“เจ็บขาขนาดนี้ยังทำงานอยู่อีก! นี่เธอโง่รึไงห๊ะ!!” เอมอรเม้มริมฝีปากเข้าหากันแทนคำตอบ ก็เขาเป็นคนสั่งว่าถ้าหากทำไม่เสร็จห้ามเสนอหน้ากลับไป ใครเล่าจะกล้ากลับทั้งๆ ที่งานยังท่วมหัวอยู่แบบนี้ เธอคนหนึ่งล่ะที่จะไม่กล้าขัดคำสั่งของเขา
“อุ้ย! คะ…คุณเมฆจะทำอะไรคะ ปล่อยอรเถอะค่ะ” คนปากเบาถึงกลับร้องลั่นขึ้นเมื่อจู่ๆ ตัวของเธอก็ถูกช้อนอุ้มจากอีกคนเข้า แต่ไม่นานท่าทีขัดขืนก็ต้องหยุดนิ่งเมื่อเจอเข้ากับตาคู่ดุ
“จะให้อุ้มหรือจะให้ลากกลับเลือกมา!” น้ำเสียงของเจ้าของคำถามนั้นไม่ได้ดูเหมือนจะถามเล่นๆ ทำให้ต้องจำใจเลือกตามคำสั่ง
“อะ..อุ้มก็ได้ค่ะ”
เมฆาลอบยิ้มเมื่อได้คำตอบถูกใจ ลองเธอเลือกอีกขู่สิเขาจะลากเธอกลับบ้านอย่างที่พูดจริงๆ วงแขนแข็งแรงจัดการอุ้มคนเจ็บมาจนถึงบ้านก่อนจะพาเธอขึ้นชั้นสองโดยไม่คิดตอบคำถามของใครที่ต่างก็พากันมองตามหลังกันด้วยความสงสัยแต่ก็เป็นอีกครั้งที่ไม่มีใครกล้าพอที่จะเอ่ยปากถาม
