บ่วงรักกับดักนายหัว

ตีตราจอง

"บัวกลับบ้านก่อนนะคะ" บัวอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จออกมาจากห้องน้ำนายหัวโตมรก็แต่งตัวเรียบร้อยด้วยเสื้อยืดสีขาวบางๆ กับกางเกงยีนตัวโปรด

"ยังไม่ให้กลับ พี่ให้ไอ้สนขับรถไปคืนที่บ้านบัวแล้ว เดี๋ยวพี่จะพาไปเที่ยวตลาดเปิดท้าย แล้วจะแวะพาไปกินน้ำชาหน้ามอทักษิณด้วยพี่โทรขออนุญาตพ่อบัวแล้ว พี่จะพาบัวไปส่งบ้านไม่เกินสองทุ่ม อีกไม่กี่วันบัวก็จะหนีพี่ไปเรียนแล้วพี่อยากอยู่กับบัวนานๆ ชดเชยเวลาที่เราต้องห่างกัน"

"ค่ะ ถ้าพี่โตบอกพ่อแล้วพ่ออนุญาตแล้วก็ได้คะ" บัวรับคำ

โตมรพาบัวไปเดินตลาดนัดแต่หาที่จอดรถหน้าตลาดไม่ได้จึงหยุดให้บัวยืนรอหน้าตลาดส่วนตนเองไปวนหาที่จอดรถ ระหว่างที่บัวยืนรอนายหัวอยู่นั้นบังเอิญได้เจอกับลูกชายของครูปรานีพอดี

"บัวมาตลาดคนเดียวเหรอ มาร์คที่ดีใจจังที่ได้เจอบัว พักหลังไม่ได้เจอกันเลย คิดถึงบัวมาก" มาร์คเดินเข้ามาทักบัว

"อ้าวมาร์คนั่นเอง ใช่จ้ะไม่ค่อยได้เจอกันเลยเพราะเราเรียนจบแล้วไงลืมไปแล้วเหรอ ไม่ไปโรงเรียนแล้วก็เลยไม่ได้เจอกัน"

"บัวเปลี่ยนเบอร์เหรอ มาร์คไลน์ไป บัวก็ไม่อ่าน โทรไปก็โทรไม่ติดเลย" มาร์คถามบัว

อ๋อใช่จ้ะบัวเปลี่ยนโทรศัพท์ใหม่" บัวบอกมาร์คเรื่องเปลี่ยนโทรศัพท์ แต่ก็ไม่ได้เล่าถึงสาเหตุของการเปลี่ยนว่านายหัวโตมรซื้อโทรศัพท์ให้ใหม่เปลี่ยนเบอร์ให้ใหม่และยึดโทรศัพท์ของเดิมของบัวเอาไว้ ทำรายเดือนให้ด้วย ไลน์ที่ได้คุยตอนนี้ก็มีได้คุยกับนายหัวเป็นหลัก เพื่อนสนิทอย่างตาลและยาหยีน้องสาวของโตมร ส่วนคนอื่นๆ แทบไม่ได้คุยกับใครเลย

"งั้นมาร์คขอไอดีไลน์ กับเบอร์โทรใหม่บัวหน่อยสิ" มาร์คขอเบอร์และไลน์กับบัวแต่ไม่ทันจะได้ให้นายหัวโตมรก็มาขัดจังหวะเสียก่อน

"เห็นทีจะให้ไม่ได้ครับน้องเพราะแฟนพี่ พี่หวงมากคงไม่สะดวกให้แฟนพี่คุยกับผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่พี่" นายหัวโตมรพูดเสียงดังฟังชัด

"แฟนอะไรกันครับบัว บัวเป็นแฟนกับเขาเหรอ แก่จะตายชักนี่อะนะ" มาร์คถามบัวเพื่อความมั่นใจแต่ก็ไม่วายเหน็บนายหัว

