Chapter 17 ข้าต้องการเจ้า
สองมือเคล้นคลึงไม่หยุด ในขณะที่ริมฝีปากทั้งดูด ทั้งดุน ทั้งบี้บดจนนางเสียวซ่านหอบหายใจระรัว
จ้าวฉงซานผละออกจากสองเต้าด้วยความเสียดาย ผิวขาวราวกับน้ำนมสวรรค์เป็นรอยริ้วจากการบีบเฟ้นและจูบจ้วงตีตราประทับไปทั่วเรือนร่าง ริมฝีปากหนาหยักได้รูปไล่จูบไปตามส่วนเว้าส่วนโค้งน่าหลงใหล ก่อนจะหยุดอ้อยอิ่งอยู่บริเวณท้องน้อย แล้วเป่าลมหายใจร้อนๆ ลงบนโหนกนูนอวบอิ่มที่ทำให้หัวใจของผู้บำเพ็ญตบะมาอย่างแรงกล้าถึงกับเต้นรัวราวกับเสียงกลองศึก
เขาโน้มหน้าลงไป แล้วซุกปลายจมูกแทรกเข้าไปในขนเส้นเล็กละเอียดสีน้ำตาลอ่อน ซุกแรงอีกนิดจนชิดที่รอยแยกของกลีบดอกไม้หอม ก่อนจะแลบลิ้นร้อนเลียช้าๆ ไปตามรอยแยกนั้นอย่างแผ่วเบา
“อะ...”
คนตัวเล็กถึงกับผวาเฮือกเมื่อความรู้สึกซ่านหฤหรรษ์แล่นเข้าจู่โจมอย่างไม่ทันตั้งตัว มือเรียวเลื่อนไปจิกทึ้งศีรษะของเจ้านายหนุ่ม หอบหายใจแรงระทวยจนใบหน้าแดงก่ำ
ความร้อน
