บ่วงรักกับดักนายหัว

สอนงาน

    บัวบุษบานอนหลับอยู่บนบ้านต้นไม้เกือบสองชั่วโมงก็รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา พบว่าบนบ้านไม่มีนายหัวอยู่ด้วยแล้วจึงเดินลงจากบ้านเดินมาถามคนงานว่านายหัวอยู่ที่ไหน

    "น้าคะ เห็นนายหัวหรือเปล่าคะ" บัวถามคนงาน

    "นายหัวขับรถไถแปรหน้าดินเพื่อรอหว่านหญ้า อยู่ฝั่งตะวันออกของโรงโคเนื้อครับคุณบัว" คนงานบอกบัว

    "อ๋อค่ะขอบคุณนะคะ" บัวกล่าวขอบคุณ

    เมื่อบัวทราบว่านายหัวกำลังขับรถไถแปรหน้าดินอยู่จึงเดินไปหาเพื่อจะบอกแก่นายหัวว่าตนจะกลับบ้านแล้ว เมื่อบัวเดินตรงไปยังแปลงดินที่กำลังไถแปรอยู่นายหัวเองก็เห็นว่าบัวกำลังเดินมาหาตนจึงขับรถไถยกจานไถขึ้นขับตรงมาหาบัว

    "บัวตื่นแล้วเหรอ สนใจอยากลองฝึกขับรถไถดูหรือเปล่า เดี๋ยวพี่สอนให้ครับ" นายหัวหนุ่มพูดโน้มน้าว

    "ไม่เป็นไรค่ะบัวจะมาบอกพี่โตว่าจะกลับบ้านแล้ว" บัวบุษบาบอกนายหัวหนุ่ม

    "พี่โทรบอกน้าลีแล้วว่าจะพาบัวไปกินข้าวที่บ้านพี่เย็นนี้ แม่พี่กับยาหยีบ่นคิดถึงบัวด้วย"

    "อ๋อค่ะ อย่างนั้นเหรอคะ บอกแม่แล้วเหรอคะ"

    "จ้ะอย่างนั้นแหละจ้ะ" นายหัวพูดเสร็จก็กระโดดลงจากรถไถเพื่อมารับคนตัวเล็ก

    "ขึ้นมานั่งกับพี่ เดี๋ยวพี่สอนครับ" 

    "จะดีเหรอคะบัวขับไม่เป็นหรอกค่ะ จะเกะกะพี่โตเสียมากกว่า บัวไปรอพี่โตที่บ้านต้นไม้ให้พี่โตทำงานเสร็จก่อนก็ได้ค่ะ" บัวออกความเห็นด้วยกลัวว่าตนเองจะเป็นภาระให้โตมรเสียเปล่าๆ

    "ขึ้นมาเถอะน่า ไม่ยากหรอกพี่สอนให้"

    "ค่ะ เอาอย่างนั้นก็ได้ค่ะ แต่รถไถมันมีที่นั่งที่เดียวนะคะ"

    "ครับ บัวก็นั่งตักพี่ไงครับ เขาหัดกันอย่างนี้ทั้งนั้นแหละ"

    "แต่บัวว่ามัน เอ่อ..."

    "ไม่ต้องคิดนานหรอกครับขึ้นมาได้แล้วให้มันเร็วๆ หน่อย พี่ต้องรีบทำงานนะ ช้าไม่ทันการหว่านหญ้าให้วัวไม่ได้ วัวพี่ไม่มีหญ้ากินนะบัว" โตมรเร่งบัวให้รีบขึ้นมา จนทำให้บัวต้องรีบขึ้นไปอย่างปฏิเสธไม่ได้

    บัวขึ้นไปนั่งบนรถไถในลักษณะของการนั่งตักนายหัวหนุ่ม นายหัวสอนให้บัวขับรถไถก่อนจะสอนขับรถยนต์เสียอีก เมื่อบอกวิธีการต่างๆ เสร็จก็ลองให้บัวลองขับดู

