ห้ามยุ่ง<ต่อ>
1104 Words
ตอนนี้ทั่วทั้งหอประชุมของโรงเรียนหนาแน่นไปด้วยบรรดานักเรียนที่มารอชมการแข่งขันบาสรอบคัดเลือก ฉันพร้อมเพื่อนๆหลีดทั้งหกคนก็กำลังทำหน้าที่ส่งกำลังใจแรงเชียร์ไปให้สีของตัวเองอยู่ขอบสนาม
จบลีลาและท่วงท่าอันสวยงามของพวกฉันเสียงเชียร์ในหอประชุมแห่งนี้ก็ครึกครื้นกว่าเดิมและไม่กี่นาทีต่อมาการแข่งขันบาสก็เริ่มขึ้น
ช่วงแรกๆของการแข่งขันทีมพี่เสือถูกคะแนนทิ้งห่างหลายแต้มอยู่เหมือนกันแต่พอถึงกลางๆเกมส์ก็ตีตื้นขึ้นจนไล่ตามคะแนนของอีกทีมทันแต่ช่วงหลังของเกมส์การแข่งดุเดือดมากเพราะทั้งสองทีมผลัดกันนำผลัดกันตามตลอดพลอยทำให้คนที่เชียร์อยู่ขอบสนามแล้วก็หลีดอย่างพวกฉันต่างก็ตื่นเต้นและลุ้นไปตามๆกระทั่งในไม่กี่นาทีสุดท้ายพี่เสือก็โชว์ฟอร์มด้วยการทำสามคะแนนให้ทีมไปหลายครั้งจนคว้าชัยชนะมาได้ในที่สุด
“เฮ้!! วู้….!! กรี๊ดดด!! ”
เสียงเชียร์กระหนำดังขึ้นทั้งหอประชุมแห่งนี้ บรรดานักเรียนที่อยู่สีเดียวกับพวกพี่เสือก็พากันส่งเสียงเชียร์ บ้างก็ตะโกนชื่อของพี่เสือออกไปส่วนฉันถึงไม่ได้ดีใจและเชียร์พี่เสือออกนอกหน้าเหมือนคนอื่นแต่ตอนที่กำลังแข่งกันอยู่ฉันก็ไม่ได้ละสายตาไปจากพี่เขาเลย
หลังจากที่การแข่งบาสจบก็เป็นเวลาเที่ยงๆพอดีฉันกับหลีดคนอื่นๆเลยพักกินข้าวกัน พอกินข้าวเสร็จฉันก็ขอออกมาเข้าห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัวก่อนจะไปเชียร์กีฬาประเภทอื่นในช่วงบ่ายแต่ระหว่างทางฉันดันเจอกับพวกเพื่อนของพี่เสือที่ชื่อเบสกับพี่ชายของดาวที่ชื่อดิว
“นึกว่าใครน้องข้าวคนสวยของพี่นี่เอง”
พวกพี่เขามายืนขวางไม่ให้ฉันเดิน
“ขอทางหน่อยค่ะ”
ฉันพยายามคุยด้วยดีๆเพราะไม่อยากมีเรื่องอีกอย่างฉันรีบด้วย
“เดี๋ยวสิจะรีบไปไหนน้องข้าวรู้ไหมว่าพอน้องแต่งตัวแบบนี้แล้วมันทำให้พวกพี่อยากจะ……”
พี่ดิวพี่ชายของดาวใช้สายตาลามกมองฉันตั้งแต่หน้าอกลงไปจนถึงต้นขาที่มีชุดหลีดสั้นๆปิดเอาไว้
“พวกพี่เลิกยุ่งกับข้าวสักทีได้ไหมคะ”
ฉันพูดอย่างเหลืออด ที่ฉันไม่ได้เอาเรื่องที่พวกพี่เขาลวนลามฉันในห้องน้ำไปบอกใครส่วนนึงเป็นเพราะฉันกลัวแต่อีกส่วนเป็นเพราะฉันอยากให้เรื่องมันจบแต่รู้สึกว่ายิ่งฉันไม่พูดพวกพี่เขาก็ยิ่งได้ใจ
“ถ้าอยากให้พวกพี่เลิกยุ่งน้องก็เต้นท่ายั่วๆให้พวกพี่ดูหน่อยสิ”
พี่คนที่ชื่อเบสบอกฉันด้วยสายตาลามกพอกัน
“ไม่ค่ะ ข้าวไม่อยากเต้น”
ฉันปฏิเสธไปทันที ทำไมฉันจะต้องมาเต้นให้คนอย่างพวกพี่เขาดูด้วยล่ะ
“ทำไมทีเมื่อกี้พี่ยังเห็นน้องข้าวเต้นท่าพวกนั้นอยู่เลย”
