“ผมอิ่มแล้ว”
พูดแล้วก็เดินออกไปเลย
“ทานต่อเถอะลูกชายลุงก็เป็นแบบนี้แหละอย่าถือสาเลยนะ”
คุณลุงคงพูดตามมารยาทของเจ้าของบ้าน
หลังจากกินข้าวเสร็จฉันเดินออกมาส่งพี่นนท์ที่รถ
“ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ”
พี่นนท์ยิ้มให้ฉันพร้อมกับโบกมือฉันก็ยิ้มตอบและโบกมือให้พี่นนท์เหมือนกัน ทันทีที่พี่เขาขับรถออกไปฉันก็ค่อยกลับเข้ามาในบ้านแต่ตอนที่ฉันกำลังจะขึ้นไปบนห้องพี่เสือก็ฉุดแขนฉันให้เดินตาม
“จะทำอะไรคะ”
ฉันกลัวมีใครมาเห็นเลยต่อว่าไปทันที พี่เสือชอบทำรุ่มร่ามกับฉันแล้วยังทำเหมือนไม่สนใจใครหน้าไหนทั้งนั้น
“เธอไม่เข้าใจที่ฉันพูดสินะ”
คนตัวสูงยืนขมวดคิ้วอยู่ตรงหน้าฉันท่าทางเหมือนพึ่งไปตีกับรังแตนมา
“เข้าใจอะไรคะ”
ฉันถามก่อนจะหลบสายตาคู่นั้น ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันอาจจะไม่รู้สึกอะไรแต่ตอนนี้ฉันทำไม่ได้แล้วตั้งแต่ที่พี่เสือข่มเหงฉันฉันก็กลัวทุกครั้งที่ต้องอยู่ใกล้
“ไอ้นนท์”
พอพูดถึงพี่นนท์พี่เสือก็มอ
