ประมาณสามชั่วโมงต่อมา…
-คอนโด KEY-
เวลา 23.23 น.
“จีน…”
“จีน…”
“จีนครับ”
“จีน”
“อืม… ง่วง”
“ถึงแล้วจีน ไปนอนบนห้องกัน” มีแรงสะกิดเบา ๆ ที่แก้มของฉัน พร้อมกับการลูบที่ศีรษะ
“หิวข้าว” ลืมตาขึ้นก็เอ่ยปากบอก ฉันเผลอหลับระหว่างที่พี่หมอคีย์ขับรถและจับมือของฉันไว้ตลอด ก็ภายในรถมันเงียบ ถ้าฉันอ้าปากพูดเราก็จะทะเลาะกัน การเงียบของฉันจึงดีที่สุด
ฉันไม่พูด พี่หมอคีย์ก็ไม่พูด เราก็ไม่ต้องทะเลาะกัน
“บนห้องมีข้าวกล่องแช่แข็งอยู่ เดี๋ยวกินอันนั้นก่อนได้ไหม”
“อืม ปะขึ้นห้องเถอะ จีนหิวแล้วก็ง่วง” ฉันพยักหน้ารัว ๆ คือตอนนี้กินอะไรก็ได้ เพราะง่วงมากและหิวเช่นกัน
พูดแล้วฉันก็เปิดประตูลงจากรถ พี่หมอคีย์ก็เช่นกัน เขาลงจากรถและเดินไปเอากระเป๋าของฉันมาถือจากนั้นก็เดินมาจับมือ พาเดินเข้าคอนโด พี่หมอคีย์พาฉันเข้าลิฟต์ กดที่ชั้น 32 ใช่ค่ะ พี่หมอคีย์เขาอยู่ชั้น 32 ชั้นบนสุด ไม่สิ บนสุดคือชั้น 33 ดาดฟ้า