พี่คนที่ชื่อเบสเดินเข้ามาใกล้ฉันด้วยสายตาที่ฉันเริ่มกลัว ตอนนี้นักเรียนส่วนใหญ่ไปดูการแข่งกีฬาไม่ก็รวมตัวอยู่ที่สีของตัวเองดังนั้นบริเวณอาคารเรียนต่างๆเลยไม่มีใครอยู่
“ข้าวเต้นเชียร์ค่ะข้าวไม่ได้เต้นยั่วใคร”
พูดจบฉันก็จะเดินเลี่ยงออกไปแต่ก็ถูกรุ่นพี่นิสัยไม่ดีดึงข้อมือไว้
“พี่ยังไม่ได้บอกเลยว่าให้น้องไปได้”
พี่ชายของดาวมองหน้าฉันแล้วยิ้มออกมาแต่มันรอยยิ้มที่ฉันไม่ชอบเอาซะเลย
“ปล่อยค่ะพวกพี่ไม่มีสิทธิ์จะทำแบบนี้กับข้าวนะ”
ฉันพยายามสลัดมือพี่ชายของดาวแต่ก็ไม่สำเร็จฉันเลยเหยียบไปที่เท้าพี่เขาแรงๆแล้วก็จะวิ่งหนีแต่ก็ไม่ทัน
“ทำไมวันนี้พูดยากจังทำตัวให้มันง่ายๆแบบวันนั้นหน่อยสิ”
พี่ชายของดาวจ้องฉันด้วยสายตาที่น่ารังเกียจ
“โรคจิตหรอคะ”
“น้องว่าอะไรนะ”
คราวนี้พี่เขาจ้องหน้าฉันดุๆเพราะพึ่งถูกฉันว่าให้เมื่อกี้
“ข้าวถามว่าพี่สองคนเป็นโรคจิตหรอคะถึงชอบหมกมุ่นแต่เรื่องพวกนี้”
ฉันที่สุดจะทนเลยตะคอกใส่หน้าพี่เขาไป ทำไมฉันจะต้องทนให้พวกพี่เขารังแกด้วยล่ะ
“ปากดีนักนะ เห้ย….”
พอจบประโยคนี้พี่ขายของดาวก็มองหน้าคนที่ชื่อเบสแล้วพี่เบสนั่นก็เอาน้ำแดงที่ถืออยู่เต็มแก้วราดลงมาที่หน้าฉัน
“เป็นไงเย็นชื่นใจไหมครับน้องข้าว”
ฉันได้แต่ยืนกำหมัดไว้แน่น ทำไมพวกพี่เขาจะต้องทำกับฉันขนาดนี้ ฉันเป็นลูกไม่มีพ่อไม่มีแม่หรือไงถึงได้รังแกและดูถูกกันขนาดนี้แล้วน้ำตาของฉันก็ไหลออกมา
“ทำอะไรวะ”
เสียงของใครสักคนดังเข้ามา พอฉันมองไปก็เห็นว่าเป็นพี่เสือ นี่ฉันยังถูกรังแกไม่พออีกหรอ ถ้าพี่เสือมาร่วมวงแกล้งฉันอีกคนฉันจะโดนอะไรอีกบ้าง
“ไม่มีอะไรหรอกกุสองคนก็แค่สั่งสอนน้องมันนิดหน่อยข้อหาที่......ปากดี”
พี่ชายของดาวไม่ได้สะทกสะท้านกับสิ่งที่ตัวเองทำสักนิดแต่กลับมองฉันด้วยความสะใจ ทั้งที่ดาวเป็นคนน่ารักและนิสัยดีแต่ทำไมถึงได้มีพี่นิสัยแย่แบบนี้
“ไป”
อยู่ๆพี่เสือก็ดึงแขนฉันออกมาจากรุ่นพี่สองคนนั้น
“ทำอะไรของมึงวะ”
พี่คนที่ชื่อเบสมองหน้าพี่เสือเหมือนไม่พอใจเท่าไหร่และคงจะคิดไม่ถึงว่าพี่เสือจะทำแบบนี้เพราะขนาดฉันเองยังตกใจ
“ใกล้เวลาแข่งบาสแล้วพวกมึงไปเตรียมตัวเหอะ”
เจ้าของใบหน้าเย็นชาหันกลับไปพูดกับเพื่อนตัวเองก่อนจะจูงมือฉันให้เดินต่อ
“มึงจะช่วยน้องมันทำไมวะมึงก็ชอบแกล้งยัยนี่ไม่ใช่หรอ”
พี่ชายของดาวเป็นคนพูดและประโยคนี้ก็ทำให้คนที่จับมือฉันอยู่หันหลังกลับไป
“กุแกล้งได้คนเดียวคนอื่นห้ามยุ่ง”
---------------------------------------
พี่เสือนิสับไม่ดี
- Writer