"อ้าวพูดอย่างนี้ก็สวยสิวะ เดี๋ยวได้เจอส้นตีนคนแก่ไอ้นี่" นายหัวโตมรเริ่มอารมณ์ขึ้น

"พี่โตหยุดค่ะ พอได้แล้วบัวอายคนอื่นเขา เราเข้าไปซื้อของกันเถอะอย่ามีเรื่องกันเลย" บัวรีบห้ามโตมร

"เออไปก็ไป แต่เดี๋ยวนะน้องหน้าอ่อนครับรู้ไว้ด้วยนะครับ ผู้หญิงคนนี้ของกูครับถ้าไม่อยากเสียเลือด ก็อย่ามายุ่งกับแฟนกูอีกนะครับน้อง" นายหัวโตมรหันไปบอกเพื่อเน้นย้ำความสัมพันธ์ระหว่างตนเองกับบัวอีกครั้ง เป็นการเตือนให้มาร์คเข้าใจว่าบัวไม่ได้โสดและมาร์คไม่มีสิทธิ์ในตัวบัว

"พี่โตพอแล้วจะไปหรือไม่ไปคะ ถ้าไม่ไปเรากลับบ้านกันค่ะ" บัวห้ามทัพนายหัวอีกรอบ

"นี่ตกลงบัวกับไอ้หน้าแก่นี้เป็นแฟนกันจริงๆ เหรอ" มาร์คยังคงไม่อยากเชื่อ

"ก็เออ กูก็บอกออกจะชัด" นายหัวโตมรรีบยืนยันด้วยน้ำเสียงติดจะเกรี้ยวกราด

"จริงๆ หรือเปล่าบัว" มาร์คถามบัว

"ค่ะบัวเป็นแฟนกับนายหัวโตมร พอใจหรือยังคะนายหัว" บัวพูดพร้อมกับเดินกลับไม่คิดจะซื้อของต่ออีกแล้ว ทำให้นายหัวโตมรรีบเดินตามออกไปทันที

ระหว่างที่นั่งรถมาที่ร้านน้ำชาหน้ามอทักษิณ นายหัวก็พูดทำลายความเงียบว่า

"พี่ว่ามันถึงเวลาที่พี่ต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อกำจัดพวกริ้นไร แมลงต่างๆ ที่หวังจะมาดอมดมดอกบัวดอกนี้แล้วนะ"

"จะทำอะไรอีกคะพี่โต" บัวถามด้วยความวิตกกังวล

"พี่ก็จะต้องตีตราจองไว้ก่อนนะสิ แหวนซื้อให้ใส่ก็ไม่ยอมใส่ ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปบัวต้องใส่แหวนที่พี่ซื้อให้ เลือกเอาจะยอมสวมแหวนหรือจะให้พี่ตีตราจองแบบเนื้อแนบเนื้อเลือกเอาแบบไหนเลือกมา เข้าใจไหมวะแบบเนื้อแนบเนื้อนะ" โตมรพูดด้วยอารมณ์ฉุนเฉียวไม่พอใจเมื่อนึกถึงตอนเห็นมาร์คมาจีบบัวและยังหาว่าเขาแก่อีก

"บัวก็ประกาศบอกใครๆ หน้าตลาดไปแล้วไงคะว่าบัวเป็นแฟนพี่โตจะเอาอะไรอีกละคะ" บัวก็เริ่มโกรธนายหัวขึ้นมาบ้างเช่นกันที่เอาแต่โกรธไม่มีเหตุผล

"ไม่รู้แหละบัวต้องสวมแหวนที่พี่ซื้อให้ ไม่อย่างนั้นพี่ไม่ยอม"

"ใครจะกล้าใส่ เพชรเม็ดใหญ่เสียขนาดนั้นบัวกลัวหาย อีกอย่างใส่แบบนั้นบัวคงไม่กล้าเดินตลาดเพราะกลัวจะโดนโจรตีตายเพื่อแย่งแหวนของพี่โตนะคะ"

