รำคาญนักพวกอันธพาลขวางโลก
1221 Words
ตอนที่ 2
“ไอ้บ้า กลับไปมุดท้องแม่ของแกเกิดใหม่ไป๊ รู้บ้างไหมว่า คนที่พวกแกกำลังนินทาอยู่เป็นเพศเดียวกับที่ทำให้พวกแกลืมตามาดูโลกใบนี้ ”
นึกหรือว่ามุขแบบนี้หล่อนจะไม่รู้ทัน พวกวัยรุ่นเดนสังคม หน้าตาดีแต่จิตใจอุบาทว์ เรื่องจะบานปลายไปกันใหญ่แล้ว จากนั้นพีรียาเริ่มจะส่งเสียดัง และตะโกนขอความช่วยเหลือ เพื่อให้ดังไปถึงร้านของวาดวลีที่อยู่เยื้องถัดไป
แต่ทว่าก่อนที่พวกมันคนใดคนหนึ่งจะทำการหักหาญ กระชากข้อมือเพื่อฉุดคว้า เอาข้อแขนของหญิงสาวไปด้วย หากเสียงนั้นเหมือนเสียงสวรรค์
“ เฮ้ย พวกมึง หยุดเดี๋ยวนี้นะ กล้าดียังไง ที่มาทำแบบนี้ แล้วนั่นพวกแกคิดจะทำอะไรกับผู้หญิง ซ่านักใช่มั๊ย ใครสอนสั่งให้รังแก ผู้หญิงมิทราบ ต่อหน้า เป็นหน้าตัวเมียหรือไงอยากจะได้ไม้หน้าสามเป็นรางวัลก่อนกลับบ้านไหม พวกแก ถึงได้มาทำชั่วๆข่มขู่คุกคามผู้หญิงริมถนนแบบนี้ ”
เสียงนั้นดังชัดมากพอสมควร เข้ม
และทำให้พวกวัยรุ่นสงบปากสงบคำ ไม่กล้าทำอะไรที่รุนแรง จากนั้นก็สลายหายตัวไปจากตรงนั้น พีรียากำลังจะหายใจอย่างสั่นๆอยู่ หล่อนนึกขอบคุณพลเมืองดี
เมื่อมองเขา หลังจากที่พวกวัยรุ่นอันธพาลหายไปแล้ว
“ขอบคุณนะคะ คุณ ที่มาช่วยเหลือฉันไว้ได้ทัน” ถามเขา และเธอกลับเห็นรอยยิ้มจาก หนุ่มพลเมืองดีคนนี้
“โอ ไม่เป็นไรครับ เพราะถ้าหากสิ่งไหนไม่ถูกต้อง และไม่สมควร ยิ่งผู้หญิงถูกรังแกด้วย ผมคงทนไม่ได้หรอก ต้องเข้าช่วยเหลือครับ” เขาบอกด้วยน้ำใจที่บริสุทธิ์
เป็นคำที่ซาบซึ้งเข้าไปในใจของหญิงสาว เมื่อเขาทำท่าจะผละไป หล่อนจึงเรียก
“ในเมื่อคุณเป็นผู้ช่วยเหลือฉัน ฉันก็อยากจะรู้จักชื่อคุณ เพื่อตอบแทนไมตรี”
เขายืนฟังหล่อนพูด ก่อนตอบ
“เอ้อ ผมไม่ได้ต้องการ สิ่งตอบแทนหรอกครับ”
เขาเป็นสุภาพบุรุษที่ใจหาญกล้านัก ถ้าไม่ได้เขา หล่อนคงแย่แน่ เขามองดูที่ข้อแขนของหล่อน คิดว่าคงมีอาการบาดเจ็บตามจ้อแขนและมือ ตรงหน้า
“เอ้อ ข้อมือของคุณ เคล็ดด้วยหรือเปล่า”
“ฉันไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะ”
“พวกมันไปแล้ว คนพวกนี้ผมรู้จักดี เป็นเด็กที่มาเที่ยวผับบ่อย เป็นลูกหลานของคนมีชื่อเสียง ผมว่าคราวหลังคุณต้องระมัดระวังตัว ให้มากกว่านี้นะครับ”
เขาเอ่ยด้วยความเป็นห่วงหล่อน ทั้งๆที่ไม่เคยรู้จักกัน
“แล้วเอ้อ ฉันขอถามหน่อยได้ไหมคะขอละลาบละล้วง ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรคะ ฉันอยากจะขอบคุณคุณอีกครั้งเหลือเกิน”
ชายหนุ่ม ยืนครุ่นคิดพร้อมขมวดคิ้ว
“อยากจะรู้จักชื่อผมหรือครับ เอ้อบอร์น ครับ ผมชื่อนายบอร์น ”
เขายินยอมตอบหล่อน แค่นี้ก็ทำให้หล่อนยิ้ม
“ ชื่อ จริงปัณรุจน์ ”
“ฉันชื่อ พีรียาค่ะ”
ปัณรุจน์ เจ้าของดวงตาอ่อนโยนและสุภาพกำลังจะตัดสินใจเดินหันหลังไปจากหล่อนในทันที น้ำเสียงของพีรียาหลุดออกจากปากทันที
“เดี๋ยวก่อนสิคะ คุณ ”
เขาเลยต้องหันหลังกลับมามองอีกครั้งที่ได้ยินเสียงร้อง ของหล่อน
“มีอะไรเหรอครับ”
“เอ้อ ทางนี้ก่อน เชิญ คุณตาม ดิฉันเข้าไป ในร้านข้างใน ก่อนเถอะค่ะ”
