บทที่ 8
1291 Words
“อรขอโทษค่ะที่โกหก อรไม่ได้…” คนทำผิดจำต้องเอ่ยขอโทษออกไป เธอน่าจะรู้ดีว่าไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรภายในไร่ก็คงไม่มีทางปิดเขาได้ไปตลอดรอดฝั่งหรอก เพราะไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็มีคนของเขาเต็มไปหมด เธอลืมคิดเรื่องนี้ไปเสียสนิทเลย
“ช่างเถอะ! มันงานถนัดของเธออยู่แล้วนี่! การตีหน้าซื่อเล่าเรื่องโกหกได้อย่างแนบเนียนแบบนี้…”
เอมอรเม้มริมฝีปากเข้าหากันเบาๆ ไม่คิดจะปฏิเสธเพราะทุกคำที่เขาเสียดแทงใจกันนั้นล้วนแล้วแต่เป็นความจริงที่เกิดจากการกระทำของเธอแทบจะทั้งสิ้น มันจะแปลกอะไรหากเขาจะโกรธ จะเกลียดกันจนชาตินี้ทั้งชาติจะไม่มีทางมองเธอในแง่ดีได้อีกต่อไป ยิ่งคิดหัวใจก็ยิ่งบอบช้ำจนกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ เธอไม่ได้อยากเป็นคนที่ถูกเขาเกลียด
“คืนนี้ไม่ต้องขึ้นไปหาฉันที่ห้อง ฉันมีนัดในเมือง! เบื่อจะแย่รสชาติจืดชืดไม่เป็นสัปปะรด มีใครเคยบอกไหมว่าเธอมันน่าเบื่อมาก!” คนฟังไม่กล้าแม้แต่จะตอบอะไรนอกจากจ้องมองคนใจร้ายด้วยสายตาเจ็บปวด หากลองบอกว่าจะเข้าเมืองเช่นนี้ก็เดาได้ไม่ยากเลยว่าเขาคงไปหาความสุขจากผู้หญิงที่น่าจะมอบความเร้าใจให้กับเขาได้มากกว่า ต่างจากตัวเธอที่แสนจะน่าเบื่อ
ทว่าความจริงแล้วเมฆาไม่ได้มีนัดกับสาวคนไหนเลยนอกจากนงนางเพื่อนสนิทที่เขาโทรชวนเธอมาทานข้าวเย็นด้วยกันที่ร้านประจำเพื่อง้องอนอีกฝ่ายที่กระทั่งป่านนี้ก็ยังไม่ยอมพูดจากันเลยสักคำตั้งแต่เกิดเรื่องในวันนั้น แต่ถึงแม้จะมีท่าทีโกรธแต่ก็ยอมมาตามคำชวนเพราะเธอเองก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเมฆาจะมาไม้ไหนกับเธออีก แต่ที่แน่ๆ เธอยังไม่หายโกรธเขานั่นคือความจริง
“ถ้าเรียกนางมาเพื่อจะมองหน้านางจะกลับแล้วนะ!”
“โถนาง! นี่คุณยังไม่หายโกรธผมอีกรึไง ผมยอมรับก็ได้ว่าผมทำผิดจริง แต่เรื่องนี้ผมปล่อยผ่านมันไปเฉยๆ ได้ที่ไหน เอาเป็นว่าผมสัญญาว่าจะรีบจัดการเรื่องทั้งหมดให้เข้าที่ ส่วนเอมอร…ผมจะรับผิดชอบเขาเท่าที่จะพอทำได้ก็แล้วกัน ตกลงไหม เราอย่าโกรธกันเลยนะครับนาง” คุณหมอสาวมีท่าทีลังเลอยู่บ้างแต่ก็ยอมพยักหน้ารับไปในที่สุด แม้จะไม่ได้รับคำตอบที่อยากจะได้แต่มันก็ยังดีกว่าปล่อยให้เพื่อนทารุณเด็กคนนี้ต่อไป
“ก็ได้ค่ะ แต่เมฆต้องสัญญาก่อนว่าต่อไปห้ามทำอะไรที่ขาดสติแบบนี้อีก ได้ไหมคะ นางขอร้อง เอมอรเธอน่าสงสารมากเลยนะเมฆรู้ไหม” เมฆาพยักหน้ารับก่อนจะยิ้มร้ายเมื่อนึกถึงบทเรียนที่เขาฝากฝังให้กับคนที่ทำให้เพื่อนรักและใครต่อใครอยากจะพากันปกป้องหนักหนามาตลอดสองอาทิตย์เต็มๆ
ตลอดเวลาที่อยู่บนเตียงแม้จะรุนแรงไปบ้างแต่เขาก็ไม่ได้ขาดสติเลยแม้แต่น้อย ทุกๆ ขั้นตอนล้วนแล้วแต่อยู่ในอาการของคนที่มีสติครบถ้วนทั้งสิ้น เพราะฉะนั้นแล้วมันก็เท่ากับว่าเขาไม่ได้ผิดคำพูดกับนงนางเลยแม้แต่คำเดียว ส่วนเรื่องของเอมอรเขาคิดเอาไว้แล้วว่าหากลงทัณฑ์เธอจนสาแก่ใจก็จะปล่อยไปพร้อมกับให้เงินไปอีกก้อนเพื่อให้เธอไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่น่าจะดีกว่าต้องมาทนเป็นจำเลยในไร่ของเขา นั่นคือสิ่งที่คิดเอาไว้จนหมดแล้ว
แต่เวลานั้นมันจะมาถึงเมื่อไหร่เขาเองก็ยังตอบไม่ได้!!
