แป้งหอมเองค่ะ
869 Words
"ตำนานรักตั้งแต่คุณทวดสนุกมากเลยค่ะ หนูจะเจอคนที่รักหนูแบบนี้ไหมคะคุณพ่อ"
แป้งหอมลูกสาวพ่อปลื้มเอ่ยปากถามเมื่อคุณพ่อเล่าเรื่องตำนานความรักให้ฟัง โดยมีคุณแม่ยาหยีปอกผลไม้ให้ทาน
"ลูกสาวพ่อน่ารักแบบนี้ใครเห็นก็ต้องรักหนูทั้งนั้นแหละ"
"ก็มีเรื่องให้มันน้อยๆหน่อยเถอะแป้งหอม แม่เหนื่อยกับเราจริงๆขึ้นมหาลัยก็ช่วยทำตัวให้อยู่ในกรอบบ้าง"
"ฮ่าๆๆ แป้งหอมตั้งใจเรียนนะลูกพ่อสนับสนุนเราเต็มที่ โตแล้วต้องดูแลตัวเองให้ดีพ่อเป็นห่วง"
"รู้แล้วค่ะ หนูสัญญาว่าจะมีเรื่องเดือนละครั้งพอ"
โป๊ก!
"โอ๊ยแม่หนูเจ็บนะ"
ผับPP 23.30น.
"ใครทำชบาเพื่อนกูว่ะ!"
เป็นใครไปไม่ได้นอกจากแป้งหอม ทันทีที่รู้ว่าเพื่อนโดนตบเธอก็รีบขับรถจากผับอโคจรมายังผับPP แถมยังใจกล้าบุกมาคนเดียวด้วย
"เฮ้ยอีแป้งหอมมันมาเอาคืนแทนอีชบาแล้ว"
"อีตาล! กูเตือนมึงแล้วใช่ไหมว่าอย่ามายุ่งกับเพื่อนกู!"
"เพื่อนมึงมายุ่งกับผัวกูเองนะ"
"ใครวะผัวมึง เอามันมาเคลียร์กับกูซิ!"
"มันไม่อยู่มึงอย่ามาสาระแนอีแป้งเน่า"
แป้งหอมเดินถือไม้เข้ามาทำให้คู่อริพากันถอยหลังจนติดกำแพง มือนึงถือไม้อีกมือถือขวดเหล้าพร้อมกับชี้ไปที่คู่อริ
"อีตาลวันนี้กูจะล้างอายให้เพื่อนกูเอง"
ปัก ปัก
กรี๊ดดด
"ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย!"
เสียงฝีเท้าวิ่งมาแป้งหอมจึงยัดไม้ใส่มือตาลแล้วร้องขอความช่วยเหลือ ชายหนุ่มรีบมาประคองตัวแป้งหอมไว้แล้วให้บอดี้การ์ดจับตัวทุกคนออกไป
"ช่วยฉันด้วยค่ะ ฮือๆๆ"
"เจ็บตรงไหนหรือเปล่าครับ"
"ปริ๊นซ์!"
"นี่เธออีกแล้วเหรอ!!!"
1เดือนก่อน
วันนี้นักศึกษาใหม่ต่างมาลงทะเบียนเรียนทำให้แป้งหอมกลายเป็นที่จับตามองเพราะปลื้มซื้อรถคันใหม่ให้ลูกสาวสุดที่รัก ราคาไม่ต่ำกว่าสิบล้านพร้อมชุดแต่งนำเข้าจากอู่ของยู
บรื้นน!!!
เสียงรถกระชากใจนักศึกษาทุกคนที่ยืนอยู่ สาวสวยเดินลงมาพร้อมกับแว่นสีดำราคาแพง เธอเดินตรงมายังคณะบริหารจนไปชนกับผู้ชายคนนึงที่ยืนคุยโทรศัพท์อยู่
ปึก!!
