Doctor 2 น่าสนใจ

1473 Words

ปัก!!ปัก!!ปัก!! “อ๊ากกก!!!ฮึก!!” ฉันกระทืบหน้าอกของมันจนเลือดของมันกระอักมาเปื้อนรองเท้าผ้าใบสีขาวของฉัน หลังจากที่เราต่อสู่กันหมัดแลกหมัด ตีนแลกตีนสุดท้ายมันก็สู้ไม่ได้เหมือนเคย “แพ้เหมือนเดิม....” “ทีนี้ก็กราบตีนกูและเลียตีนกูบอกว่าขอโทษที่อวดดีใส่คุณพีต้าร์...” ปัก!!! “พูด!!!” ในเมื่อลีลาก็ต้องเร่งกันหน่อยไม่รู้ว่าตอนนี้พวกนั้นมันถึงโรงพยาบาลหรือยัง? “คะคุณพีต้าร์...ผะผมขอโทษครับที่อะอวดดี” มันค่อย ๆ คานเข่าเข้ามาก่อนจะยกมือไหว้และพูดตามที่ฉันบอก “แล้วไงต่อ...?” “เลียตีนไงพูดก็ทำให้ได้ด้วยสิวะ?!” ฉันส่งตีนไปตรงหน้าของมันรอให้มันเลียอย่างที่พูดเอาไว้อย่างอวดดี “กะกูต้องทำจริงเหรอ?” มันถาม “ก็มึงพูดเองมึงเสนอให้ที่ไหนละแต่ถ้ามึงไม่เลียก็ไม่เป็นไรแค่...” ฉันลากเสียงยาว “คะแค่อะไร?” “สลบยาว ๆ ไปก่อนพอ” ปึก!!! ฉันเตะเสยคางของมันก่อนจะมันจะหงายหลังนอนสลบไปเลย มันลีลามากฉันรีบ!!! โรงพยาบาล เอี๊ยดดดดด!!! ตึก ๆ ๆ ๆ เมื่อฉันจอดรถแล้วก็รีบวิ่งเข้าไปเพื่อหาเพื่อนที่มาโรงพยาบาลก่อนหน้าฉัน ที่เห็นตีกันเป็นฝูงก็เพราะว่าช่วยสถาบันเดี๋ยวกันแต่ที่สนิทกันอะมีแค่ฉัน ไอ้ชล ไอ้พีช และไอ้เก็ตเท่านั้นที่สนิทกัน เรียนด้วยกัน ไปแดกข้าว แดกเหล้าด้วยกัน “ไอ้ชลเป็นไงบ้างวะ?!” ฉันวิ่งไปหากลุ่มเพื่อนที่ยืนอยู่พร้อมหมออีกคนที่น่าจะเป็นคนผ่าตัดไอ้ชล “หมอออกมาพอดีเลยวะ...” “ตอนนี้เพื่อนพวกมึงปลอดภัยแล้วไม่มีอันตรายอะไรทำแผลและกลับบ้านได้เลย...” หมอพูดก่อนจะเดินผ่านพวกเราไป แต่เดี๋ยวนะมันโดนยิงนะเว้ย!! หมับ!! “หมอ!!แน่ใจนะว่าไม่ต้องนอนโรงพยาบาลอะเพื่อนผมมันโดนปืนยิงนะไม่ได้โดนหนังสติ๊กยิง!!” ฉันวิ่งตามหมอก่อนจะคว้ามือแขนของเขาเอาไว้และถามเพื่อความแน่ใจ “ใช่ เพื่อนคุณแค่โดนถากๆ เท่านั้น” “แต่เลือดมันเยอะมากเลยนะ!” นี่เขาตรวจอะไรผิดหรือเปล่าวะเนี่ย? “นั่นเพราะว่าโดนเส้นเลือดเลยเลือดเยอะแค่นั้น ส่วนแผลไม่มีปัญหาอะไรแล้วรอรับยาและกลับบ้านไปซะถ้าเพื่อนพวกคุณฟื้น...” ในเมื่อเขายืนยันแบบนั้นฉันเชื่อก็ได้แต่ทำไมหมอเขาดูน่ากลัวจังวะ “ขะขอบคุณมากครับที่ช่วยเพื่อนผมไว้” ฉันบอกก่อนจะเดินกลับไปหาเพื่อน หมับ!! “นายอ่ะมานี่หน่อยดิ” แต่ยังไม่ทันเดินพ้นเขาก็จับคอเสื้อของฉันไว้ “ไม่อ่ะ ผมจะไปหาเพื่อนแล้ว” “นายก็ต้องทำแผลมานี่” อึก!! และเขาก็ไม่ฟังอะไรเลยลากคอเสื้อของฉันให้ตามเขาไป “มะหมอผมไม่ไปนะ! ผมไม่ทำแผลเว้ย!!” ฉันพยายามโวยวายเพราะว่ากลัวเจ็บ -_- โดนต่อยหรือกระทืบไม่กลัว กลัวตอนทำแผลนี่แหละ... “โวยวายทำไมเป็นพวกไร้การศึกษาหรือไง?” แรงนะ! “ไม่ใช่!!