BİŞNEV ( ücretsiz )

E: O ve Ben

Selamun aleyküm 🍂🍂

Keyifli okumalar...🍭🍭

Ağabeyimlerin gelmesiyle etrafı dolaşmaya başlamıştık. Biraz sonra hediyelik birşeyler almak için mağazalara girmişti herkes. Yeşim iki tane yöresel bebek kıyafeti almıştı. Biri ablası içinken diğeri ne içindi....

Aptal olma oğlum kız senden boşandıktan sonra hayatına bakacaktı. Benim yüzümden hayatına küsecek değildi ya. Tekrar evlenecekti. Birkaç gün önce onunla ilgili kurduğum evli mutlu çocuklu hayalimi başkasıyla gerçekleştirecekti.

Birşey demeye hakkım yoktu. Herşeyi ben batırmıştım. İntikam uğruna ikimizi de bitirmiştim. Ne yapsa hakkıydı.

Başkasıyla evlenecekti, onunla mutlu olacaktı. Onunla çocukları olacaktı. Ben, ben de yaptıklarımla bir ömür boyu pişmanlık yaşayıp onu kaybettiğim için mutsuz olacaktım... Hak etmiştim...

Onlar birşeyler aldıktan sonra yemek yemek için bir restorana oturmuştuk. Yeşim buraya ilk defa geldiği için yemek seçmesinde yardımcı olmuştum.

Bir ara hem gıcıklık olsun hem de benimle konuşsun diye yemeğinden yemiştim.

"-Ne yapıyorsun sen?

-Yemek yiyorum.

-Bilmem farkında mısın ama o benim tabağım .

-Evet.

-Evet? Senin önünde de aynı yemek var. Kendikini yesene .

-Bu daha güzel.

-Sen ne biçim bir cinssin.

-Bilmem.

-Sa.. Sana gerçekten ne diyeceğimi bilmiyorum. Pes.

-Mahlukat diyebilirsin.

-Sabır. Allah'ım sabır."

Bizimkiler yemekten sonra çay içerken Yeşim namaz kılmak için kalkmıştı. Hem onu yalnız bırakmamak için hem de buradan bir an önce çıkmak için Yeşim ile birlikte ben de kalkmıştım.

Camiye gidene kadar ikimizde konuşmamıştık. Yeşim namazını kılıp gelince yine konuşmayarak restorana geçmiştik.

Ağabeyimin hesabı ödediğini öğrenince arabalara geçmiştik.

Eve gidene kadar hava kararmıştı.

Eve geldiğimizde bizimkiler kış bahçesinde oturduklarını öğrenmiştik. Yeşim benden önce odaya çıkıp üstünü değiştirmişti. Ben de üstümü değiştirince beraber dedemlerin yanına geçmiştik. Herkesin gelmesiyle yemeğimizi yemiştik.

Yemekten sonra Yeşim'de kızlara yardım etmişti. En son eve geçip tatlıları alacakken ben de onunla beraber kalkmıştım.

Kardan dolayı Yeşim'in ayağı kaymıştı. Düşmeden onu tutmuştum. Çok yakındık, gözlerimi ondan alamıyordum.

Soğuktan kırmızı olan dudakları ve burnu aklımı başımdan almıştı.

Daha fazla dayanamayarak yapmamam gereken birşeyi yapmıştım. Yeşim'i öpmüştüm.

Onu öperken dünyadan soyutlanmıştım. Sadece o ve ben. Yavaş yavaş ne yaptığımı fark edince gözlerimi açtım.

Rızası olmadan bir an da nefsime yenik düşüp öpmüştüm. Allah benim belamı versin.

Yeşim beni itmeye çalışıyordu. Hiç birşey yapmadan anın tadını çıkarmak isterken yengemin sesini duymamla Yeşim'in beni itmesi bir olmuştu.

"-Ah kusura bakmayın gençler. Bilemedim burada yakınlaşacağızı. Odanız yok mu sizin?

-Yenge.

-Aman ne dedim sanki. Ağabeyi kılıklı. Sen burada kızı öp ben suçlu olayım... Yürü Pınar gidelim, çifte kumruları yalnız bırakalım."

Diyerek yanımızdan ayrılmasıyla Yeşim'in tokadı basması bir olmuştu.

"-Sen... Sen ne yaptığını sanıyorsun. Kimsin sen... Bana yaklaşma... Yeter artık benden uzak dur. Unutma haftaya herkese herşeyi söyleyince bir daha yüzünü görmeyeceğim. Düş yakamdan... Baksana amacına ulaştın, senin yüzünden mesleğimi bıraktım. Senin yüzünden.... Hayatımı MAHVETTİN, psikolojik anlam da bitirdin şimdi de fiziksel olarak hayatımı mahvediyorsun. ANLIYORMUSUN YETER . RAHAT BIRAK BENİ....

-Yeşim... seni sev...

-Kes... Kes sesini bana baksana sen. Karşında eski Yeşim yok. Anladın mı yok... Ben sana sabah da söylemedim mi beni bulaştırma diye. Ne halt yiyeceksen ye ama benden uzakta ye.... Bir hafta sonra herkese boşanacağımızı söyleyeceğiz ama beyefendi yine yeniden yalanlar söylüyor... UZAK DUR BENDEN...

-Ben...

