“อื้มมมมมม”
“ตื่นแล้วก็ลุกไปสิ ฉันจะไปอาบน้ำ”
“อีกนิด...”
“นี่! ถ้าคุณไม่ลุกก็เอาแขนออก ฉันจะไปอาบน้ำ”
“ไม่...”
ทางด้านโรสรินตอนนี้กำลังเริ่มหมดความอดทน เธอตื่นตั้งแต่เมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้วแต่กลับไม่สามารถที่จะลุกออกจากเตียงได้เพราะแขนใหญ่ของเพชรพลเอาแต่กอดเธอเอาไว้แน่นไม่ยอมให้ลุกไปไหนทั้งๆที่เขาตื่นแล้วแท้ๆ
“ฉันอยากอาบน้ำ...”
“โอเค งั้นผมอาบด้วย”
“ไม่เอา...กลับไปอาบที่ห้องคุณสิ”
“งั้นก็นอนต่อ”
ไม่พูดเปล่า เขายังฉุดร่างที่พึ่งปล่อยให้เป็นอิสระลงนอนในท่าเดิม ทำเอาโรสรินถึงกับนอนนิ่ง เมื่อรู้สึกว่าเริ่มไม่ปลอดภัยเพราะความใหญ่โตของแก่นกายชายกำลังดุนดันอยู่ที่สะโพกผายของเธอ ส่วนเพชรพลเองก็พอรู้และยิ่งแกล้งดุนดันกดเน้นถูไถไปมา
“พอได้แล้ว หยุดเลยนะคนบ้า...”
“หยุดอะไร ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ”
“ฉันไม่ไหวนะ ตอนนี้เจ็บอยู่เลย...”
“ฮ่าฮ่าฮ่า คิดอะไรอยู่น่ะ ทะลึ่งจริงๆ เห็นผมอึดผมก็ต่อ