พีรียาเชื้อเชิญชายหนุ่มให้เข้ามานั่งที่เก้าอี้หรูมุมซ้ายสุดด้านใน “ทำตัวให้ตามสบายเถอะนะคะคุณรุจน์ไม่ต้องเกร็ง ”
ชายหนุ่มหน้าตาดีผงกศีรษะก่อนจะเงียบ
“ตอนนี้รู้สึกหิวไหมคะ วันนี้ฉันจะขอเลี้ยงคุณเองค่ะ ขอตอบแทนบุญคุณที่ช่วยให้ฉันพ้นจากการคุกคามของพวกวัยรุ่นเสเพลพวกนั้น ”
แต่ปัณรุจน์ ก็ส่ายหน้าช้าๆ
“คงไม่ต้องหรอกครับ” จากนั้นเขาก็ขอตัวกลับไปก่อน สุดที่พีรียาจะทัดทานอะไรอีก ทั้งๆที่หล่อนก็นึกเสียดาย เพราะเขาเป็นคนช่วยเหลือหล่อนจากกลุ่มอันธพาลหื่นกามพวกนั้น แต่เมื่อเขายืนกรานอย่างนั้น ก็ปล่อยเขาไป จึงหันมาสนใจกับเพื่อนสนิทตามเดิม
ซึ่งวาดวลีเป็นที่ปรึกษาปัญหาเรื่องนี้
“นี่บอกตรงๆนะวาด ฉันไม่อยากจะถูกบังคับให้แต่งงานตามที่พ่อแม่ต้องการ”
การแต่งงานนะหรือ? ถือว่ามันเป็นเรื่องที่เธออยากหนีไปให้ไกลที่สุด และไม่ยินยอมพร้อมใจด้วยซ้ำ กระทั่งเวลานี้ ในอกของพีรียายังกลัดกลุ้มเช่นเดิม ถึงแม้ความเย็นของแอร์คอนดิชั่นเนอร์ ที่ให้ความเย็นจัดเป่าไปทั่วบริเวณ ก็ช่วยหล่อนคลายความร้อนจากเรื่องนี้ไม่ได้
“เอ้อ วาดฉันวานเธอ ให้ช่วยมองหาใครสักคนให้ฉันหน่อยสิ แต่ว่า ต้องหน่วยก้านดีหน่อยนะ ฉันอยากจะเอามาอุปโลกน์เป็นแฟนให้พ่อแม่เข้าใจอย่างนั้น ฉันจะได้พ้นจากเรื่องบ้าๆนี้เสียที” พีรียาขอร้องเพื่อน
และวาดวลีครุ่นคิดว่าจะหาจากที่ไหนดีที่เพื่อนสาวต้องการเร่งด่วนอย่างนี้ ใครจะยอมรับเล่นละครของพีรียา และยิ่งเป็นผู้ชายสมัยนี้ ไว้ใจไม่ค่อยได้เลย พีรียาเอ่ยอีก
“ขอให้เป็นผู้ชายที่ไว้ใจได้หน่อยนะและต้องสะอาดที่สุด เธอลองช่วยหาใครสักคน มาให้ฉันพิจารณาดูหน่อยสิวาด เผื่ออาจจะได้ เพราะฉันต้องการเร่งด่วนที่สุด”
ที่หล่อนต้องการทำอย่างนี้เพื่อตบตาสองบพุการี และเพื่อเอาแฟนอุปโลกน์ นั้นมายืนยันกับบิดามารดาของหล่อน ท่านต้องเชื่อแน่ ว่าหล่อนนั้นมีแฟนแล้ว
แต่การทำแบบนี้ หล่อนคิดว่ามันเป็นเรื่องเสี่ยงอยู่มากพอสมควร แต่มันไม่มีทางเลือกอื่น ถ้าจะให้หล่อนสืบเสาะ แสวงและหาเอง กับผู้ชาย ที่มีคุณสมบัติตรงตามเป้าหมาย ที่หล่อนต้องการ มันคงยากหน่อยล่ะ มันเหมือนกับงมเข็มในมหาสมุทรเลยทีเดียว
แค่สามี เพียงแต่ในนามของหล่อนเท่านั้นหรืออย่างที่เขาเรียกว่าสามีจอมปลอมนั่นล่ะ
วาดวลีครุ่นคิดนาน จึงเสนอคำพูด
“งั้นฉันว่า ลองเสิร์ชเข้าไปดูในเน็ตมั้ยเพี๊ยช เผื่อใครสนใจทำงาน และเขาคนนั้นมีคุณสมบัติตรง ตามที่เธออยากได้” วาดวลีเสนอความคิดขึ้นมา
หญิงสาวนิ่งคิดนึกในคำพูดของเพื่อนหลังจากเอ่ยไอเดียเรื่องนี้ขึ้นมา ให้เสิร์ชหาในเน็ต และหล่อนหันหน้ามาทางวาดวลีทันที
“ในอินเทอร์เน็ตนะหรือ อืมมส์ ก็ไม่เลวเหมือนกันนี่วาด แต่ฉันไม่เคยใช้เน็ตหาคู่แบบนี้เลย เคยแต่คลิกซื้อของ หาข้อมูลเว็ปไซด์ของบริษัทต่างๆ เท่านั้นเอง ฉันลืมคิดไปเหมือนกัน ”
“โบร้าน โบราณ เหลือเกินนะฮะ คุณเพี๊ยช แหม ถ้าไม่พูดก็ไม่รู้นะนี่ ว่า เชยเหลือเกิน ”
วาดวลีทำซุ่มเสียงประชดใส่เพื่อนรักที่ตามไม่ทันโลก
“อ้าว ก็จริงนี่ ฉันขอยืนยันตามความจริงย่ะ ”
พีรียาตอบเพื่อน
- Writer
