ในระหว่างทางหลันจิงที่นั่งคู่มากับจื่อหลงเห็นว่าชายหนุ่มมีเลือดไหลตรงหัวไหล่ จึงรับฉีกชายชุดของตน
“ท่านยื่นแขนมาสิ เลือดไหลใกล้จะหมดตัวแล้วกระมัง”
กล่าวจบนางไม่สนใจธรรมเนียมอันใดอีก รีบกระเถิบเข้ามาใกล้แล้วเอาชายผ้านั้นพันแผลห้ามเลือดไว้ทันที
“ขอบคุณท่านมาที่ปกป้องฮูหยินไว้”
แม้จะยังดูมึนงงกับการกระทำของหลันจิง แต่เขายังคงยื่นแขนให้นางทำแผลโดยไม่ปริปากอะไร เมื่อเห็นว่าแขนโดนพันเรียบร้อยจึงกล่าวขอบคุณ
“ขอบคุณแม่นางหลันจิงมากที่ช่วยทำแผลให้ หน้าที่ของข้าคือปกป้องฮูหยินจากภัยอันตราย ครั้งนี้ข้าพลาดพลั้งเพราะวรยุทธ์ของข้ากลับคืนมาแค่ไม่กี่ส่วน แม้ว่าร่างกายจะแข็งแรงขึ้นมากแล้วก็ตาม แต่ยังไม่เป็นที่พอใจของข้า”
ต่อให้ร่างกายแข็งแรงและพละกำลังกลับมาแล้ว แต่ยังไม่เป็นที่พอใจของจื่อหลง เขายังคิดว่าวรยุทธ์นั้นยังกลับมาไม่เต็มสิบส่วน
“ท่านดูแลความปลอดภัยให้ฮูหยินก็จริงอยู่ แต่ท่านต้องดูแลตัวเอ
