เนื่องจากวันนี้เป็นวันแรกคุณลุงกับแม่เลยอยากมาส่งฉันที่มหาวิทยาลัย พอลงรถได้ฉันก็รีบใส่เกียร์หมาเพราะใกล้จะได้เวลานัดรวมแล้ว
“ทำไมป่านนี้พึ่งมายะ”
ฟ้ากระซิบกระซาบกับฉัน เราสองคนสอบเข้าที่เดียวกันแถมยังเรียนคณะเดียวกันอีกและตอนนี้ฟ้าก็กลายเป็นเพื่อนสนิทเพียงของฉันไปแล้ว
“รถติดน่ะแล้วเมื่อคืนเป็นเพราะใครล่ะที่ทำให้เรานอนดึก”
ถ้าตัวเองไม่มัวแต่ชวนคุยเรื่องรุ่นพี่คนนั้นคนนี้มีหรอที่ฉันจะตื่นสาย
“สองคนนั้นน่ะคุยกันอะไรกันมิทราบ”
น้ำเสียงเข้มดังขึ้นทำให้บทสนทนาของเราสองคนต้องจบลงทันทีแต่ดูเหมือนว่าจะไม่ทันเพราะตอนนี้ฉันกับฟ้าตกเป็นเป้าสายตาของเพื่อนๆในคณะไปแล้ว ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมรุ่นพี่ที่รับน้องจะต้องชอบตะคอกเวลาที่พูดทุกทีเลย ไมค์ก็มีไม่รู้จักใช้
“น้องสองคนนั้นน่ะยืนขึ้นซิ”
รุ่นพี่คนเดิมส่งสายตามหาโหดมาที่ฉันกับฟ้า
“ชื่ออะไร”
พี่เขาตะโกนมาถาม
“ข้าวค่ะ”
“ฟ้าค่ะ”
“พูดดังๆไ
