นายท่านผู้เฒ่าฟ่านพยักหน้าเห็นด้วยกับหลานชายและหลานเขย ซึ่งเขามองว่าหลังจากนี้ไปสกุลฟ่านคงอยู่ไม่สงบสุข และตัวเขาไม่ใช่เสือที่ไม่มีเล็บ ที่จะยอมนิ่งดูดายให้ถูกรังแกอยู่ฝ่ายเดียว
ทว่าสิ่งที่เขาเป็นกังวลที่สุดคือหลานสาวที่กำลังตั้งครรภ์อยู่ตอนนี้ หากสกุลฟ่านขยับขยาย เกรงว่าจะเป็นอันตรายต่อหลานและเหลนในท้อง
“แล้วไท่จื่อเห็นว่าข้าควรทำเช่นไรหรือ”
“ท่านตาขอรับ ไม่ว่าข้าจะเป็นอาเฟยหรือเว่ยเฟยหลง ข้าขอให้ท่านตาเรียกขานข้าเช่นเดิมเถิดขอรับ”
นายท่านผู้เฒ่าฟ่านพยักหน้าพอใจที่ไท่จื่อผู้นี้ไม่ถือตัว เช่นนั้นชายแก่เช่นเขาก็วางใจว่าฮวาเอ๋อร์จะต้องไม่น้อยเนื้อต่ำใจเมื่อไปใช้ชีวิตในแคว้นเว่ย
“เช่นนั้นข้าก็วางใจว่าฮวาเอ๋อร์มีคนที่ดูแลได้ดี อาเฟย เจ้าคิดว่าเรื่องนี้จะไปในทิศทางใดหรือ ไม่ใช่ข้าไม่คิดเตรียมการ ทว่าเรื่องนี้ใหญ่พอควร หากสกุลฟ่านจะโยกย้ายทรัพย์สินนั้นคงเป็นจุดสนใจของชาวบ้านและพวกคนในราชสำน
