นายหัวโตมรเข้าไปอาบน้ำเสร็จก็เดินนุ่งผ้าเช็ดตัวเดินออกมาจากห้องน้ำ โดยพันผ้าเช็ดตัวไว้หมิ่นเหม่จะหลุดแหล่ไม่หลุดแหล่ เมื่อบัวบุษบาเห็นอย่างนั้นจึงหันหน้าไปอีกทาง
"ทำไมไม่แต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนจะออกมาละคะพี่โต" บัวบ่นโตมร
"ก็ออกมาให้เมียแต่งตัวให้ เสื้อผ้ามันอยู่ข้างนอก บัวไปหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กในลิ้นชักด้านล่างมาเช็ดผมให้พี่หน่อย" นายหัวโตมรสั่งบัวแต่บัวบุษบากลับยืนนิ่งเพราะกลัวว่าถ้าเข้าไปใกล้โตมรจะเสียท่าให้โตมรอีก
"อ้าวบัว พี่สั่งไม่ได้ยินเหรอมาเช็ดผมให้พี่หน่อย" โตมรเรียกบัวอีกครั้ง
"พี่โตใส่เสื้อผ้าก่อนสิคะ เดี๋ยวบัวเช็ดให้" บัวบอกโตมรด้วยกลัวว่าผ้าเช็ดตัวที่พันเอวอยู่นั้นจะหลุด
"จะใส่เสื้อก่อนได้อย่างไรละบัว พี่ผมเปียกอยู่บัวมาเช็ดผมหน่อย ทำไมกลัวผ้าเช็ดตัวจะหลุดแล้วเห็นของดีของพี่เหรอ จะอายทำไมเมื่อเช้าที่บ้านต้นไม้ก็จับมาแล้ว" โตมรพูดและหัวเราะชอบใจที่เ
