เข้าถ้ำเสือ
1214 Words
บัวตัดสินใจไปพบนายหัวโตมรที่บ้านต้นไม้บริเวณทุ่งหญ้าเลี้ยงวัวของนายหัวโดยไม่ได้เปลี่ยนชุดนักเรียนแต่อย่างใดเดินออกจากห้องแล้วบอกแม่ว่าจะขอออกไปขับรถมอเตอร์ไซค์เล่นให้สบายใจ เมื่อขับรถไปถึงกลางทุ่งหญ้าบัวก็หยิบโทรศัพท์โทรหานายหัวโตมร
“นายหัวคะบัวถึงทุ่งหญ้าแล้ว”
“ครับพี่เห็นบัวแล้วขึ้นมาบนบ้านสิพี่อยู่บนบ้านต้นไม้” โตมรบอกบัวบุษบา
“เออ นายหัวลงมาคุยข้างล่างได้ไหมคะคือบัวไม่สะดวกขึ้นไปค่ะ”
“งั้นก็กลับไป เพราะพี่อยากคุยกับบัวบนบ้าน”
“ก็ได้ค่ะ บัวจะขึ้นไป” บัวแหงนหน้ามองขึ้นไปบนบ้านต้นไม้เห็นนายหัวโตมรนั่งอยู่ริมหน้าต่างมองมายังตนเองเช่นกัน บัวค่อยๆขึ้นบันไดไปบนบ้านต้นไม้ของนายหัว
“นั่งสิน้องบัว” นายหัวลุกขึ้นให้บัวนั่งริมหน้าต่าง ส่วนตนเองก็ลุกขึ้นไปนั่งที่เตียงนอนแทน บัวจึงค่อยๆ นั่งลงและยกมือไหว้สวัสดีนายหัวเป็นครั้งแรก ทำให้นายหัวยกยิ้มพร้อมกับคิดในใจว่า
“แหม ว่าที่เมียกูหน้าก็ว่าสวยแล้ว ไหว้ยังสวยอีกจะสวยเรียบร้อยไปไหนวะ”
“สวัสดีค่ะนายหัว เอ่อ บัวจะมาขอความเห็นใจจากนายหัว บัวกราบนายหัวก็ได้อย่ายึดบ้านของพ่อกับแม่บัวเลยนะคะ นายหัวรวยอยู่แล้วได้บ้านบัวไปก็ไม่ได้ทำให้นายหัวรวยเพิ่มขึ้นจากที่เคยรวยอยู่แล้วมากนักหรอกนะคะ” บัวบุษบาพูดขอร้อง
“แล้วใครบอกว่าพี่จะยึดบ้านบัว พี่บอกพ่อบัวไปแล้วว่าถ้าบัวมาอยู่กับพี่ พี่จะยกหนี้ให้และจะคืนโฉนดให้พ่อบัวเลย เพียงแต่บัวตกลงและไม่ขัดใจพี่ก็เท่านั้น” โตมรแจ้งความต้องการของตัวเองกับบัวบุษบา
“แต่นายหัวคะ บัวอยากเรียนหนังสือต่อสงสารบัวเถอะนะคะบัวขอผัดผ่อนนายหัวไปก่อนอย่าเพิ่งยึดบ้านของพ่อแม่บัวเลย ถ้านายหัวให้โอกาสบัว บัวสัญญาจะหาเงินมาคืนนายหัวให้ครบทุกบาททุกสตางค์เลยนะคะ” บัวยกมือไหว้พร้อมกับพูดเสียงเครือขอความเห็นใจ
“โธ่กว่าบัวจะเรียนจบหนี้สามล้านทบต้นทบดอกมันจะเพิ่มไปสักเท่าไหร่ล่ะ พี่ก็ขาดทุนแย่เลยนะสิบัวถ้าเป็นอย่างนั้นมันนานไปนะครับ” โตมรพูด
“นายหัวก็ทบไปเลยค่ะ เท่าไหร่ก็เท่านั้นบัวเรียนจบบัวจะหามาจ่ายค่าไถ่ที่ของพ่อบัวคืนแน่นอน” บัวบุษบาพูดให้สัญญา
“พี่คงรอไม่ไหวหรอกบัว อีกอย่างหนี้สามล้านพี่สามารถยึดที่ได้แล้ว ให้พี่ทดเวลาไปอีกเท่ากับให้พ่อแม่บัวอยู่ฟรี เกิด4-5ปีข้างหน้าบัวไม่มีเงินมาคืน ถึงตอนนั้นพี่ได้บ้านได้ที่บัวพี่ก็ไม่คุ้มแล้ว” นายหัวพูดอย่างไม่เห็นใจบัวเลย
“หมายความว่านายหัวต้องการยึดที่และบ้านของบัวให้ได้ จะไม่ลดหย่อนผ่อนผันให้บัวใช่ไหมคะบัวจะได้หาทางออกอย่างอื่น” บัวพูดอย่างสิ้นหวัง
“เปล่าพี่ไม่ได้อยากได้ที่แต่อยากได้บัว ก็พี่บอกแล้วว่าถ้าบัวมาอยู่กับพี่ พี่จะยกหนี้ให้บัว” โตมรพูดและยกยิ้มที่มุมปากแสดงความเจ้าเล่ห์ออกมาชัดเจน
