ฉันฝืนร่างกายออกมาจากห้องตอนค่ำๆเพราะแม่มาตามให้ไปกินข้าวเห็นว่างานเสร็จเร็วกว่ากำหนดเลยบินกลับมาวันนี้ ฉันคิดไม่ออกเลยว่าถ้าแม่กับคุณลุงกลับมาเร็วกว่านี้สักหน่อยจะเกิดอะไรขึ้น
“ทำไมทำหน้าแบบนั้นกินข้าวเหมือนคนหมดอาลัยตายอยากเลยนะข้าว”
แม่ทักฉันขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าฉันไม่ค่อยดี
“คือข้าวรู้สึกเหนื่อยนิดหน่อยน่ะค่ะ”
ฉันก้มหน้าลงเขี่ยเม็ดข้าวในจาน จะให้ฉันปั้นหน้ายิ้มยังไงไหวในเมื่อฉันพึ่งเจอเรื่องแบบนั้นมาอีกทั้งคนที่เป็นสาเหตุก็นั่งอยู่ตรงนี้
“ที่มหาวิทยาลัยมีกิจกรรมเยอะหรอลูก”
คุณเป็นคนลุงถาม
“ค่ะอาทิตย์นี้รับน้องทั้งอาทิตย์เลยค่ะต้องเรียนด้วยและต้องทำกิจกรรมด้วย”
ฉันตอบด้วยน้ำเสียงเนือยๆ จริงๆกิจกรรมรับน้องไม่ได้มีผลต่อฉันเพลียเท่าไหร่หรอกแต่ที่ทำให้ร่างกายฉันไม่ปกติเป็นเพราะพี่เสือมากกว่า
“แล้วที่พ่อบอกให้ช่วยดูแลน้องล่ะอย่าบอกนะว่าไม่ทำตาม”
คุณลุงหันไปถามพี่เสือ ตอนที่รู้ว่