"งั้นพรุ่งนี้พาไปซื้อแหวนใหม่เอาแบบแหวนทองวงเล็กๆ ก็ได้ ใส่ให้รู้ว่ามีเจ้าของ มีว่าที่ผัวรออยู่แล้วดีไหมครับ"

"แล้วแต่พี่โตเถอะค่ะ บัวเถียงไม่ชนะพี่หรอก"

"งั้นก็ตามนี้ เดี๋ยวพี่พาไปเลือกพรุ่งนี้ พี่หิวแล้วเราไปหาข้าวกินกันเถอะ กินข้าวก่อนแล้วเดี๋ยวค่อยพามานั่งร้านน้ำชาพี่นัดเพื่อนไว้ด้วยว่าจะพาแฟนมาเปิดตัว" โตมรบอกบัว

"เพื่อนเหรอคะ ไหนพี่บอกว่าเพื่อนพี่นายหัวพลวัตรไปเรียนต่อปริญญาเอกแล้วไงละคะ" บัวถามอย่างสงสัย

"ไม่ใช่ไอ้พลเสียหน่อย เพื่อนพี่มีเยอะแยะเดี๋ยวก็ได้รู้จักกัน" นายหัวอธิบาย เมื่อพาบัวไปกินข้าวและพามาแนะนำกับเพื่อนๆ ที่ร้านน้ำชาเสร็จแล้วก็พาบัวไปส่งที่บ้านตอนเกือบสามทุ่ม

นายหัวโตมรบังคับให้บัวใส่แหวนทองที่นิ้วนางข้างซ้าย หลังจากที่บังคับบัวไปเลือกแหวนวงที่บัวชอบซึ่งเป็นแหวนทองเกลี้ยงๆ วงเล็กน่ารัก

“เลือกถูกใจบัวแล้วนะ มาพี่สวมให้” โตมรพูดพร้อมกับจับมือเนียนเรียวสวยของบัวบุษบาขึ้นมาสวมแหวนให้โดยใส่นิ้วนางข้างซ้ายให้บัว

“พี่จองคนสวยคนนี้ไว้เป็นแม่ของลูกพี่แล้วนะ” โตมรพูดเมื่อสวมแหวนเสร็จ

“ค่ะ รู้แล้วค่ะไม่ต้องพูดเสียงดังก็ได้บัวอายคนอื่นเขามองกันใหญ่แล้วนะคะ” บัวบอกนายหัวโตมรอย่างอายๆ

“จะอายทำไมละ พี่ออกจะภูมิใจ”

“ค่ะๆ ไม่อายก็ไม่อายค่ะ แต่กลับบ้านได้แล้วค่ะ ทิ้งงานมานานหลายชั่วโมงแล้วนะคะไหนว่าจะไปเคลียร์บัญชีค่าน้ำยางสดเดือนนี้ไงละคะ”

“ครับจะรีบเคลียร์งาน พานิสิตสาวไปรายงานตัวไง”

“จริงๆ บัวนั่งรถตู้ไปเองก็ได้นะคะไม่ต้องเสียเวลางานพี่โตด้วย”

“ไม่ได้ พี่ต้องไปส่งพี่จะได้แสดงตัวด้วยว่าพี่เป็นแฟนบัว บัวมีแฟนแล้ว”

“พี่โต นี่พูดจริงหรือคะ ต้องทำถึงขนาดนั้นเลยเหรอคะ”

“ครับ ขนาดนี้แหละเดี๋ยวมีคนมาปาดหน้าเค้ก ว่าแต่บัวเถอะพี่ขอสั่งห้ามเลยนะห้ามประกวดดาว ห้ามขึ้นโชว์ตัวทำกิจกรรมอะไรต่างๆ ที่เป็นการล่อให้หนุ่มๆ เข้ามารุมจีบไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าพี่ไม่เตือน” โตมรพูดสั่งห้าม