เมฆากลับมาบ้านในเวลาเที่ยงคืนกว่า ใจหนึ่งเขาอยากจะเดินขึ้นไปยังห้องนอนของตัวเองเพื่อพักผ่อนแต่ทว่าพอเอาเข้าจริงๆ ขาเจ้ากรรมมันกลับเดินมุ่งหน้าไปยังเรือนคนใช้ก่อนจะมาหยุดนิ่งอยู่ที่หน้าห้องของแม่ตัวดี คนที่ไม่ว่าจะทำอะไรก็ขัดหูขัดตาเขาไปหมด มันเป็นแบบนั้นอยู่เสมอๆ
“คุณเมฆ” ทว่าเสียงหวานที่ดังขึ้นจากด้านหลังก่อนมือหนาจะได้ทันเคาะประตูห้องกลับทำให้ชายหนุ่มชะงักก่อนจะหันไปมองเจ้าของเสียงร้องเรียกตาขวาง ยิ่งได้เห็นเธออยู่ในชุดนอนวาบหวิวก็ยิ่งหงุดหงิดเพราะคิดไม่ออกว่าเธอไปไหนมากัน
“ไปไหนมา!!”
“อรออกไปดื่มน้ำมาค่ะ แล้วคุณเมฆมีอะไรรึเปล่าคะ”
“มีสิ! มีมากด้วย พอดีว่าฉันไม่อิ่มก็เลยจะมาเรียกให้ขึ้นไปหาที่ห้อง แต่ไหนๆ ก็อยู่ห้องเธอแล้วนี่ ลองเปลี่ยนบรรยากาศบ้างก็คงไม่เลวเหมือนกัน!” เมฆาตอบก่อนจะรั้งแม่คนช่างยั่วเข้าไปในห้องนอนของเธอพร้อมกัน เขาไม่พูดพร่ำทำเพลงเริ่มต้นจากจูบที่เร้าร้อนตามแรงปรารถนาที่ไม่ว่าจะดื่มด่ำไปกับมันแค่ไหนก็ดูเหมือนว่าเขายิ่งจะเสพติดร่างกายนี้มากขึ้นไปทุกวัน เอมอรร้ายกาจกว่าที่คิดเอาไว้มาก เธอทำให้เขามองผู้หญิงคนไหนก็ให้ความรู้สึกน่าเบื่อไปหมด ต่างจากเธอที่แม้จะอยู่ในชุดเก่ามอซอก็ยังรู้สึกปรารถนาจนบางครั้งก็ยากที่จะควบคุมการกระทำของตน
“อื้ม…คุณเมฆอรเจ็บค่ะ” เอมอรร้องบอกเสียงแผ่วยามเมื่อชุดนอนถูกกระชากหลุดออกจากร่างกายอย่างแรงแต่คนใจร้ายก็ไม่เคยหยุดฟังกันเลยสักครั้ง เขาดันเธอไปแนบชิดผนังห้องก่อนจะยกมือขึ้นกอบโกยอกอวบเอาไว้แน่นพร้อมอ้าปากงับยอดปทุมสีชมพูอ่อนเข้าปากอย่างรุนแรงจนเกิดเสียงดูดดึงดังตามแรงจังหวะเข้าออก มันหวานอร่อยจนไม่อยากให้ใครได้เห็นหรือสัมผัส นี่มันของเขา ใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์ทั้งนั้น!
“อ๊ะ!” แม้จะรู้สึกเจ็บกับรสสัมผัสที่ไม่เคยอ่อนโยนเลยสักครั้งแต่หญิงสาวก็ปฏิเสธไม่ได้เต็มปากว่าเธอไม่ชอบสัมผัสที่เขากำลังปลุกปล้ำให้ เมฆาผละใบหน้าออกห่างจากสองเต้าอย่างเสียดาย เขาจ้องมองใบหน้าที่กำลังเห่อร้อนด้วยความอายอย่างถือสิทธิ์ก่อนจะก้มลงจูบเรียวปากสวยไปพร้อมๆ กับฝ่ามือที่เริ่มต้นทำงานของมันได้เป็นอย่างดี
“คับแน่นดีจริงๆ เธอจะรัดให้ฉันขาดใจตายเลยรึไง!”
อาการตอดรัดที่นิ้วทำให้ชายหนุ่มครางกระเส่าอย่างพอใจ เอมอรสะอาดหมดจดจนเขารู้สึกหวงเพียงแค่ผู้ชายในไร่เหลียวมองเธอ หวงแม้ลึกๆ ในใจจะสั่งห้ามไม่ให้แสดงความรู้สึกบัดซบพวกนี้ออกมา ยิ่งพอได้รับรู้ถึงเรื่องพวกนี้เขาก็ยิ่งอยากจะลงโทษคนที่เป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดให้ราบจำทั้งๆ ที่ก็รู้ว่าหล่อนไม่ได้ทำอะไรผิด พวกคนงานชายต่างหากเล่าที่เข้าหาเธอ
มือหนาจัดการกระชากเพียงครั้งเดียวร่างบอบบางปลิวลมก็ล้มลงบนเตียงนอนสามฟุตที่แค่นอนคนเดียวก็อึดอัดในเวลาต่อมา แต่มันกลับไม่ใช่ปัญหาใหญ่สำหรับเมฆาเลยสักครั้งเมื่อเขาค่อยๆ ปลดเสื้อผ้าออกจากตัวอย่างเชื่องช้าก่อนจะโถมกายเข้าหาร่างที่กำลังนอนสั่นด้วยความกลัวในเวลาต่อมา
- Writer