แต่ผมไม่ทำแผล!!ผมจะไปหาเพื่อนผมมมม!!หมออออ” กลัวง่า T^T “หมอครับ!!” เสียงของไอ้พีชมาช่วยชีวิตของฉันแล้ววววว “มีอะไร?” หมอถามกลับเสียงเรียบมากกกกก “คือเพื่อนผมมันกลัวการทำแผลอ่ะ แต่ดีแล้วแหละที่หมอจะพามันไปทำอะ” อ้าว!! ไอ้เวรนี่!!คิดว่ามาช่วย “ไอ้พีชกูไม่ทำนะ...” “ไปทำเถอะมึง ๆ เป็นแผลปล่อยให้หายเองตลอดอะ...หมอครับถ้าทำแผลให้มันก็ระวังนะครับมันเหมือนม้าอ่ะดีดเกิน!” “ไอ้พีช” “เรื่องนั้นผมจัดการได้พวกเด็กดื้อผมเจอมาเยอะละ หึ” ฉันไม่รู้ว่าเขากำลังทำหน้าแบบไหนเพราะใส่แมสอยู่แต่ฟังจากน้ำเสียงเหมือนว่าเขาจะพอใจมากที่เพื่อนฉันไม่ห้ามแถมยังสนับสนุนอีก กูจะคาดโทษมึงงง!!! ห้องตรวจหมอเคน ปัง! “ไปนั่งที่เตียงเดี๋ยวหมอทำแผลให้” เขาบอกเมื่อเขามาในห้องตรวจของเขาฉันไม่อยากทำเลยอ่า “มะหมอผมไม่เป็นไรจริง ๆ นะ เชื่อผมเถอะ” “ไปนั่งดี ๆ ในตอนที่ฉันยังพูดดีด้วย” ทำไมต้องทำเสียงดุด้วยเนี่ย ฉันเดินสำรวจห้องทำงานของเขาซึ่งมันดูใหญ่และครบครันมากกก ดูก็รู้ว่าเขาน่าจะมีตำแหน่งใหญ่โตที่นี่ ฉันเองก็เคยอยากเรียนหมอเหมือนกันแต่เตี่ยไม่สนับสนุนและเอาเงินทั้งหมดไปสนับสนุนตงตงแทน สุดท้ายฉันเลยตัดใจไม่เรียนส่วนน้องชายกำลังเตรียมตัวเพื่อเข้าเรียนอยู่ ทั้งที่...แบ่งกันก็ได้นิ ส่วนเหตุผลของเตี่ยคือฉันต้องแต่งงานเท่านั้น ฟังดูไร้สาระเนอะ คนอื่นเขามีแต่จะหวงลูกสาวแต่เตี่ยฉันจะจับแต่งอย่างเดียว สำหรับเตี่ยการเป็นผู้หญิงมันไม่สำคัญหรอก พรึ่บ!! ฉันนั่งลงที่เตียงตรวจมองเขาหยิบนู้นทำนี่ก่อนจะถอดแมสที่ใส่ออก กึก!! ฉันชะงักไปเล็กน้อยเพราะรู้สึกว่าไม่เคยเจอใครหล่อขนาดนี้มาก่อนเลยฉันสะบัดหัวไปมาเพื่อไล่ความคิดนั้นออกไป ตอนนี้ฉันก็เป็นผู้ชายคนหนึ่งแล้วเพราะจะมองว่าผู้ชายหล่อไม่ได้ “เป็นอะไร?” “เปล่า...” กึก! ฉันเงยหน้าตอบแต่ไม่รู้ว่าเขาเข้ามาใกล้ตอนไหน ยิ่งมองใกล้ ๆ ก็ยิ่งหล่อแหะ ผู้หญิงคงติดกันเพียบแน่เลย “ไหนเจ็บตรงไหนบ้างถอดเสื้อสิ” “ฮะ?!” “ถอดเสื้อไงเหมือนว่าตามตัวนายจะมีแผลอีกนะ” ถอดเสื้อเหรอ? “มะไม่ถอด!!