-Sen ne? Yüzsüz müsün sen , uzak dur diyorum ama yakınımdasın hâlâ duruyorsun. Nesin sen, kimsin sen. Ben ben ben hep sen zaten. Hiç mi başkasını düşünmezsin hiç mi başkalarının duygularını düşünmezsin. Sen nişanlının söz de intikamı için benimle evlendin. Beni mesleğimi bırakmam için mecbur bıraktın. Hayatıma girdiğin güne de sana da nalet olsun. Senin yüzünden, yaşadığım herşey senin yüzünden. Olur da birgün bana inanırsan ya da suçsuz olduğum ortaya çıksa bile seni affetmeyeceğim. Duydun mu beni ASLA . Hayatıma nasıl geldiysen öyle de çıkacaksın. Seni Allah'a havale ediyorum. Beni bitirdin, umarım aynı şeyleri kimse sana yaşatmaz. Yaşasan dayanamazsın.... "

Demesiyle başka birşey söylemeden yanından ayrılarak dedemlerin yanına geçtim.

Niye onu öpmüştüm. O beni susturmasaydı ona sevdiğimi söyleyecektim. O zaman ne değişecekti.

O hali niye gözüme farklı görünmüştü. Bu zamana kadar ona fiziksel anlam da yaklaşmamışken şimdi benden gidecek diye mi öpmüştüm?

Onu öptüğüm an gözümün önünden bir türlü geçmiyordu.

Biraz sonra Yeşim elindeki tepsiyle gelip tatlıları dağıtmıştı. Bana verirken yüzüme bakmamıştı. İlk fırsatta özür dilemeliydim.

Yengemin yanına oturmuştu. İkisi kendi arasında konuşurken çimen gözlü kırmızının bütün tonlarına bürünmüştü. Yengemin bizi gördüğü için onu utandırdığının farkındaydım. Ağabeyimin konuşmasıyla ona dönmüştüm.

-Emre ben Poyraz'ı yengene verip geliyorum. Çıkalım artık. Adamlara söz verdik gitmezsek ayıp olur.

-Ben üstüme birşey giyinip geliyorum...

Diyerek eve geçtim. Üstüme bir mont alıp, ağabeyimin gelmesiyle evden ayrılmıştık.

Mekana gittiğimizde bizimkilerde gelmişti. Onlarla selamlaşıp oturmuştuk. Bütün gece Yeşim'i düşünmekten hiç birşeye katılmamıştım.

....

Eve geldiğimiz de saat onikiyi geçmişti. Ağabeyim arabayı park ederken aklımda yine Yeşim vardı. Onu öpmem vardı.

Ağabeyimin gelmesiyle eve geçmiştik. Sessiz adımlarla üst kata çıkmıştık. Odaya nasıl gireceğim diye düşünürken ağabeyimin konuşmasıyla ona döndüm.

Kapı kilitliydi, açılmıyordu. Ben de hemen elimi kapıya atıp açmaya çalıştığımda kilitli olduğunu fark ettim.

"-Kesin yengen söylemiştir Yeşim'e yoksa kızın nereden aklına gelsin."

Demişti ama geç geldiğimiz için bu kapı kilitlememişti. Yeşim onu öptüğüm için kapıyı kilitlemişti. Yüzümü görmek istemiyordu.

Ağabeyimle ikizlerin yanında kalmaya karar verince ağabeyim konuşmaya başladı.

"-Olur, olur da yarın birşey bulup kendimi affettirmeliyim. Yoksa kırk yıl yengen burnumdan getirir.

-Ne yapıcaksın ki. Sanki ne yaptın. Gittiğin yer belliydi.

-Sus... Ulan iki saat geç geldik diye odaya almıyor. Birgün eve gelmesek boşayacak resmen hatun .

-Ağabey abartmıyor musun altı üstü kapıyı kilitledi.

-Oğlum sen daha kadınları tanımıyorsun. Belli Yeşim birşey demiyor ama kadınlar yaşananları kolay kolay unutmaz. Konuşmadıkları unuttukları anlamına gelmiyor. Unutmuş gibi yaparlar.

-Ağabey affetmezler mi?

-Affederler affetmesine de kolay affetmezler. Affederlerse de unutmazlar. "Affa değer olanı zaten herkes affeder. Asıl af, affa layık olmayanı da affetmek değil mi? Tıpkı vicdan gibi. Onu kaybetmeye en fazla hakkımız olduğu anda koruyabildiğimiz şey değil miydi vicdan? " demiş Nazan Bekiroğlu. Sence bir insan kolay kolay affeder mi? Sen olsan affedermisin?

-Beni hiç affetmeyecek... "

Demiştim. Bunları ben yapmıştım. Benim yüzümden herşeyi batırmıştım.

Ağabeyim konuşup ikizlerin yanına çıkmıştık. Gece Yeşim'in yanında uyumak varken bizim öküzlerle uyuyacaktim mecburen.

Sabah uyandığımda koltukta uyuduğum için her yerim tutulmuştu. Annem sabah bizi burada gördüğü için hesap sormuştu. Yengemin açıklama yapmasıyla annem bizi salmıştı.

....

Bugün Trabzon'daki son günümüzdü. Yeşim İstanbul'a döndüğümüzde hemen herkese herşeyi anlatacaktı. Onunla son günlerimizdi.

Camdan dışarıyı izleyip kendimle savaşıyordum. İçeriye Yeşim girmişti. Yanına kıyafet alarak odadan çıkmıştı. Daha fazla düşünmemek için üstümü değiştirip salona geçtim. Bugün burada son günümüz olduğu için amcamlarda kahvaltıya gelmişti.

Kahvaltımızı yapıp evden çıkmıştık. Buraya geldiğimiz gibi arabalara binmiştik. Annem kahvaltıdan beri tuhaftı. Yüzüme bakmıyordu, baksa da sinirliydi.

Kardan dolayı araba arada sırada duruyordu. Yine araba durduğu sırada Yeşim'in telefonuna mesaj gelmişti. Artık ne ile ilgili mesaj geldiyse çok mutlu olmuştu.

Önüme dönüp Osman ağabey ile konuşmaya başlamıştım ki karşı şeritten gelen kamyon ile ne olduğunu anlamadım.

🍀🍀🍀