ครบสามวันที่ฉันไม่รับงานร่องรอยจากคนใจร้ายหายไปหมดแล้ว เขาไม่โพล่หน้ามาให้เห็นเลย แล้วฉันจะนึกถึงเขาทำไมเนี่ย เขาไม่มากวนก็ดีแล้วนิ
ติ่งต่อง!
ใครมาแต่เช้าหรือว่าเขาจะมา ฉันรีบเดินตรงไปที่ประตู เปิดประตูต้อนรับแขกผู้มาเยื่อน
“หายไปไหนมา” ฉันพูดขึ้นทั้งที่ยังไม่ทันมองหน้าแขก
“ก็ไปทำงานสิครับ ถามแปลกๆ” อ้าว ไดมอนด์เองเหรอ ฉันทำหน้าตกใจเล็กน้อย
“แล้ววันนี้ไม่ทำรึไง” ฉันถามน้องชายเมื่อเดินเข้ามาในห้องแล้ว
“ทางค่ายให้พักผ่อนสองอาทิตย์นะ” ไดมอนด์บอก
“แล้วของที่มอนด์ให้ไปเอาอยู่ไหนล่ะ” พูดขึ้นมาก็ดีล่ะ
ฉันเดินไปหยิบถุงกระดาษสีดำออกมาโยนให้ไอ้น้องบ้าทันที
“เฮ้ย เดี๋ยวพังหรอก โยนมาได้” ไดมอนด์รีบรับของอย่างเร็ว
“แกกลัวอะไรพัง ห๊ะ! ไอ้น้องบ้าใช้ให้พี่ไปเอาอะไรให้ มันน่านัก” ฉันเดินเข้าไปบิดหูไดมอนด์ด้วยความโมโห แกรู้ไหมไอ้มอนด์ว่าพี่แกต้องเจออะไรบ้าง
“โอ๊ยยย พี่ไลลาเบาๆ เจ็บ!” ไดมอนด์ร้องโ
