“ในชีวิตของคนคนหนึ่งเขาจะรักใครได้สักกี่คน ถึงคนคนนั้นจะมีใครหลายคน เขาก็จะรักได้แค่คนเดียวเท่านั้น ที่ผมบอกคุณว่าเหงาก็เพราะผมคิดถึงบ้าน บ้านที่มีภรรยาของผมคอยอยู่ และคุณ...จินเจอร์ ผมแน่ใจว่าคุณก็ต้องมีใครสักคนที่รอคอยคุณอยู่ที่บ้าน และเมื่อเราทั้งสองกลับไปถึงที่นั่น เราจะเห็นว่าเขารอเราอยู่”
จินเจอร์เบี่ยงไหล่จากมือหนา ท่าทีนั้นเสมือนว่ายังไม่ยอมรับกับความอับอายที่กำลังกัดกินความรู้สึก หญิงสาวสวมชุดราตรีของเธอและก้มหยิบโทรศัพท์บนโต๊ะก่อนเดินออกไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ ทิ้งไว้แต่เจ้าของห้องที่มองตามด้วยความรู้สึกบางอย่างล้นปรี่ขึ้นมาในห้วงสำนึก เขากำลังระลึกถึงใครอีกคน...ลดา เขาอยากเห็นหน้าเธอเป็นที่สุด โรดิออนเกิดความตั้งใจใหม่ขึ้นมาในเสี้ยววินาทีนั้น เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ไม่ได้ทำให้เขานึกรังเกียจผู้จัดการสาวสวยของเขา หากแต่เธอกลับเป็นแรงบันดาลให้ชายหนุ่มเข้าใจตัวเองมากขึ้น โรดิออน
