“…” ฉันเฉย ทำหูทวนลม รีดผ้าต่อ ทำเหมือนว่าผู้หญิงหน้าด้านตรงหน้าของฉันไร้ตัวตน
อยากเห่าก็เห่าสิ ปล่อยให้เห่าไป เห่าให้สาสมใจ เดี๋ยวก็ไม่กล้าเห่าอีกนานเลยล่ะ
เอ๊ะ! หรือจะไม่ได้เห่าตลอดไปกันนะ
“รู้ไหมว่าเธอน่ะทุเรศ! เดินข้างคีย์ไม่อายบ้างเหรอ ไม่สงสารเขาบ้างหรือไงที่ต้องอยู่ใกล้คนอย่างเธอ สถุล พวกต่ำ”
“คงจะเก่งแค่ตอนอยู่ต่อหน้าผู้ชายสินะ งี้แหละ เด็กไม่รู้จักโต ต้องมีคนคุ้มกะลาหัว ฉันจะบอกอะไรเธอให้นะ” ผู้หญิงหน้าด้านเดินมาหยุดตรงหน้าฉัน มีเพียงโต๊ะรีดผ้าที่กั้นกลางไว้
เธอยิ้มเหมือนเย้ยหยันฉันเอามาก ๆ และพ่นคำหยาบคายออกมาใส่คนอื่น ทำแบบนี้ดูสูงส่งมากหรือไงกันนะ
นี่น่ะเหรอนักศึกษาแพทย์ เสื่อมเสียสถาบันซะจริง
“จริง ๆ เรื่องนี้ใคร ๆ ก็รู้นะ คงมีแต่เธอที่ไม่รู้ ยัยเด็กน้อย ฉันจะบอกให้เธอฉลาดขึ้นแล้วกัน เรื่องของเรื่องก็คือฉันกับคีย์เราคบกัน เอากัน อยู่ด้วยกัน ไปไหนด้วยกันบ่อย ๆ และที่เขาไ
