ตอนสายของวันใหม่บัวบุษบายังคงนอนหลับอยู่บนฟูก โดยมีนายหัวโตมรนอนกอดเมียอยู่ด้วย นายหัวรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาคิดว่าน่าจะสายมากแล้วจึงหยิบนาฬิกาขึ้นมาดูเวลาเห็นว่ามันสิบโมงเช้าแล้ว
"ตายกู หมดกันกูต้องโดนไอ้เหมล้อตายชักแน่ ปานนี้แล้วยังนอนกกเมียไม่ได้ไปหามัน" โตมรลุกขึ้นเอื้อมมือไปคว้านหาผ้าขาวม้าขึ้นมาเพื่อนุ่งกันอุจาดตา เมื่อจัดการนุ่งผ้าและยกมือขึ้นเสยผมให้เข้าที่เข้าทางหน่อยแล้วก็เอื้อมมือไปจับไหล่ขาวเนียนของเมียแต่ปรากฏว่าร่างของเมียนั้นร้อนดังโดนไฟลน
"เฮ้ย ทำไมบัวตัวร้อนแบบนี้ นี้ป่วยเหรอ" โตมรจับหน้าผากเมียพร้อมกับเขย่าแขนบัวเบาๆ เป็นการปลุกให้บัวตื่น
"โอ๊ย บัวเจ็บพี่โตพอก่อนนะคะ" บัวเพ้อออกมา
"ฉิบหายแล้วกู กูทำอะไรเมียกูลงไปวะเนี่ย กี่รอบวะเมื่อคืน" โตมรตกใจและทบทวนเหตุการณ์ ขณะกำลังครุ่นคิดสายตาก็เห็นรอยเลือด ทำให้เข้าใจผิดคิดว่าเมียเป็นไข้ทับฤดูเหมือนอย่างที่ยาห
