“เขาทำไปแล้วค่ะ เขาทำให้ลดารู้ว่าเขาไม่มีความสุขกับการแต่งงานครั้งนี้จริง ๆ ตอนแรกลดาคิดว่าจะทำตามความตั้งใจของคุณพ่อ แต่งงานและใช้ชีวิตอยู่รัสเซียอย่างที่ท่านหวังโดยไม่รู้เลยว่าสามีของลดาวางแผนอะไรเอาไว้บ้าง ถ้าโรดิออนไม่รับปากจะทำตามคำขอร้องของพ่อเขาก่อนตาย ป่านนี้เขาคงไม่ต้องมาทนทุกข์ทรมานอยู่กับคนที่เขาไม่ได้รักอย่างลดา”
“แต่คุณหนูก็รักเขาไปแล้วใช่ไหมคะ?”
คำถามนั้นทำให้อีกฝ่ายเงียบไปนาน ยูเลียน่าค่อย ๆ ลดตัวลงคุกเข่ากับพื้นแต่ยังโอบแขนไปรอบเอวบางของร่างแน่งน้อยซึ่งบัดนี้ใบหน้างามเปื้อนเปรอะด้วยคราบน้ำตา รอยยิ้มอ่อนโยนระบายอยู่บนใบหน้าของหญิงวัยกลางคนก่อนปลอบประโลมหญิงสาวอย่างเข้าใจ
“ถ้าคุณหนูรักคุณโรดิออน ทำไมไม่ใช้ความอดทนสักนิด พูดคุยกันก่อนเล่าคะ บางทีเขาก็คงจะรักคุณหนูของป้ายูลี่ไปแล้วเหมือนกัน”
ลดายิ้มออกมาทั้งน้ำตาทว่าเป็นยิ้มขมขื่นที่สุดเท่าที่ยูเลียน่าเคยเห็น
“ลดาเกลียดเขา
