ภายในร้านอาหารห่าวชือแห่งหนึ่งใจกลางเมืองเฟิ่งหวง
ห้องอาหารภายในร้านมีลักษณะเป็นโต๊ะกลมทรงเตี้ยลวดลายประณีต ลูกค้าที่มานั่งล้วนนั่งบนฟูกนุ่มอุ่นสบาย บรรยากาศโดยรอบเรือนกายให้ความรู้สึกผ่อนคลายเป็นกันเอง
หยางเหอจินเลือกห้องชั้นสองที่มีลูกค้าน้อยกว่าชั้นล่าง ถึงแม้จะต้องจ่ายแพงกว่าถึงสองเท่า แต่เพื่อสาวน้อยที่เอียงหน้ายิ้มแย้มอย่างพึงพอใจ ต่อให้จ่ายแพงกว่านี้ถึงสิบเท่า เขาก็ยอม
เพียงไม่นาน อาหารหน้าตาน่าทานหลากหลายก็ถูกยกมาวางเรียงรายลงบนโต๊ะตรงหน้าซูเจิน
หญิงสาวรู้สึกดียิ่งนัก เมื่อเห็นอาหารชั้นยอดทรงคุณค่าตรงหน้า
นี่คือแหล่งพลังงานชั้นดี กินเสร็จแล้วกลับไปออกกำลังฝึกยุทธ์ ย่อมหลับสบายหลายชั่วยาม
หยางเหอจินลอบยกยิ้มพึงใจ เมื่อเห็นน้องน้อยดีใจอย่างนั้น
“ข้าไม่เกรงใจพี่ชายแล้วนะ” ซูเจินหันหน้ามามองเขาพลางกล่าวคำอย่างนอบน้อม ดวงตาพราวระยับจับจ้องที่อาหาร
“เชิญ!” ชายหนุ่มเอ่ยอนุญาตด