    "อ่ะ ทีนี้ตาบัวขับละ ลองดูเหมือนพี่สอนนะ" นายหัวปล่อยให้บัวบังคับรถไถเองส่วนตัวเองก็เกาะเอวบางไว้ อาศัยจังหวะสูดดมกลิ่นหอมของแม่เนื้ออ่อนเสียเต็มปอด

    "บัวว่าบัวขับได้นะพี่โต แต่ต้องให้บัวลองฝึกขับบ่อย ๆ" บัวบุษบาบอกนายหัว

    “จ้ะพี่ก็ว่าไม่ยาก พี่นะขับรถไถเป็นตั้งแต่ตอน ป.5เลยนะบัวรู้ไหม” นายหัวหนุ่มเล่าอย่างอวดตัวเอง

    “เก่งจังเลยนะคะ” บัวบุษบาชมยิ้มๆ

    “แน่นอนแฟนบัวเก่งอยู่แล้ว ว่าแต่บัวเถอะหิวหรือเปล่านี่มันบ่าย3กว่าแล้วพี่ว่าบัวผอมไปนะตัวบางมากแต่ว่าเออ...” นายหัวจะพูดว่าบัวผอมและกำลังจะบอกว่าบัวนมใหญ่แต่รั้งปากไว้ไม่ให้พูดได้ทัน

    "แต่ว่าอะไรเหรอคะ พี่โต" บัวถามเพราะเห็นว่านายหัวเหมือนพูดไม่ทันจบ

    "แต่ว่าสวยดีครับ ว่าแต่บัวหิวไหมพี่จะได้หยุดงานก่อนแล้วพาบัวกลับบ้านไวหน่อย" โตมรรีบเปลี่ยนคำพูด

    "ไม่หิวค่ะ พี่โตทำงานไปเถอะค่ะไม่ต้องห่วงบัวหรอกนะคะ"

    "งั้นพี่ขอไถแปรหน้าดินแปลงนี้ให้เสร็จละกันนะครับ"

    "ค่ะ บัวขอลงไปรอตรงโรงโคที่เขากำลังเอาหญ้าให้วัวกินกันอยู่ได้ไหมคะ บัวเดินผ่านมาเมื่อกี้เห็นแม่วัวมันมีลูกเล็กๆ บัวอยากลองป้อนนมมันดูค่ะ พี่โตจะได้ทำงานถนัด ๆ ด้วยบัวมานั่งซ้อนตักอยู่แบบนี้พี่โตคงเมื่อยแย่เลย" บัวบอกโตมร

    "เมื่อยนิดหน่อยแต่พี่ชอบมาก" นายหัวทำตาเจ้าชู้ใส่บัว

    "พี่โตเอาอีกแล้วนะ จอดรถไถสิคะบัวจะได้ลงไปรอข้างล่าง" บัวพูดดุโตมรแก้มแดงด้วยความเขิน

    "เดี๋ยวพี่วนอีกรอบนะครับไปฝั่งโน้นใกล้โรงโคบัวจะได้ลงใกล้ๆ ไม่ต้องเดินไกล"

    "ค่ะ เอ่อพี่โตคะคุณหยีไปรายงานตัวเรียนต่อแล้วยังคะ บัวต้องไปรายงานตัวอาทิตย์หน้าแล้วแต่กว่ามหาวิทยาลัยจะเปิดก็อีกหลายวันนะคะ" บัวถามนายหัวเรื่องของยาหยี

    "เห็นบอกว่ารายงานตัวอาทิตย์หน้าเหมือนกันแม่คงไปเป็นเพื่อนยายหยีที่กรุงเทพ" โตมรบอกบัว

    "อ๋อค่ะ แล้ววันนี้คุณหยีอยู่บ้านหรือเปล่าคะ คือวันก่อนพี่โตซื้อชุดว่ายน้ำให้บัว คุณหยีบอกว่าจะสอนบัวว่ายน้ำ"

    "อยู่ครับ แต่วันนี้พี่ว่ามันเย็นแล้วพี่ว่าไว้วันหลังดีกว่าพรุ่งนี้ก็ได้เดี๋ยวพี่จะสอนให้เอง" โตมรขันอาสา

