"ไอ้โต ทำไมมึงไม่นอนที่บ้านล่ะ จะพาเมียไปนอนที่กระท่อมทำไม เมียมึงป่วยอยู่จะพาเดินตากลมไปอีกทำไมนอนที่นี่แหละ กูไม่แอบฟังมึงหรอก" นายหัวเหมราชชวนเพื่อนให้นอนค้างที่บ้านพร้อมกับแอบแซวเพื่อนด้วยทำให้บัวบุษบาที่ฟังอยู่อายหน้าแดงขึ้นมาทันที
"เดี๋ยวเถอะไอ้เหมวอนโดนตีน เมียกูอายแล้วเห็นหรือเปล่า กูไปนอนกระท่อมดีกว่าเดินไปนิดเดียวเอง" โตมรว่าเพื่อนและยืนยันว่าจะไปนอนกระท่อม
"เออ งั้นก็ตามใจมึงละกัน" เหมราชพูดกับเพื่อน
"น้องบัวหลับฝันดีนะครับ" เหมราชหันไปคุยกับบัวบุษบา
"ค่ะพี่เหม เช่นกันนะคะ" บัวคุยกับเหมราช
"ไปได้แล้วบัว จะคุยอะไรกันเยอะแยะวะ" โตมรหันมาดุบัว ไม่พอใจที่เมียคุยกับเพื่อนเยอะและไปบอกฝันดีกับเพื่อนอีก
"เดี๋ยวๆ ไอ้โต มึงมานี่ก่อน คืนนี้เบาๆ นะโว้ยเดี๋ยวเมียมึงจะซ้ำไปมากกว่านี้ ตัวบางและยังเด็กมากๆ ยังกับเด็กมอต้น กูสงสารน้องบัวเขามึงก็ยั้งใจบ้างเถอะวะ"