"ขอโทษค่ะฉันไม่ทันมอง"
"ก็หัดมองสิคุณที่นี่มหาวิทยาลัยนะไม่ใช่ตลาดนัดหรือตาบอดถึงได้ใส่แว่นดำ"
คำพูดของชายหนุ่มทำเอาแป้งหอมถึงกับระเบิดลงทันที
"ไอ้บ้า ใครใช้ให้นายมายืนขวางทางล่ะ อ๋อหรือเป็นพวกบ้านนอกไม่เคยใช้ชีวิตในเมืองถึงได้ยืนเอ๋ออยู่แบบนี้"
"ผมไม่ได้โง่เหมือนคุณนะ ถ้าเดาไม่ผิดนั่นคงเป็นรถคุณสินะ ถามจริงใบขับขี่ซื้อมาหรือจับฉลากได้ถึงได้จอดรถควายๆแบบนั้น"
แป้งหอมหันไปมองก็พบว่าเธอจอดตรงทางม้าลายทำเอาเธอหน้าเสียเล็กน้อยแต่ก็ยังมั่นหน้ายืนเถียงจนชบาและชมพู่ต้องวิ่งมาห้าม
"อีแป้งมึงหยุดเลยนั่นปริ้นซ์ลูกคุณเกรียงไกรนะมึง"
"อ๋อ สส.ปัดเศษนี่เองแค่ตำแหน่งที่ปู่ฉันให้มันทำให้ปากกล้าขนาดนี้จนไม่รู้ที่ต่ำที่สูงเลยเหรอ"
"เธอเป็นลูกสาวคุณปลื้มเหรอ"
"เออ!!"
"งั้นดีเลย ฝากไปบอกพ่อเธอหน่อยนะคราวหลังอย่าปล่อยให้ลูกน้องมาวุ่นวายที่ผับฉันอีก "
"แล้วจะทำไมฮะ ทำไมๆๆๆ "
"หรือเธอเป็นคนให้คนมาป่วนที่ผับฉันฮะ"
"เปล๊า!"
"อีแป้งพอได้แล้วคนมองเยอะแล้ว"
"พูดกับควายมักไม่ค่อยรู้เรื่องหรอก หึ!"
ชายหนุ่มเดินหันหลังกลับไปทำให้แป้งหอมถึงกับโมโหจึงวิ่งตามแล้วกระโดดขี่หลังจากนั้นก็งับที่ใบหูของชายหนุ่ม
งับ!!
"โอ๊ยย อีบ้าาา"
"อีแป้ง!!!"
ผับPP
"โอ๊ย!!"
แป้งหอมถูกผลักลงไปที่พื้นอย่างแรงทำเอาเธอเจ็บจนตัวงอ
"สมน้ำหน้า นี่อย่าบอกนะว่ามาก่อเรื่องที่ผับของฉันยัยแป้งหอม"
"ฉันโดนทำร้ายร่างกายจะมาก่อเรื่องได้ไง แถมมาคนเดียวด้วย"
"ไม่ต้องกลัวที่นี่มีกล้องวงจรเปิดดูก็รู้แล้ว คนอย่างเธอมันยิ่งกว่าปลาไหลอีกแป้งหอม"
"ไอ้บ้า นี่นายกล้าว่าฉันเหรอฮะ"
"ทำไมจะไปฟ้องพ่อเหรอ ฮ่าๆๆ "
"หืม!!! "
หมับ!
"เฮ้ย เธอจะทำบ้าอะไรเนี้ย!"
แป้งหอมกระโดดเข้าไปแล้วดึงมือชายหนุ่มมากอดจากนั้นก็ดึงเสื้อเกาะอกลงเล็กน้อย
"ช่วยด้วยค่ะ หนูถูกลวนลามช่วยด้วย"
"เฮ้ยยัยบ้า!!"
ผู้คนที่อยู่แถวนั้นรีบเข้ามาช่วยแป้งหอมก่อนจะอัดเข้าที่ท้องของชายหนุ่มจนล่วงไปที่พื้น แป้งหอมหันมายิ้มให้ชายหนุ่มด้วยความสะใจ จนการ์ดต้องเข้ามาช่วยและแยกย้ายกันไป
"รู้จักอีแป้งหอมน้อยเกินไปหึ!"
ลูกอีปลื้มฮ่าๆๆๆ
- Writer
