แอพหาคู่ไม่ใช่หาเรื่อง
1202 Words
ตอนที่ 13
“ถ้าแก ไม่ล่ะก็ แกต้องเลือกไปอย่างนี้เรื่อยๆ แน่แม่คนสวย ไม่ลองจะรู้หรือไง ในเมื่อแกอยากจะมีผอสระอัวจอมปลอม ”
“เฮ้ย พอ ๆย่ะ ไม่ต้องเน้นสาธยายมาก”
พีรียาติงแบบขัดตำหนิเพื่อน เพราะไม่ชอบแม่ปากแบบไม่มีหูรูดอย่างวาดวลี โสดอย่างเดียวด้วย ไม่ต้องการรับของมือสอง แม้จะเป็นแค่ละครหลอกเล่นก็ตาม รวมทั้งไม่มีพวกไม้ป่าเข้ามายุ่ง หล่อนแน่ชัดแล้ว กำลังคลิกหาข้อมูลของบุรุษคนอื่น ตอนนี้ภาพปรากฏหน้าจอแล้วผู้ชายหลายคนที่ล้วนผ่านการจ้องมองจากหล่อน เพื่อสรรหาคุณสมบัติที่ต้องการอย่างที่พีรียาลงคุณสมบัติของตนเองแล้วว่า
“ด่วนต้องการพิจารณาชายหนุ่มหน้าตาดีอายุไม่เกินสามสิบปีผิวขาวหน้าตาดี สะอาด โดยเสนอเงื่อนไขเพื่อขอเป็นคู่ครอง ลับเฉพาะพิเศษ บุรุษท่านใดมีคุณสมบัติตามนี้ โปรดคลิกมาได้ที่เบอร์อีเมล์ข้างล่าง”
ใช้นามแฝงดอกฝ้าย สำเร็จแล้วพีรียาบอกแก่ตนเองถอนใจหลังจากที่ข้อมูลของหล่อนผ่านการตอบรับของบอร์ดทั้งกติกามารยาท และชื่อของหล่อนนั้นไปโผล่หราอยู่ในอันดับของช่องที่เปิดเผยข้อความแถวบรรทัดลำดับคนที่ส่งอีเมล์แล้วระบุเวลาเป็นอันว่าเรียบร้อย
จะคอยดูความสำเร็จที่เกิดขึ้น วาดวลีก็จ้องมองดูด้วย เห็นด้วยกับเพื่อน แต่ไม่คาดเหมือนกันว่าผลจะออกมายังไง สงสารเห็นใจเพื่อนสาวเหมือนกันที่วิธีการแบบนี้มันเป็นการสุ่มเสี่ยงมาก และเป็นเรื่องที่อันตราย เพราะเราไม่รู้จักอุปนิสัยใจคอของเขาแท้จริง แต่ไอ้เรื่องที่จะให้ยายเพี๊ยซนั้นนำเอารูปภาพตัวจริงน่ะฝันไปเถอะ รอไว้ชาติหน้าตอนบ่ายๆก็แล้วกัน
หล่อนถือวิสาสะเอารูปภาพคนใช้ในบ้านมาลงแทน จัดการขอกับบัวชุมแล้ว บัวชุมอนุญาต แต่ไม่รู้จุดประสงค์ที่แท้จริงของหล่อน ผู้หญิงสาวสวย ใครที่ไหนจะมาโง่ เอาภาพที่สวยเหมือนตุ๊กตาญี่ปุ่นมาโชว์ฉันไม่ใช่ผู้หญิงใจง่ายนะยะ ที่จะไปทอดสะพานให้ใครกัน แต่สะพานสายนี้มันก็มีเล่ห์เหลี่ยมด้วย ใครจะไปรู้ว่าไอ้คนที่มันคิดมาตอบรับจะคิดกับเราในแง่ไหน ดีหรือร้ายล่ะ หล่อนต้องป้องกันตัวเองไว้ดีที่สุด ไม่ให้เสียยี่ห้อยายเพี๊ยชพีรียาแสนฉลาด
หากในเวลานี้เมื่อลูกชายเพิ่งกลับมาเหนื่อยๆคงหิวจัด นางปัญญาพรเลยกุลีกุจอพร้อมเอ่ยถามบุตรชายทันที
“มาเหนื่อยๆหิวข้าวมั๊ยลูกแม่ทำเสร็จแล้วอยู่ในครัวหลังบ้าน” ปัณรุจน์ยิ้มให้กับมารดา
“ไม่เป็นไรครับแม่ เดี๋ยวบอร์นจัดการเอง”
“จ้ะ เอาเถอะถอดเสื้อผ้าออกเสียก่อน ไปอาบน้ำให้เย็นชื่นสบายตัวก่อนแล้วมากินข้าวดีกว่า แม่จะจัดไว้ให้”
อย่างว่านอนสอนง่ายอีกครั้ง เมื่ออยู่ต่อหน้ามารดา คุณปัญญาพรเป็นคนละเอียดลออ รักความสะอาดพอๆกับรักสวยรักงาม ห้องหับของเขาที่เข้ามาในวันนี้ สะอาดโล่งโปร่งกว่าทุกวัน เขามีแม่อยู่เพียงแค่คนเดียว เป็นแม่ที่เขารักมากที่สุดในโลก เช่นเดียวกับกาจผู้เป็นพ่อสุดที่รัก เขาจึงได้เหลือบมองดูบนพื้นแล้ว รู้สึกสะอาดมันวับ