    "ไม่เป็นไรค่ะ บัวให้คุณยาหยีสอนก็ได้ค่ะ" บัวบอกปัดนายหัวอย่างสุภาพ

    "เอ๊ะยังไง ก็พี่บอกจะสอนเองไงวันพรุ่งนี้เดี๋ยวพาไปสอนที่ลำธารหลังบ้านต้นไม้" โตมรรีบสรุปบอกบัว

    "ค่ะ ก็ได้ค่ะ จอดรถด้วยค่ะถึงโรงโคแล้ว" บัวรับคำพร้อมกับบอกให้จอดรถ

    เมื่อลงจากรถไถบัวก็เดินตรงไปที่โรงโคเพื่อดูลูกโคตัวเล็ก

    "น้าจ๊ะ สอนบัวป้อนนมเจ้าวัวตัวเล็กหน่อย" บัวขอให้คนงานสอนตนเอง

    "ได้สิคะคุณบัว ทำอย่างนี้นะคะ" น้าใบคนงานในฟาร์มสอนบัวป้อนนมลูกวัว

    "ค่ะน้า มันน่ารักจังเลยนะคะ ดูสิมันกินใหญ่เลย"

    บัวบุษบาลงจากรถไถของนายหัวและขอให้คนงานสอนป้อนนมลูกวัว และเอาหญ้าให้มันกินด้วย บัวเล่นกับลูกวัวจนเพลินจนนายหัวไถแปรหน้าดินเสร็จก็มาตามให้ไปล้างมือไปเก็บของที่บ้านต้นไม้เตรียมตัวไปกินข้าวที่บ้านของโตมรกัน

    "บัวลุกขึ้นไปล้างมือได้แล้วจะได้กลับบ้านไปกินข้าวเย็นกัน" โตมรสั่งบัว

    "ค่ะเดี๋ยวบัวไปเก็บของที่บ้านต้นไม้ก่อน พี่โตไปก่อนเลยค่ะเดี๋ยวบัวขับมอเตอร์ไซค์ตามไปนะคะ" บัวบอกนายหัวหนุ่ม

    "ไปเก็บของแล้วไปพร้อมกับพี่ ส่วนรถมอเตอร์ไซค์บัวพี่จะให้คนงานขับไปคืนที่บ้านแล้วเดี๋ยวช่วงค่ำๆพี่จะไปส่งบัวที่บ้านเอง" โตมรบอกบัว

    "อ๋อค่ะ ได้ค่ะ" บัวรับคำ

    โตมรพาบัวมาที่บ้านต้นไม้อีกครั้งเพื่อเก็บของและล้างหน้าล้างตาเปลี่ยนชุดทำงาน

    "บัวช่วยหยิบผ้าเช็ดหน้าให้พี่หน่อย"

    "ได้ค่ะ" บัวหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กส่งให้นายหัวหนุ่มเช็ดหน้า แล้วก็เดินกลับมานั่งรอ

    นายหัวล้างหน้าล้างตาเปลี่ยนชุดเรียบร้อยแล้วก็เดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับดึงตัวบัวเข้ามากอดและพาบัวล้มลงบนที่นอน

    "เฮ้ย นายหัวจะทำอะไรบัวคะ" บัวร้องด้วยความตกใจ

    "ไม่ได้ทำอะไร พี่เหนื่อยเฉยๆ ไม่อยากขับรถกลับบ้านเลย" โตมรพูดน้ำเสียงปกติ

    "งั้นก็ปล่อยบัวก่อนสิคะ บัวอึดอัด"

    "พี่อยากกอดบัวนี่ครับ พี่ว่าเราหมั้นกันไว้ก่อนดีกว่านะครับพี่จะให้แม่พี่ไปตกลงเจรจากับพ่อแม่บัว"

    "ไม่ได้ค่ะ บัวอยากเรียนหนังสือค่ะ ไหนพี่โตบอกว่าจะให้บัวเรียนต่อเราจะแค่เป็นแฟนกันยังไงละคะ" บัวถามด้วยความตกใจกลัวโตมรจะผิดสัญญาที่ให้ไว้กับตัวเอง