“ไม่ใช่จำไม่ได้ค่ะแต่ข้าวไม่ไป”
ข้าวหันหน้าไปอีกทางตั้งแต่เข้ามายังไม่ยอมมองหน้าผมดีๆเลย
ทำไมชอบทำให้ผมหงุดหงิดจังวะ
“ทำไม”
ผมถามพร้อมกับจ้องเอาคำตอบ ตอนนี้ผมเริ่มจะอารมณ์ไม่ดีขึ้นมาแล้ว
“ข้าวมีนัดแล้วค่ะ”
“กับใคร”
ผมถามด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจ
“กับฟ้าแล้วก็…..พี่นนท์ค่ะ”
“ไม่ต้องไป”
ผมกดน้ำเสียงต่ำ ถ้าไปกับเพื่อนผู้หญิงด้วยกันผมไม่มีปัญหาหรอกแต่นี่มีผู้ชายไปด้วย ผมไม่ชอบ
“พี่เสือมีสิทธิ์อะไรมาห้ามข้าว”
เป็นครั้งแรกที่ข้าวกล้าจ้องหน้าผมตรงๆแบบนี้แล้วก็เป็นสายตาที่กำลังต่อต้านผมอยู่
“ต้องให้เตือนความจำให้มั้ยเธอถึงจะจำได้ว่าเราเป็นอะไรกัน”
ผมสำรวจใบหน้าเรียวเล็กด้วยสายตาที่บ่งบอกว่าผมกำลังรำลึกถึงเรื่องเมื่อหลายวันก่อนอยู่ ผมยังจดจำร่างกายทุกๆส่วนของยัยนี่ได้ดี
“ไม่ต้อง…..”
ผมปิดปากข้าวด้วยจูบที่ผมตั้งใจให้มันดูดดื่ม ถึงจะไม่ยอมผมก็ไม่สน ถ้าคิดว่าหนีได้ก็เอาเลย
“อื้