“พัดเธอช่วยจัดห้องใหม่ให้พี่กับแม่หรือเปล่า ”
“ จ้ะ พี่บอร์น พัดกับแม่ช่วงลงแรงกันปัดกวาดเช็ดถูทั้งห้อง แล้วจัดให้ใหม่ พัดทำตามแม่บอก เป็นไงคะ ห้องออกมาสวยมั๊ยคะ”
“สวยมากดูโล่งสะอาดไปหมดพี่นึกแล้วไม่มีผิด ต้องเป็นฝีมือแม่ที่ละเอียดอย่างนี้ พี่ขอบใจเธอมากนะพัด” ปวีณาพยักหน้า ในห้องของเขานั้นไม่มีทีวี ไว้รอทำงานเก็บเงินได้มากกว่านี้ก่อนค่อยซื้อ มีเพียงเครื่องเล่นวีซีดีดีวีดี ซึ่งเอาไว้เปิดฟังเพลงแก้เหงา
“พี่บอร์นของหนู ก็เป็นคนที่หน้าตาดี๊ดี อยู่หรอกนะคะ พัดว่า แล้วอายุขนาดนี้ พี่มีแฟนบ้างแล้วหรือยังคะพี่ชายจ๋า”
จู่ๆปวีณายัยน้องสาวตัวดีก็เปลี่ยนเรื่องเอ่ยถามเรื่องนี้ขึ้นมา ปัณรุจน์ถึงกับตกใจเล็กน้อย เขาไม่ฮาไม่ตลกเลยนะ กับคำพูดของยัยเด็กแก่แดดคนนี้ มีมารดาของเขารับฟังด้วย
“แล้ว พัด นี่ เธอมาถามพี่ทำไมเกี่ยวกับเรื่องนี้ มันเรื่องส่วนตัวของพี่นะยัยพัด อยากจะรู้ไปทำไม แก่แดดนักนะ ส่วนเธอน่ะควรจะสนใจเรื่องตำรับตำรามากกว่า พอเลยนะปวีณา อย่ามาถามพี่เรื่องแบบนี้ ”
น้ำเสียงของปัณรุจน์นั้นเหมือนติงและดุเล็กน้อย ทำให้ปวีณาไม่กล้าเหลือบมองพี่ชายและหน้าเสียเล็กน้อย
“แล้วใครจะรู้ล่ะคะว่าพี่บอร์นอารมณ์ไม่ดีอย่างนี้” ยัยน้องสาวของเขาเถียงขึ้นเล็กน้อย
“ใครว่าพี่อารมณ์ไม่ดีกัน”
ได้เรื่องอีกแล้ว เสียงของปัณรุจน์เข้มและข่มน้องสาว เขาไม่ชอบคำพูดที่ปวีณาเอ่ยขึ้นมาเลย
“พี่ว่าเธอเงียบปากน่าจะดีกว่านะยัยพัด ไม่งั้นก็ลุกขึ้นไปทำอย่างอื่น”
ปวีณาเลยเงียบปาก หน้าตายังบูดบึ้ง และหันไปทางมารดา
จากสายตาของนางปัญญาพรมองมายังร่างลูกสาวอย่างเข้าใจ นางเข้าใจอย่างดีว่า ปวีณายังเป็นเด็ก และปัณรุจน์ก็เป็นพี่ชายพี่ชายเตือนน้องสาวก็เป็นความหวังดี
เขาเองนั้นพอรู้ว่าตัวเองพาลใส่น้องสาว มันเป็นไปเพราะอารมณ์หงุดหงิดชั่วแวบหนึ่ง
“ถ้างั้นพี่ขอโทษเธอก็แล้วกัน พี่ผิดก่อนเอ้า”
นางปัญญาพรส่งยิ้มให้บุตรชายคนเดียวที่กลายเป็นคนน่ารักในสายตาของแม่อย่างนางอีกแล้วรู้จักรอมชอมที่จะตกลงกับน้องด้วยดี ไม่ให้น้องเตลิดเลยไปไกลเพราะนิสัยเอาแต่ใจของลูกสาวคนเล็ก
“แล้วคราวต่อไปนะยัยพัด ก็อย่ามาเอ่ย คำแบบนี้อีก เพราะพี่ไม่ค่อยชอบ พี่ยังไม่คิดอะไรมากนัก เกี่ยวกับเรื่องนี้ เรื่องมีครอบครัว อีกอย่างฐานะเราเป็นแบบนี้ ขอให้พี่ได้สร้างตัวก่อน ไว้พร้อมเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น ”
ในยามค่ำคืนอย่างนี้แสงดาวกำลังทอแสงเด่นกระจ่างอีกครั้งที่นอกหน้าต่างเบื้องนอกหากมองจ้องสายตาไปบนฟากฟ้ายามนี้ เมื่อขอบฟ้าทั้งหมดทาบทาถูกแรเงาด้วยสนิทดำราวกับพู่กันสีดำตวัดวาด ผืนราตรีกว้างใหญ่ไพศาล
ที่หากมองไกลๆปรากฏตามหมู่ตึกสูงกลางเมืองกรุงประดับประดาด้วยดวงไฟหลากสีสันช่วยปลุกโลกมายาฟ้าบันเทิงของราตรีในกรุงเทพให้มีชีวิตชีวาเหมือนอย่างเคยเช่นทุกวัน
ปัณรุจน์อยู่ในชุดเตรียมพร้อมที่จะออกไปข้างนอก
- Writer
