรวดเร็วราวกับงูฉก ไม่เพียงแค่นั้นเขายังรู้วิธีทำให้เธอสงบ ไร้การต่อต้าน กลายเป็นโอนอ่อนผ่อนตาม

ความรู้สึกและความทรงจำของค่ำคืนอันแสนสุขครั้งก่อน ผุดขึ้นมาในสมองของณัฐกานต์ จุมพิตของชายอันเป็นที่รักยังคงเหมือนเดิม อ่อนหวานและอ่อนโยน ไร้ซึ่งความกักขฬะเหมือนช่วงบ่าย เธอจึงเผลอตัวเผลอใจสัมผัสความรู้สึกต่างๆ ที่เขามอบให้ จุมพิตตอบโต้แลกรัดลิ้นใหญ่

แอรอนพอใจยิ่งนักกับอากัปกิริยาของเธอ เพราะนั่นเป็นสัญญาณบอกให้รู้ว่า ถึงเวลาที่เขาจะสะสางบัญชีแค้นที่สุมในใจแล้ว และเขาก็รู้ด้วยว่าจะต้องทำเช่นไร ฝ่ามือใหญ่เป็นอีกอวัยวะที่เขานำมาใช้ชะล้างความแค้น เขาลูบไล้ร่างสวยจนกระทั่งวางทาบมือลงบนทรวงอกคู่อวบ ที่เขาจำได้แม่นยำว่า น่าซุกไซ้สูดดมหาความหอมมากแค่ไหน

แรงบีบเคล้นหนักเบาสลับไปมา บางจังหวะเขาก็ใช้ปลายนิ้วบดขยี้ปลายถันผ่านเสื้อผ้าตัวสวยบวกกับจุมพิตที่ยังคงความอ่อนโยนระคนเร่าร้อน ส่งผลให้เธออ่อนปวกเปียกมากกว่าเดิม ความกระสันซ่านแผ่ครอบคลุมทุกอณูในร่าง สตินึกคิดต่อต้านหยุดนิ่งเป็นศูนย์ ณัฐกานต์จึงไม่รู้ตัวว่าเวลานี้เสื้อผ้าอาภรณ์ของตนกำลังถูกถอดออกจากร่าง แล้วในที่สุดร่างกายของเธอก็อยู่ในสภาพเดียวกับเขา

อีกความรู้สึกหนึ่งของแอรอน เขาโหยหาและคิดถึงเรือนร่างขาวเนียนนี้เหลือเกิน เขาอยากจะทะนุถนอมเธอเหมือนครั้งก่อน ค่อยๆ ลูบไล้ ดอมดมดอกไม้งาม ซึมซับความหอมเข้าไปในปอด บังเกิดความชุ่มฉ่ำตลบอบอวลทั่วกาย แต่ทว่าความอภิรมย์ที่เขาปรารถนาคงไม่ใช่เวลานี้

เขาต้องทำให้เธอเจ็บปวดไม่ใช่หรือ ใช่...ต้องทำให้เธอเจ็บปวด ก่อนที่ณัฐกานต์จะรับรู้ถึงความเจ็บปวด แอรอนมีความรู้สึกบางอย่างจะมอบให้กับเธอ มือใหญ่สนองตามความคิดของเขา ละจากทรวงอกคู่อวบที่ตนเคล้นคลึง ต่ำลงมายังใจกลางร่างสาว แตะลงบนเกสรเม็ดงามจุดอ่อนไหวของสตรี

“ณัฐ ณัฐจ๋า ณัฐต้องการฉันหรือเปล่า”

เสียงใหญ่สั่นพร่าเอ่ยถามหญิงสาวที่ปล่อยเสียงครางผะแผ่วลอดผ่านปาก ปลายลิ้นสากใหญ่กวาดไล้ไปบนกลีบปากอิ่มของเธอ ก่อนจะใช้ไรฟันขบกัดเบาๆ นิ้วมือแตะสัมผัสตรงจุดนั้นขยี้เบาๆ ไปด้วย

คนที่ถูกเร่งเร้ารุกหนักดวงตาปรือ ใบหน้าแดงซ่านฉาบด้วยไอเสน่หา

“ณัฐ ณัฐตะ...ต้องการคุณค่ะ” เธอตอบอย่างพ่ายแพ้

“ฉันก็ต้องการเธอ...ณัฐ” แอรอนยิ้มร้ายกาจโดยที่ณัฐกานต์ไม่ทันได้สังเกต “ต้องการให้เธอเจ็บปวดไม่ใช่ความสุข”

ร่างเล็กถูกดันให้ชิดติดผนังห้องน้ำ ยกเรียวขาข้างหนึ่งของเธอขึ้นมาพันรัดเอวใหญ่ของตน จากนั้นก็ประสานร่าง เขาแทรกตัวเข้าไปในช่องทางคับแคบเพียงครั้งเดียว เจ้าของร่างงดงามสะดุ้งจากความเจ็บ ถึงแม้ว่าครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรกของการมีเพศสัมพันธ์ ทว่าความที่ร้างลาในเรื่องพรรค์นี้มานาน ส่งผลให้กล้ามเนื้อสาวเปรียบเสมือนดอกไม้ที่ยังไม่เบ่งบาน