“ท่านทั้งสามเรียกข้าว่าเสี่ยวซินเถอะเจ้าค่ะ ดูคล้ายกับพวกท่านจะสงสัยในความเป็นมาของข้าไม่น้อย”
ฟ่านจือหานเพียงปรายตามองก่อนจะหลับตาคล้ายกับคนต้องการความสงบและไม่อยากพูดจากับผู้ใด
“เช่นนั้นเสี่ยวซินเรียกข้าว่าพี่ซือเหวิน ส่วนนี่พี่ชายข้าซือหมิง ส่วนคนที่ไม่พูดไม่จามีแต่ความเย็นชาที่สุดคือพี่ใหญ่ของพวกข้าพี่จื่อหาน”
เหอซือเหวินเป็นคนแนะนำตัวเสียเอง ทำให้ชายอีกสองคนต้องถลึงตาใส่ในความปากมากของน้องชาย
“ว่าแต่พวกท่านไม่หิวกันหรือเจ้าคะ อาหารแห้งที่ข้าพกมาหมดแล้วเช่นกัน ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวข้ามา ไม่ไกลจากนี้คล้ายจะมีลำธาร”
เสี่ยวซินไม่ต้องการให้บุรุษทั้งสามคนนี้สงสัยในฐานะของนางมากนัก จึงขอตัวออกมาที่ลำธาร นางต้องการล้างเนื้อล้างตัวเช่นกัน พร้อมกับหาอาหารสักเล็กน้อย พรุ่งนี้ผ่านเมืองข้างหน้า ค่อยแวะซื้ออาหารแห้งเก็บเป็นเสบียง
กล่าวจบนางไม่รอฟังคำตอบของผู้ใด จากนั้นจึงเดินออกมาจากชายทั้งสามค
