“ไม่มีทาง ผมไม่มีทางชอบยัยนั่น หรือยอมให้พี่เป็นพ่อตาหรอกครับ”
อริคกล่าวเสียงอ่อย เขาเองก็ไม่แน่ใจนัก ความรู้สึกว้าวุ่นที่เกิดขึ้นในใจ เนื่องมาจากเด็กสาวคนนั้น หรือความหวังดีที่มีต่อพี่ชาย เขาสลัดหน้าแรงๆ มือกุมพวงมาลัยแน่นขึ้น เผลอกดน้ำหนักที่ปลายเท้าแรงขึ้น จนได้ยินเสียงปราม อิริคเลยรู้สึกตัว
“แกมีธุระหรือไง ขับรถหรือขับเรือบินวะ”
“โทษทีพี่ คิดอะไรในใจเพลินไปหน่อย”
ไม่มีเสียงคุยหลังจากนั้น ต่างคนต่างใช้ความคิดเงียบๆ แต่น่าจะเป็นเรื่องเดียวกัน
.สารภาพ
“จะบอกแม่ยังไงละที่นี้” ฉันบ่นอุบ ยืนลังเลอยู่หน้าบ้านนานกว่าสามนาที ฉันจะใช้ข้ออ้างอะไรดีล่ะ กับขนมหลายถุงที่หิ้วอยู่ในมือตอนนี้ “เอาวะ แม่คงไม่ตัดฉันออกจากกองมรดกหรอกมั้ง”
แม่ไม่มีมรดกอะไรที่จะมอบให้ฉันหรอก มีแต่สถานสงเคราะห์ที่ขาดทุนทุกปีนี่แหละที่น่าจะเป็นภาระให้ฉันในอนาคต ฉันตัดสินใจเดินลากขาเข้าบ้าน ต่อให้แม่โกรธ ท่านก็คงไม่