ข้างในก็ปล่อยมันเถอะไม่ได้ร้ายแรงทำแค่ข้างนอกพอ” แม้ว่าฉันจะใส่เสื้อกามรัดหน้าอกเอาไว้ก็เถอะแต่ฉันก็ไม่อยากถอด “เร็ว!!” เขาดุเสียงดัง “ไม่!!ผมไม่ได้ขอให้หมอสักหน่อยถ้าอยากทำก็ทำให้แค่ข้างนอกดิ!” ฉันโวยวาย “หึ ก็ได้เพราะฉันก็เป็นหมอที่ไม่ชอบคนไข้น่ารำคาญเหมือนกัน” แปะ!!! “อ๊ากกก!!!หมอ!!!แสบบบบบ!!!” ฉันร้องอย่างเจ็บปวดเจ็บกว่าตอนโดนกระทืบอีก “หึ สมน้ำหน้าดื้อดีนะ” “ไม่เอาละ!!หมอไปตามพยาบาลมาผมจะให้พยาบาลทำให้” “ไม่ล่ะ...ฉันชอบทำแผลให้ไอ้พวกดื้อด้าน พยาบาลรับมือคนอย่างนายไม่ไหวหรอก” “ไม่ต้อง!!” พรึ่บ!! ฉันผลักเขาออกก่อนจะเดินไปที่ประตูเพื่อกลับ แกร๊ด ๆ “ทำไมมันเปิดไม่ออก?” ฉันหันไปมองหน้าของไอ้หมอนั่น “ก็ฉันล็อกไว้ไง หึ” เขาพูด่อนจะเดินเข้ามาหาฉันช้า ๆ ฉันพยายามหาที่หลบแต่ไม่ทันเขาคว้าตัวของฉันก่อนจะดันตัวของฉันติดกับกำแพงและปิดช่องทางไม่ให้ฉันหนีไปได้ “ถอยไปนะเว้ย!!อยากโดนต่อยหรือไง?!” ฉันไล่ “หึ ตัวเล็กแค่นี้แต่เก่งจังนะ” ถึงฉันจะสูงแต่เมื่อเทียบกับเขาแล้วตัวนิดเดียวเอง “เออ!!เก่งมากด้วยและก็จะต่อยปากหมอถ้ายังไปออกไปให้ห่างจากตัวผม!!ออกไปในตอนที่ผมยังพูดดี ๆ ดีกว่า” ฉันเอาคำของเขามาพูด “ก็ได้ ฉันยอมแพ้แต่นายต้องไปทำให้เสร็จไม่อย่างงั้นก็อยู่ในห้องนี้ไม่ได้ออกไปไหน...” “เออ ๆ เข้าใจแล้ว!!” สุดท้ายฉันก็ต้องกลับไปนั่งและให้หมอทำแผลให้ต่อแต่ครั้งนี้มือของเขาเบาขึ้นมานิดหน่อย “ชื่ออะไร?” อยู่ ๆ เขาก็ถามชื่อของฉัน “ไม่บอกเพราะยังไงก็คงไม่ได้เจอกันอีก” ฉันตอบ “เหรอ...แต่ฉันอยากเจอนะ” “นี่หมอชอบผมเหรอ??” ฉันถามออกไปตั้งแต่พามาทำแผลแล้วนะ “แต่บอกไว้ก่อนว่าผมชอบผู้หญิง ส่วนหมอไปหาคนอื่นเถอะ...” “ฉันก็ไม่เคยชอบผู้ชาย แต่นายหน้าสนใจดีหน้าก็หวาน เสียงก็เพราะ...ไม่เหมือนผู้ชายสักนิด” “...!!” ขนาดเพื่อนของฉันยังไม่เคยพูดแบบนี้เลยหรือเพราะเป็นหมอเลยเก่งกว่าคนทั่วไปวะ? “ผมเป็นผู้ชายและก็ชอบผู้หญิง!เพราะงั้นหมอไม่ได้เป็นที่น่าสนใจของผมสักนิด” “เรื่องของนายสิ...เพราะฉันแค่สนใจนายแปลกดี หึ” “ฉันชื่อหมอเคน...อาจจะได้เป็นผัวนายในอนาคตก็ได้จำไว้ให้ดีละ หึ” “...!!”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more