“นายหัวอย่าทำแบบนี้เลยนะคะ บัวไม่ได้รักนายหัว เราไม่ได้รักกัน บัวไม่อยากขายตัวบัวอยากเรียนต่อจะได้มีความรู้กลับมาหาเงินคืนนายหัวไงคะบัวไหว้ล่ะค่ะนายหัว เห็นใจบัวเถอะนะคะ” บัวพูดพร้อมกับยกมือไหว้ขอร้อง
“บัวไม่ได้รักพี่หมายถึงบัวมีแฟนแล้วหรือ บัวมีคนที่รักอยู่แล้วหรือเปล่า” นายหัวโตมรถามด้วยอารมณ์หงุดหงิดเพราะสิ่งที่บัวพูดว่าไม่รักตนเองทำให้นายหัวพาลพาให้หงุดหงิดขึ้นมา
“เปล่าค่ะบัวไม่มีใคร ไม่เคยคิดเรื่องนั้นบัวอยากเรียนสูงๆ จะได้มีความรู้เยอะๆ ทำงานหาเงินเลี้ยงพ่อแม่บัวได้เท่านั้น บัวเป็นลูกสาวคนเดียวของพ่อกับแม่นะคะนายหัว อีกอย่างนายหัวเองก็อายุมากกว่าบัวเป็นสิบๆ ปี นายหัวเองก็คงมีคนรักหรือคนชอบพออยู่แล้ว ผู้ชายที่มีฐานะอย่างนายหัวคงมีคนคู่ควรกับนายหัว ปล่อยลูกนก ลูกกาอย่างบัวไปเถอะนะถือว่าทำบุญก็ได้นะคะนายหัว” บัวพูดอ้อนวอน
“ไม่ครับ บุญพี่ทำมาเยอะแล้ว ส่วนเรื่องอายุพี่อายุยี่สิบแปดปี ห่างกับบัวสิบปีเอง ไม่ใช่สิบๆ ปี พี่แก่กว่าบัวก็จริงแต่คงไม่ได้แก่ถึงกับเป็นผัวบัวไม่ได้หรอกนะ” นายหัวโตมรพูดอย่างหงุดหงิดที่บัวมาหาว่าตัวเองแก่
“บัวไม่ได้หมายความว่านายหัวแก่นะคะ บัวหมายถึงอายุขนาดนายหัวคงมีผู้หญิงผ่านเข้ามาเยอะแล้ว นายหัวจะเลือกที่สวยหรือฐานะเสมอกันกับนายหัวก็คงหาได้ไม่ยากปล่อยบัวไปเถอะนะคะ” บัวพูดอธิบายต่อ
“ยังไม่หยุดพูดอีก นั้นมันเรื่องของพี่ พี่จะผ่านจะเจอใครมามันเป็นเรื่องที่พี่ตัดสินใจเอง เอาอย่างนี้พี่ให้เวลาบัวตัดสินใจสองเดือน พี่จะรอบัวสอบเสร็จแต่ไม่ได้ทดเวลาให้ฟรีหรอกนะบัวต้องคุยกับพี่ทุกวันตลอดสองเดือนนี้ ห้ามบล็อกไลน์ ห้ามไม่รับโทรศัพท์พี่แล้วพี่จะยังไม่ไล่พ่อแม่บัวออกจากบ้าน แล้วอีกสองเดือนข้างหน้าพี่จะถามการตัดสินใจของบัวอีกที” โตมรพูดสรุปพร้อมกับบอกเงื่อนไข
“สองเดือนเหรอคะนายหัว”
“ใช่ แล้วช่วยเรียกพี่ว่าพี่ด้วย ไม่ได้แก่คราวพ่อคราวลุงเสียหน่อย”
“ค่ะ” บัวรับคำ
“กลับบ้านได้แล้วเดี๋ยวพี่ไปส่ง”
“ไม่เป็นไรค่ะบัวขับรถมา”
“รู้แล้ว แต่เป็นห่วงจะขับรถตามไปส่งหน้าบ้านมันเริ่มมืดแล้ว”
“ค่ะ” บัวรับคำ
บัวเดินลงจากบ้านต้นไม้ในสมองก็ครุ่นคิดหาทางออก “เอาวะ อย่างน้อยก็มีเวลาอีกสองเดือนค่อยๆ คิดใจเย็นๆ บัวทุกปัญหามีทางออกเสมอ”
บัวบุษบากลับมาถึงบ้านโดยมีนายหัวหนุ่มมาส่งถึงหน้าบ้าน เมื่อส่งบัวเป็นที่เรียบร้อยนายหัวโตมรก็ได้ขอตัวกลับไป เมื่อบัวเข้าบ้านไปพ่อกับแม่ของบัวก็ได้นั่งคอยบัวอยู่แล้วด้วยความเป็นห่วงลูกสาวกลัวจะคิดมาก เมื่อเห็นลูกสาวกลับมาก็รู้สึกโล่งใจ และไม่ได้ซักถามอะไรลูก ว่าไปไหนไปทำอะไรมาได้แต่ชวนให้ลูกกินข้าวเท่านั้นด้วยเห็นว่าบัวกำลังทุกข์ใจมากไม่อยากชักไซ้ลูกในตอนนี้
- Writer
