"อย่าทำอะไรบ้าๆ นะพี่โต บัวไม่ดิ้นแล้วค่ะ พี่จะพูดอะไรก็ว่ามาสิคะ" บัวบอกกับนายหัว
"หยุดร้องแล้วเช็ดน้ำตาออกด้วย พี่ไม่ชอบให้บัวร้องไห้" นายหัวโตมรพูดพร้อมกับเช็ดน้ำตาที่แก้มสาวให้พร้อมกับลูบผมสลวยดำเป็นเงาของบัวบุษบาอย่างเอ็นดูว่าที่เมียของตนเองเสียเหลือเกิน
"ที่พี่บอกแม่กับพ่อพี่ไปแบบนั้น เพราะพี่อยากให้พ่อแม่เจรจากับน้าชิตน้าลี ว่าให้บัวอยู่ในความดูแลของพี่ซึ่งเป็นว่าที่ผัวโดยชอบธรรมพี่มองไปถึงหลังจากเดือนหน้าที่บัวตกลงเป็นเมียพี่แล้วด้วย บัวต้องย้ายมาอยู่กับพี่ถ้าบัวกลับบ้านมาก็ต้องมานอนค้างกับพี่หรือพี่ต้องไปค้างที่บ้านบัว ยังไงเราก็ต้องได้กันอยู่ดี วันนี้ไม่ได้เดือนหน้าพี่ก็ต้องได้ สู้อุตส่าห์ทำให้เสร็จและถูกต้องตามประเพณีไปไม่ดีกว่าหรือครับจะได้ไม่ต้องเจรจากันใหม่บ่อย ๆ" โตมรพูดอธิบายเสียยืดยาว
"บัวจะยอมเป็นเมียพี่ก็จริง แต่ไม่ใช่แบบป่าวประกาศให้ใครรู้เสียหน่อย บั
